A spark of light in the darkness

Compleet in de stress lag de jonge kersverse queen daar. Haar partner was er niet, die was in gevecht met Riverclan. Het feit dat er überhaupt een gevecht gaande was maakte haar totaal benauwd. Straks kwamen ze in het kamp... En dan lag ze daar, verzwakt met een nestje kittens van nog geen halve dag oud. Een plotse steek ging door haar buik heen. En deze was harder dan de na weeën die ze gehad had. En nog één kwam er achter aan. Een kreetje verliet haar bek terwijl ze in één kromp. Klaar was ze dus niet, er was nog een kitten onderweg. Nog een wee volgde, en de pijn werd erger. Haar stress liet haar hele lichaam verkrampen waardoor het nog meer pijn deed. "Maskheart!" Riep ze zo hard als ze kon.

OOC; Maskheart eerst, daarna ik, en daarna de laatste kitten.

Het grootste gedeelte van de clan was net vertrokken naar de zonnerotsen voor het gevecht met Riverclan en dat betekende dat hij op dit moment alles klaar moest gaan leggen wat nodig zou kunnen zijn, want er zouden gegarandeerd katten terugkomen die gewond waren. Hij hoopte dan ook dat hij genoeg zou hebben, maar daar kon hij pas achterkomen als hij de kruiden moest gebruiken. Plots hoorde hij iemand om zijn naam roepen en snel liep hij zijn den uit. Als het goed was kwam het geluid uit de nursery en hij wist dat Brightspots net was bevallen van een paar kittens. Zij en Polarbear waren ook degene die de Riverclan patrouille hadden opgemerkt. Hij had ook wat kruiden meegenomen voor het geval ze nodig zouden zijn, want hij wist natuurlijk niet wat er aan de hand was. Hij baande zijn weg de nursery in en eenmaal binnen vond hij de queen in haar nest. Hij liep naar haar toe en inspecteerde haar even kort, waaruit hij concludeerde dat de queen toch echt weer weeën had, ook al waren de andere kittens al een tijdje geleden geboren. "Probeer kalm te blijven." Dat was in deze situatie het belangrijkste, want hij kon wel begrijpen als ze gestresst was, vooral ook door het gevecht dat op dit moment aan de gang was bij de zonnerotsen.

het duurde niet lang of Maskheart kwam de nursery binnen waar de gevlekte queen lag. Weeën, ze had nieuwe weeën, de laatste kitten was nog niet geboren. Kalm proberen te blijven was het advies van Maskheart. Ze knikte enkel en kneep haar ogen samen. Het persen was begonnen. Ze drukte haar kaken op elkaar en kreunde van de pijn. Hoe veel kittens kwamen er nog? Kwam er nog maar één of twee? Ze had er nu veer, dus twee er bij was niet geheel onmogelijk. Maar meer konden het niet zijn. Ze haalde nog een keer diep adem, en perste. De kitten kwam, ze voelde een pijn steek en een kreetje verliet haar bek. Het was moeizaam gegaan, en er was ook een hoop bloed bij gekomen. Vermoeid probeerde ze te ontspannen, maar haar hele lichaam bleef trillen. Kracht om overeind te komen om de laatste kitten te pakken had ze ook niet. Was dit de laatste?

Zo vermoeid als ze was perste ze nog een keer, voor de laatste keer, en zo voelde ze hoe de kitten geboren was. Brightspots kwam niet direct overeind, haar kop bleef nog even liggen op de grond. Dit was niet hoe het werkte. Nu kon ze niet toegeven aan haar vermoeidheid. Ze verzamelde de resten van haar kracht en kwam overeind. Vier kleine poesjes lagen aan haar buik, en zodra ze het rode poesje er bij legde waren het er vijf. Drie gevlekte, één lichte en nu één rode. Brightspots krulde haar lichaam om de kittens heen en begon de nieuwe hevig te likken. De nageboorte die ze voorafgaand nog had opgegeten gaf haar de kracht die ze nodig had. "Bedankt, Maskheart," murmelde ze met haar gebruikelijke zachte stem.
Een heisa in het kamp trok haar aandacht. Ze gaf haar kittens nog een paar laatste likken en schoof bij ze vandaan. De Bengaalse poes lag dicht bij de opening van de nursery waardoor ze rustig kon zien wat er gaande was. Toen ze haar kop uit de nursery stak wist ze niet wat ze zag. Firestar, hij was dood! Ze luisterde naar de woorden van Silverstar en trok zich daarna weer terug. Vol ongeloof ging ze weer om haar kittens heen liggen. "Firekit," murmelde ze. "Dat zal je naam zijn, kleine meid, Firekit, ter ere van onze leader Firestar," sloot ze af. Haar neusje drukte ze zachtjes tegen het kopje van Firekit aan, waarna ze deze neer legde en zo haar ogen sloot. Ze had vijf prachtige kittens op de wereld gebracht. Een gemixt gevoel raasde door haar heen, Firestar, de leader van Thunderclan was niet meer, en de gevlekte poes was moeder geworden. Afgesloten van deze gemengde gevoelens wist ze in een lichte slaap te komen.