{{ Insane but perfectly fine

De lichtgekleurde kattin liep met stille passen naar de Fourtrees. Haar blauwe blik gleed naar de enorme eiken die al voor haar opdoemde. Het was niet dat ze zich zo interesseerde in andere clans, ze had een mooi verdeelde hekel aan iedere clan, tevens haar eigen. Voor een deel vooral haar eigen. Maar ja, ze zat er nu eenmaal in vast. Haar blik gleed weer naar de bomen die steeds groter werd. De reden waarom ze hier was wist ze niet, het was een flinke wandel maar het had haar niet gedeerd. En aangezien ze weinig deerde voor andere was het wat vreemd om hier gewoon voor de fun te komen. Vooral omdat ze een gek zou zijn om hier alleen te komen om te jagen. Maar ze was er nu eenmaal. Wat rondkijken, wat jagen als er wat te vinden was en dan weer terug lopen om met geluk op tijd terug te zijn om geen preek tegen haar kop aangegooid te krijgen. Ze schudde haar fijne kopje en zette een sprint in om zo onder de schaduw van een van de eiken te vallen.

{{ Eerste post Dinleap

Dinleap

Dinleap liep stilletjes door het struikgewas. Ze voelde zich niet op haar gemak tussen de bomen. Het liefst had gewoon open vlakte. De kortharige poes wist totaal niet waarom ze Fourtrees wou bezoeken, maar haar poten brachten haar erheen. Ze stopte met wandelen toen ze een geur oppikte. De stank die om haar heen wentelde deed haar grimassen. ShadowClan. Net toen ze wilde omdraaien viel er een lichtkleurige apprentice voor haar pootjes op de grond. Haar ogen verstrakten. Ze deed een stapje achteruit. "Pijn gedaan?" In haar stem zat niet veel emotie. Het was een standaard vraag, maar ook een beetje spottend bedoeld. Shadowclanners waren watjes.

_{© Isa}

De lichtgekleurde kattin rende onder de schaduw van de bomen. Ze rezen boven haar uit en bedekte haar. De kattin was opgegroeid in de schaduw van haar clan maar het gevoel zo veel kleiner te zijn dan een plant maakte haar niet al te vrolijk. Alsof ze dat normaal wel was. Haar koud blauwe blik gleed snel over het gebied heen, geen prooi, niks. Ze week af van de route die ze eerst aanhield en sprong opzij. Plots zag ze een Windclanner toen ze voorbij sprong. Voorbeeldig legde ze haar oren in haar nek en keek de ander minachtend aan. Ze stond zelf ook hoog op haar poten, nog niet zoveel als een Windclanner maar genoeg om vrij te geven dat ze geen volbloed Shadowclanner was. Tigerpaw draaide zich om om zo de ander de ogen te kunnen kijken, nu eenmaal in haar tred gestopt hielt ze haar blik op de ander gericht. Ze was door haar poot gegaan. Bij de vraag van de ander keek ze hard en kil als altijd op, in haar ogen sarcasme. ‘Waarvan?’ Ze grimaste.

{{ Ik bedoelde dat ze nu onder de boom staat xD Ik heb er wat van geprobeerd te maken (a)

Dinleap

‘Waarvan?’ Dinleap liet een grote grijns op haar gezicht komen. Doordat haar ogen nooit mee lachten gaf dat haar een griezelig uitzicht. Ze knipperde traag. "Een ShadowClanner heeft toch altijd pijn als die door zijn poot gaat." Het was niet gemeen bedoeld, maar het kon altijd zo opgevat worden. Alleen tegen ThunderClan was ze gemeen.

*Kijkt fluitend weg.* Woops, sorry-

_{© Isa}