Sushi.

Zijn poten kneede de grond zacht, en hij beet zo fel op zijn lip dat hij een straaltje bloed van zijn kin voelde druppen. Pech. Dat kreeg je als je gefrustreerd raakte door je prooi. Met een zucht vervloekte Jeff de muis die zonet weg gelopen was, en hij keerde terug naar de plek waar hij vandaan kwam, op een steen ergens, te lui om eigenlijk echt te jagen, dus hoopte hij een beetje op random domme prooien, die er meestal niet waren. Jeff was pissig, hij had zin om zijn klauwen in iets te zetten en liefst om iets te doden. De geur van een gewond dier kroop zijn neus binnen en prikkelde zijn zintuigen, die nu scherp stonden. Hij rook bloed, hij rook ouderdom, vermoeidheid en zwakte. Verlekkerd ging hij met zijn tong over zijn mond, en langs de littekens, voordat hij richting de geur vertrok. Hij vond een bloedspoor op de grond en dat moedigde hem alleen nog maar aan om verder te gaan. In de verte hoorde hij een gepijnigde kreet van een dier. Hij greens en liep verder, om daar een groot konijn te zien. Het had een pijl onder zijn linkerschouder door steken, en zijn witte vacht was rood van het bloed. De voetstappen van mensen klonken, maar verdwenen ook al gauw. Yes. Dit was dus zijn prooi. Met een grijns drukte hij zijn tanden in het beest zijn nek, en probeerde het nog niet te vermoorden. Hij sleurde het witte konijn op zijn linkerzij mee verder naar de steen waar hij op gelegen had. Het konijn had pijn maar dat vond hij goed. Op zijn gemak begon hij te eten, en na anderhalve hap voelde hij dat het konijn gestopt was met ademen. Oké. Perfect.

Zacht stapte de lichtgekleurde roquepoes verder waarna ze haar poten goed in het zacht onder zich drukte en haar grijze oren in haar nek drukte. Haar nagels gleden uit hun hulzen en staken gretig in de grond terwijl haar ijskoude blauwe ogen op een stuk prooi gelegd waren. Een haasje mocht zich de gelukkige van de dag noemen. Met haar staart recht naar achter en haar buik hoog genoeg boven de grond om geen geluid te maken sloop de poes verder. Ze was geheel geficseerd op het wit bruine haasje. Dat kon heel dom uitpakken, als ze nu aangevallen werdt, maar dan zou ze zich alsnog behoorlijk goed kunnen verdedigen. Ze zou gewoon de ogen van de ander eruit krabben en zijn of haar lichaam open strekken. Maar voor nu waren dat haar plannen bij het haasje. Sushi zakte iets door haar achterpoten om zich af te zetten, gelukkig was er iets voordat ze zich afzette waardoor ze geheel verstrakte. Een pijl schoot recht voor haar in de grond, waarschijnlijk was hij op de haas gericht, wat geheel mis was. Als ze eerder de bosjes uit gesprongen was had ze dat ding nu in haar lichaam zitten. Nog erger, door de pijl zette het haasje het op een vluchten en met die belachelijk scheve schoten had ze er niet veel zin in om achteraan te gaan. Grommend stapte ze achteruit en liep terug naar haar eigen terretorium. Wat deden twolegs hier, ze waren behoorlijk ver afgedwaald. Wat boeide het ook, zolang ze maar snel weer weg zouden gaan en voor de rest geen prooi zouden raken. Over prooien gesproken, de geur van bloed vulde har neusgaten, het was heerlijk maar het hoorde hier niet te zijn. Zij had hier niet gejaagd en de rest van Terror claws waren andere kanten op gegaan. Kort gromde de poes waarna ze van richting veranderde en op de geur af liep. Waarna ze dus een kater vond. Minachtend keek ze naar hem de haas tussen zijn poten. gelukkig voor hem was het niet haar haas. 'What are you doing here, sweetheart' vroeg ze met een meerzoete stem, wat totaal niet bij haar bouw paste en bij haar houding zag je duidelijk dat ze het niet lief meende.

'What are you doing here, sweetheart' Jeff hief zijn ogen op, en ving de blik van een lochtgekleurde poes met blauwe ogen. Hij trok zijn wenkbrauw op, en ging zitten om een hap te nemen van het konijn. Alsof hij zich interesseerde voor wat die poes vroeg. Plus wat een debiele bijnaam, je merkte zo dat het een naampje was om idioten in de val te lokken. "I am eating here, can't you see that, darling?" kaatste hij terug, en nam opnieuw een hap van het witte hoopje. De haren waren vervelend, maar hij kon het natuurlijk aan, hij was Jeff! Zijn ogen gleden van het konijn terug nar de poes, en hij likte zijn lippen af, want bloed droop van zijn kin naar zijn hals naar zijn borstkas. Dat het konijn dood was betekende niet dat zijn bloed plotseling verdween. "What's your name, pretty lady?" Hij gebruikte net zo'n irritante bijnaampjes als haar. Hij gebruikte ook net zo'n vervelend mierzoet stemmetje.

+ Inspiratie was op ;P XD

Ah, great, het was zo'n katje die dacht dat grappig te zijn. Kort rolde Sus met haar ogen en keek even kort in de richting van haar territorium. Ze waren er niet op, maar hij was er dichtbij. En ze vond het aanzicht van andere katten gewoon niet leuk. Verveeld en behoorlijk ongeïnterreseerd keek ze weer naar de kater. Werkelijk, het boeide haar niet waarom hij hier was, zolang hij hier maar zo snel mogelijk weg zou gaan, of hier zou blijven liggen om te rotten. Kort draaide ze haar oren naar achter en liet zich door haar achterpoten zakken. Haar ijskoude blik ging langs het konijn, ze had toch geen honger, dat jagen dat ze net deed was meer voor de lol. In het hol van de terror claws lag genoeg te eten, ze hadden een aantal goede jagers in de roep, ach jah, zij was meer een strijder. Breinloos prooi achterna rennen kon iedereen. 'Sushi' antwoorde ze kort. Ze hoefde geen gehele uitleg te geven, de vraag jij? zou ook niet passen want zijn naam boeide haar echt niet veel. Haar naam mocht verspreid worden als een vloek, zowel over roque gebied als het woud, het mocht gevreesd worden. 'Look, I don't are why you're here, just leave'sprak ze kal. Nu was ze nog kalm ja.

De roguepoes had hier eerlijk gezegd helemaal geen zin in, normaal zou ze wel in een gevecht willen springen maar nu niet, ze had er simpel gewoon geen zin in. Toen hij meldde dat hij niet weg zo gaan zuchtte ze. Great, dit was er weer zo eentje, eentje die zich de ooh grote rogue vond. Of dacht dat hij bete was omdat hij een kater was, hij jonger was of waarom dan ook. En dan moest zij hem natuurlijk weer laten zien dat het niet zo was en dat hij weg moest rennen. Kort rolde ze met haar ogen en keek naar de kater. 'Oh honey, I'm as calm as anyone can be' grijnsde ze naar hem en stond op. 'Now leave, I'm not feeling like killing anyone today'