Don't go (+Hawkscream)

Onderwerp: Don't go (+Hawkscream) ma 13 okt 2014 - 20:05

Petalcloud moest zeggen dat ze niet erg blij was met Dawnstars beslissing. Ze begreep waarom het nodig was en ze zag ook wel in dat het van alles wat ze konden doen nog het beste was, maar ze was er niet blij mee. Ze hield niet zo van gevechten en al zou ze zelf niet meedoen, toch had ze liever gehad dat de hele clan thuisbleef. En dan in het speciaal natuurlijk één kat. Meteen na de ceremonie waar de leidster het nieuws had gebracht, zocht Petalcloud hem op. "Hawkscream?" vroeg ze zodra ze hem gevonden had. "Ga je met Dawnstar mee als ze gaan aanvallen? Er moeten ook een paar warriors in het kamp blijven, zei ze..."

Met nog wat ongeloof keek hij naar de rossige leider die net had aangekondigd dat er een aanval plaats zou vinden op ThunderClan. Het was riskant, erg riskant. Zeker na zo'n harde Leafbare, ook al hadden alle vier de Clans hier onder geleden. De tabby schudde echter snel zijn kop. De Leader maakte de keuzes, hij niet, ze zou wel vertrouwen hebben van Wolfgaze dus moest hij er maar mee akkoord gaan. Vlak na de ceremonie kreeg hij een grijze schim in zijn blikveld en kwam Petalcloud op hem af. Bezorgd opende hij zijn ambere ogen en keek haar aan, maar zij was degene die hem bezorgd aankeek. Niets met Missingkit dus? "Ga je met Dawnstar mee als ze gaan aanvallen? Er moeten ook een paar warriors in het kamp blijven, zei ze..." De kater zijn gezicht brak uit in een warme glimlach en hij gaf de Queen een hartelijk kopje. "Ik zal wel zien wie er allemaal mee gaan, wat zouden ze hebben aan een klungelige vechter als ik?" Glimlachte hij en gaf haar een lik langs haar oor.

Hawkscream glimlachte zijn prachtige glimlach en gaf haar een kopje, dat ze even liefdevol beantwoordde. "Ik zal wel zien wie er allemaal mee gaan, wat zouden ze hebben aan een klungelige vechter als ik?" zei de kater. Petalcloud gaf hem een speel duwtje. Zo'n klungelige vechter was hij niet. "Dus je blijft hier?" vroeg Petalcloud toen iets serieuzer. Haar stem klonk hoopvol. Ze wilde niet dat hij mee zou vechten. Eigenlijk wilde ze dat niemand zou vechten, maar ze wist dat ze daar niets aan kon veranderen. Er waren al zo veel katten gestorven de laatste tijd, Petalcloud wilde dat alles eindelijk weer eens rustig en vredig zou worden, zoals het vroeger was geweest. Hoewel, was het vroeger veel beter geweest? Petalclouds ouders waren jong gestorven, en ook onder andere de dood van Crookedstar en later die van Dreamheart hadden een grote impact gehad op de clan. Het was nooit echt rustig. Maar nu kwam er opeens wel heel veel tegelijk en Petalcloud vond het onprettig dat Missingkit in zo'n tijd was geboren. Gelukkig begreep de kleine er nog niet veel van, tenminste, voor zover Petalcloud wist.

De queen vroeg hem voor de zekerheid nog een vraag, of hij bleef en hij keek Petalcloud even serieus en ernstig aan. "Als ik voor de patrouille word opgeroepen kan ik geen nee zeggen, als warrior moet ik wel voor de Clan vechten. Maar als niemand me nodig heeft, blijf ik hier in het kamp, bij jou en Missingkit. Oké?" Hij wilde zekerheid hebben dat ze nu wat gerustgestelder was en priemde zijn ambere, bijna goudgekleurde blik, in die van zijn partner.

Hawkscream werd ook wat ernstiger. "Als ik voor de patrouille word opgeroepen kan ik geen nee zeggen, als warrior moet ik wel voor de Clan vechten. Maar als niemand me nodig heeft, blijf ik hier in het kamp, bij jou en Missingkit. Oké?" zei hij. Petalcloud knikte. Het was nog geen absolute verzekering, maar beter dan dit ging ze niet krijgen. "Oké", zei ze terug en ze glimlachte even. "De ceremonie was verder wel weer leuk om te zien. Ik vind het altijd zo leuk om die kittens te zien die apprentce worden. Het zal niet lang meer duren voor Missingkit daar ook staat", zei ze, om over te gaan op een wat vrolijker onderwerp.

Gelukkig hoefde hij niet langer over dit vervelende onderwerp te praten en begon hij zachtjes te snorren toen hij zich voorstelde hoe Missingkit bijna klaar was om genoemd te worden in een van die ceremonies. "Hoe trots zullen we dan wel niet zijn?" Glimlachte hij warm en liet zijn achtereind op de grond zakken en drapeerde zijn gestreepte staart om zijn voorpoten. "En dan delen we eindelijk weer een den." Hij had Petal's aanwezigheid natuurlijk hevig gemist.

"Hoe trots zullen we dan wel niet zijn?" antwoordde Hawkscream. Petalcloud glimlachte. "Heel trots", miauwde ze. "En dan delen we eindelijk weer een den", zei de kater daarna. Petalclouds glimlach werd nog wat breder. "Daar zie ik naar uit", antwoordde ze spinnend. Het zou wel vreemd zijn om haar dochter niet meer bij zich te hebben. Zou Missingkit het niet koud krijgen in de apprentices den? En zou ze wel genoeg vrienden maken? Ze had geen broertjes of zusjes om mee om te gaan. Over haar trainingen maakte Petalcloud zich niet zo druk, dat kwam wel goed. Als de kleine Missing ook maar een beetje zo was als haar vader, dan zou ze een geweldige warrior worden. Het zou alleen zo raar zijn... ze zou niet meer naar haar kitten kijken wanneer die sliep, wat er altijd zo schattig uitzag, en Missing zou sowieso natuurlijk niet meer de hele dag in het kamp zijn. Ze zou haar minder zien. Petalcloud verlangde echter ook weer naar Hawkscreams warmte als hij tegen haar aan lag in hun mosnestje in de warriors den. Alleen al de gedachte aan het feit dat ze weer bij hem zou liggen bracht haar aan het snorren. "Zodra Missing apprentice is, zal ik ook weer moeten gaan jagen. Ik hoop dat ik het nog kan na die zes manen nietsdoen", miauwde Petalcloud met een lachje.

Onderwerp: Re: Don't go (+Hawkscream)