Just looking for something to eat =D

Een zwarte kat liep een verlaten boerderij uit, geeuwde en rekte zich uit, amberkleurige ogen nog slaperig in de vroege morgen. Ze likte haar vacht een beetje recht, die helemaal scheef was gaan staan door het slapen. Ook al was ze zo moe, voor iemand anders die had toegekeken was ze het ene moment nog aan het geeuwen en zichzelf een wasbeurt aan het geven, en het volgende moment gewoon opgegaan in de zonnige omgeving van bomen. Night was nu wel een BloodClan kat, maar heel soms ging ze toch weer terug naar haar eigen boerderij. Ze hield niet van de stad. Een rammelende maag schudde haar weer uit haar gedachten. Geconcentreerd snoof ze de lucht op, op zoek naar geur van prooi. Veel geuren drongen haar neus binnen. Bomen, andere kattengeuren van katten die een paar dagen geleden vast langs waren gekomen, gras, en eekhoorn! En muis! De omgeving van Night's boerderij zat altijd barstensvol prooi. Langzaam sluipend volgde Night de geur van de eekhoorn, en na een tijdje zag ze het rode beestje op een boomstam zitten. Het keek de andere kant op, knabbelend op een een of ander zaadje, en de wind stond ook gunstig. Night zakte in sluiphouding, maakte zich klaar om te springen, keek nog is goed hoe de eekhoorn zat en sprong. Het volgende moment rolde ze over de koele bosgrond. Snel ging ze rechtop zitten, en schudde ze de grond uit haar vacht. Fox dung! Gemist! Gefrustreerd zag Night nog net de eekhoorn wegvluchten. Toen viel haar blik op iets anders... Een andere kat! En die had haar ook gezien!

Een diep rode eekhoorn schoot langs hem heen, zijn ogen waren weer tot spleetjes geknepen als hij zich klaar maakte. Hij keerde de rug toe naar de poes die hem had gemist, zeker van de zaak dat hij hem wél zal vangen. Rush liet zijn ogen over het pad glijden, toen zette hij het op een stilletjes rennen. Vlees. Dit had hij al lang niet meer geproefd, ja, af en toe als je geluk had in de vuilnisbakken. Hij spandde zijn spieren, en toen hij de eekhoorn weer in het vizier kreeg zette hij alles op alles. Het bloed gonsde in zijn oren, als hij sprong, en het vel onder zijn nagels voelde. ´Klaar om te sterven?' Het had geen zin die vraag te stellen, zijn gewicht had de eekhoorn al laten bezwijken. De ogen stonden wijd opengesperd en glazig, Rush nam het beest tussen zijn kaken en liep terug naar waar hij de poes had gezien. Ze had een diep zwarte vacht, en leek ergens op Alisha. Maar die geur zal hij uit duizende herkennen. Het bloed sijpelde zijn mond binnen, over zijn tong zijn keel in. Maar hij kon het niet oppeuzelen. Hij had zijn leden te voedden, en Bones verdiende het. Trouwens hij kon naar de rand van het bos gaan om daar wat dingetjes te pakken. De dieprode vacht stak af tegen de zijne, terwijl deze in zijn bek bungelde wanneer hij naar de poes toe liep. Hij legde de eekhoorn neer voor zijn poten, en ging zitten. Rush's staart zwiepte wat uitdagend heen en weer, als hij voor de poes zat. 'En wat doet deze dame alleen?' Mrauwde hij, met een kort achterdochtig grijnsje dat met zijn lippen speelde. Hij greep de eekhoorn weer vast, en cirkelde wat om de zwarte kat heen. Zijn van nature aantrekkelijke kanten speelde op, door zijn borst wat omhoog te reizen. Misschien was ze wel een goede kat voor bij zijn schuilplaats? Ze was in iedergeval mooi, en de katten zouden verwachten dat Rush hier een stokje voor stak. Nog steeds om haar heen cirkelend, zette hij een wat ijzigere blik op die op haar vacht gefixeerd waren. Je zou denken dat hij als een bezetenen iedere poes probeerde te pakken, maar nee. Meestal ging het van zelf, ze kwamen allemaal binnelopen. Hij bleef een tijdje bij ze, en als ze kittens verwachtten of nutteloos waren maakte hij ze af. Enkel Lilly had waardigheid getoond, de rest was weggevlucht maar dan kende je Bones nog niet. Hij wist elke kat op te sporen, en hem of haar neer te halen. Toen Rush weer voor de poes plaats nam, zwaaide hij met zijn staart en rekte zich uit. Zijn kijkers die nog altijd nieuwschierig op haar huid gevestigd waren, bestuudeerde haar gelaat. 'Geef je nog antwoord?' Iets van ongeduld was in zijn ondertoon te maskeren, maar hij behield de pokerface. Anders zal ze hem nooit accepteren, de eekhoorn begon wat te stinken en zijn warmte te verliezen. Dus Rush besloot deze op te eten, en op een andere te jagen. Hij wist niet hoelang hij hier nog zou zitten, maar hij was vastberaden deze kat zijn vertrouwen te winnen. Nonchalant begon hij een hapje van het dier te nemen. Het aroma voelde als een zachte aanraking die zijn keel verwende.

