Tot haar verbazing maakte Shellblade geen gebruik van Salmons onhandige moment. Salmonpaw zou dat zelf wel gedaan hebben, maar haar mentor was daar misschien te nobel voor. Zelf hoefde ze niet zo nodig nobel te zijn, als ze maar won. Pas toen ze weer opgestaan was, ging Shellblade verder. Hij maakte een enorme sprong en landde vlak naast haar. In een reflex sprong Salmonpaw opzij. Haar mentors poot raakte haar opnieuw maar heel licht, maar Salmonpaws sprong was scheef en onhandig en ze struikelde. Het wegspringen en -duiken vermoeide haar. Bovendien kon ze nooit een gevecht winnen door alleen maar te ontwijken. Het was misschien een leuk idee, ontwijken tot je tegenstander moe is en dan pas zelf aanvallen, maar als je zelf eerder moe werd dan je tegenstander had je er bar weinig aan. Ondanks dat ze zich dit allemaal bedacht, krabbelde ze weer overeind zonder een woord te zeggen. Ze gaf niet op!