Is it guilt, or is it honor?

Shyleaf hinkte een beetje, haar rechterpoot protesteerde. Na haar laffe jacht in het territorium van de Riverclan was ze wel weer op haar hoede. Nog zoiets zou haar niet overkomen, en ze begreep de vijandigheid van de clans steeds beter. Als ze al vijandig waren over één vis, hoe zouden de territoriale strijden dan wel niet zijn? Ze voelde zich schuldig, ze had een oude wet overtreden, maar had het wel goedgemaakt. Wat was voor haar het verschil tussen schuld en eer? De twee vloeiden zo in elkaar over dat de lijn ertussen vervaagd was. Haar rechterpoot begon steeds meer te trekken, en op een gegeven moment moest ze wel stilstaan. Het litteken zorgde wel vaker voor problemen, en ze herinnerde zich nog goed hoe ze eraan gekomen was. De enige keer dat ze echt brutaal was geweest. Ze had ruzie gezocht met een das, en hij had bijna haar poot erafgebeten. Het lopen deed haar meer pijn dan dat het stilstaan deed, en ze besloot dat ze mocht rusten. Eventjes maar. Als ze voor de ochtend weer in haar eigen gebied wilde zijn, moest ze niet langer dan een uur last hebben van haar poot. Maar het leek erop dat dat langer zou duren. De schokjes die er normaal doorheen gingen waren nu hele bewegingen, en er rolde een kleine kreet van pijn over haar lippen. Haar ademhaling ging onregelmatig, en ze piepte. Wat nu? De enige veilige plaats was een tijd geleden langsgekomen, en ze kon onmogelijk teruglopen. Haar enige hoop was een andere, vriendelijke rogue langs zou komen. Aan een clankat zou ze niet veel hebben. Misschien zouden ze haar zelfs doden.
(open voor iedereen)

Redeye schudde haar vacht uit. De stof vloog om haar oren en ze hoestte zacht. Opeens zag ze een andere poes lopen. Nou ja.. eerder hinken. Ze ging in aanval's positie zitten, ze had nu geen zin in pijn. Toen zag ze de verwondingen over het hele lichaam van de vreemde poes. Redeye rechte haar rug. Het was duidelijk een rogue die een ongeluk had gehad met een clan. Redeye zette een stapje in de richting van de verwonde poes en miauwde geruststellend. De gewonde poes keek geschrokken op en deed een stapje achteruit. Redeye legde haar hele lichaam laag zodat ze liet zien dat ze geen bedreiging was. Ze miauwde weer zacht en vragend wat is er gebeurd? De vreemde kat keek verdrietig op maar antwoordde niet. Alsof ze zich schaamde ergens voor. Hoewel Redeye geen zin had in de poes dwingen te praten, wou ze toch helpen. Ze liep voorzichtig pootje voor pootje dichter op de gewonde poes. De poes deed een stapje achteruit maar probeerde niet weg te rennen. Langzaam legde Redeye haar kopje tegen de nek van de gewonde poes om te laten merken dat ze echt niets zou doen.

'Wat is er gebeurd?' klonk een stem, en Shyleaf keek verschrikt op. Haar neus snoof de lucht op, en er ontspande iets in haar. Een rogue. Ze antwoordde niet, maar keek even in de richting van de poes, voor zover ze dat kon opmaken uit de stem. Even vroeg Shyleaf zich af wat er gebeurd kon zijn, maar toen realiseerde ze zich dat haar wonden van het gevecht met de hond weer open gegaan waren en dat ze er nu vreselijk uit moest zien. De poes legde haar kopje tegen haar nek, en Shyleaf ontspande. De kat had echt geen slechte bedoelingen. Ze voelde zich schuldig, en had het liever niet gezegd, maar zei het toch: 'Ik ben gaan jagen in een ander territorium... En nu heb ik last van een litteken dat ik al heel lang heb. Ik heb waarschijnlijk te hard geprobeerd weg te komen van de rivier.' Hoewel Shyleaf lak had aan alles wat met leiderschap en regels te maken had, had ze respect voor de code, hoewel ze alleen de basis ervan kende. Maar zelfs dat was genoeg om haar haar daden te laten inzien. Ze keek even op, en leek verbaasd. 'Ik heb jou eerder gezien... Of niet?'