[Het komt misschien een beetje raar over dat Rush zo in to the ladies is, maar dat is zegmaar zijn karakter ]

Ijsel liep door het bos. Ze had de geur van Night allang geroken, maar had geen zin om haar concentratie af te laten pakken. Zigzaggend door het bos achtervolgde ze haar prooi. Ze merkte dat er nog een kat in dit bos was, maar dat kon haar op dit moment niets schelen. Daar keek ze strakjes wel even naar. Met een grote sprong belande ze op haar prooi. Het bloed liep haar mond binnen en Ijsel spuugde haar prooi op de grond. Daarna liep ze naar een plas water om haar mond te spoelen. Dat bloed smaakte trouwens erg smerig. Ijsel verzamelde al haar moed bij elkaar en at de vieze prooi op, waarna ze proestend haar kop even in het water stook. Bah, wat was dat smerig zeg! Nu had ze geen zin meer in jagen en dus besloot ze die vreemde kat op te sporen. De geur leek precies dezelfde kant op te gaan als die van Night. Toen hoorde ze duidelijk een stem. Hij zij dingen zoals: 'En wat doet deze dame alleen?' en 'Geef je nog antwoord?' Ijsel schudde haar kop en liep naar Night toe. Het kon haar niets schelen dat die kat nu ook voor haar zat. Ze kon anders immers niet goed tegen hem praten."Hallo, ik ben Ijsel." zij ze rustig. Haar ogen bleven op zijn Zwarte vacht hangen.

Het was een zwarte kater. Night rook het meteen, terwijl ze naar de zwarte kat keek die elegant uit de bosjes stapte. Hij rook niet naar de Clan-katten, en zeker niet naar Kittypet. Night dacht dat hij eerder een Kittypet op zou eten voordat hij er zelf een werd. Night schudde haar kop. Waarom had ze nou toch al die gedachten over eten? De kater rook ook niet naar BloodClan. Dat kon maar een ding betekenen. Een rogue. "En wat doet deze dame alleen?" zei hij met een valse grijns. Night wilde net zo'n koude opmerking terugzeggen, toen IJsel ineens uit de bosjes kwam, en naast Night ging staan. Een teleurgesteld gevoel die Night niet snapte bekroop haar, toen ze de witte kat zag die naast haar stond. Misschien wilde ze wel alleen zijn met de kater? Night schudde weer met haar kop. Deze kater was koud. Misschien wel net zo koud als zij. Vol met haat tegen de Clans. Misschien kon ze hem vragen bij de BloodClan te komen? "Hallo, ik ben IJsel," zei IJsel rustig naast haar. Night rechtte haar rug en besloot maar eens antwoord te geven. "Ik ben Night," knikte ze naar de kater. "En voor jou informatie, een dame zoals ik heeft nou ook eenmaal eten nodig," zei ze met een hooghartige zwaai met haar staart. Ze zou zich niet laten intimideren door deze kater, hoe koud en charmant hij ook was.

[You might picked the wrong lady, Rush =D]

Een geamuseerde snor ontsnapte uit zijn keel, een pittige tante dus. Hij stapte naar haar toe, en toen hen hoofden zich bijna raakten stopte hij. Zijn blik hing recht in die van Night, en een glimlachje sierde zijn lippen. 'You might be right.' Fluisterde hij, zijn adem streek over haar gezicht, dit kon je zien aan de haartjes die zich op haar neus bevonden naar beneden bogen. Als een schaduw schoot hij weer langs haar heen, waarbij zijn staart zachtjes over haar wang streek. Toen hij weer op een staartlengte van haar af ging zitten, kwam er een witte poes uit de bosjes. Was dat nou teleurgesteldheid die hem overspoelde? Hij was juist zo gezellig bezig met deze kat. Ze stelde zich voor als Ijssel, en de zwarte poes reageerde daar op als Night. De weg waarna ze zich opstelde naar de poes stond hem aan, had ze nou hetzelfde idee als hij? Zijn groen/gele ogen bestuudeerde haar gelaat, ze zag er niet slecht uit maar ze kwam op het slechtste moment dat hij maar kon bedenken. Hij was nu bezig met Night, and once he had an prey he wanted it. Ook al had Nigth een partner - wat hij niet wist - Rush moest en zal haar krijgen. Met zijn ogen strak gericht op beide poezen keek hij ze aan. Hij was niet van plan zijn naam te noemen, er was niet eens naar gevraagd. Ijssel zag er wat dikker uit, ze had kittens dat was aan haar bouw te zien. De laatste partners die hij drachtig had gemaakt waren weg, dood. Bones had er een vermoord, en een was overreden door een monster. Ach boeie, hij kon die pluizenbolletjes gewoon niet gebruiken in zijn leven. De wind speelde met zijn haren, en hij knabbelde even op het verse eekhoorn dat nu een beetje aan het rotten was. Night's zwarte vacht was compleet het tegenovergestelde van de witte vacht van Ijssel, diens kleuren ook nog met bruin bezaaid waren. Haar tabby stukjes glinsterden in de zon, maar nu niet op haar focussen. Ze had plaats genomen naast Night, iets wat hem irriteerde. Hij vond het fijn katten te intimideren door om ze heen te draaien, en ze zo te verwarren. Hij ging weer zitten, en keek Night strak aan. 'Rush' Sprak hij slechts, nog steeds zijn blik gevestigd op de zwarte poes.

[We'll see ;D]