Ik ben gaan jagen in een ander territorium... En nu heb ik last van een litteken dat ik al heel lang heb. Ik heb waarschijnlijk te hard geprobeerd weg te komen van de rivier.' Ik heb jou eerder gezien... Of niet? Redeye keek op, Ze schrok niet zo zeer van het litteken of het jagen op ander territorium maar van het feit dat ze deze kat echt eerder had gezien. Even schoot door haar hoofd die vreselijke honden. Deze poes had er voor gezorgd dat ze had kunnen ontsnappen. Redeye knikte zacht. soms is voedsel makkelijker te vinden op clan gebied. Zo te zien was de poes het met haar eens en knikte haar kopje. Maar. Jij hebt me al eerder gezien. Redeye keek vriendelijk. Jij hebt mij gered van de dood, Dankzij jou kon ik ontsnappen. Dankjewel daarvoor. Redeye lachte verontschuldigd. Ze was blij dat de poes het had gered. Ik heet trouwens Redeye, maar jij mag me ook wel Sparta noemen. Zo te zien vond de poes Redeye's bijnaam lachwekkend en deed haar best haar lach in te houden. Redeye was blij te zien dat ze de kat had kunnen opvrolijken. Nu alleen nog kijken of ze haar kon genezen.

Dat was het natuurlijk geweest. Shyleaf was de honden af gaan leiden zodat deze kat, en nog een paar anderen, konden ontsnappen. Ze had ze daarna niet meer gezien, geen van hen allen. Niet dat ze het erg vond, maar ze vond het toch fijn dat tenminste een van hen het had gered. 'Sparta? Dat is een... Aparte naam, maar ik vind hem wel leuk.' zei ze halflachend, maar ze hield op toen ze bedacht dat dat niet hielp met ontspannen. Zodra ze zou ontspannen zou haar poot waarschijnlijk weer normaal gaan doen, en dan zou ze gewoon weer verder kunnen gaan. 'Heb je enig idee of er hier een plekje is waar ik veilig kan liggen? Waarschijnlijk kan ik na wat rust weer gewoon lopen. Dat is meestal zo.' Opeens realiseerde ze zich dat ze zich niet had voorgesteld. Niet dat ze dat graag deed, maar het moest wel. Deze poes had haar leven gered. 'Mijn naam is Shyleaf, maar niet veel katten weten dat.'

Sparta? Dat is een... Aparte naam.Redeye gromde stomme bijnaam ook waarom had ze hem gezegt. maar ik vind hem wel leuk.' zei de poes? Redeye zuchte bijna maar ze hielt zich in. dat zou misschien niet helemaal goed overkomen. Heb je enig idee of er hier een plekje is waar ik veilig kan liggen? Waarschijnlijk kan ik na wat rust weer gewoon lopen. Dat is meestal zo.' Redeye keek haar aan. Ze keek naar de poot van de poes. Het zag er erg pijnlijk uit en Redeye betwijvelde het dat ze het meteen weer zou redden. 'Mijn naam is Shyleaf, maar niet veel katten weten dat.' Redeye glimlache Shyleaf dus waarschijnlijk deed ze haar naam eer aan als niet veel het wisten. Wel Shyleaf ik ken wel een paar plekjes alleen.. ze zijn vooral in bomen en ik betwijvel het dat je zo kan klimmen. Redeye keek zorgelijk naar haar poot. Maar begon Redeye, verderop is een mooie open plek waar een aantal holle boomstammen liggen. Kits gebruiken ze af en toe als speelgoed maar na die regenbui zitten ze allemaal bij hun ouders, dus daar kunnen we wel heen. Redeye glimlachte en ondersteunde Shyleaf terwijl ze naar de openplek liepen.

Onderwerp: Re: Is it guilt, or is it honor?