Same damn things I'm so quick to believe

De onzekerheid in haar kopje was langzaam weggeëbd en met een kalme blik keek ze naar de overkant van de rivier, haar ademhaling voor een keertje rustig. De vroegere Quietpaw had meteen gepanikeerd naar de overkant gekeken, bang voor elk twijgje dat door zou breken en elke onbekende vacht die er zou verschijnen. Maar nu .. nu leek alles anders. Een tweede mentor was aan haar gegeven, maar deze was niet vaker in haar leven verschenen dan de vorige. Toch had ze mee kunnen trainen met andere koppels en zelf had ze de technieken, die ze soms in het territorium had opgepikt, geoefend totdat ze deze onder de knie had.
Met een lichte zucht hief ze zichzelf weer op vier poten en begon langs de oever van het water te lopen, haar groene ogen strak voor zich uitgericht. Nee, haar emoties had ze nu redelijk uitgeschakeld van haar taken en plichten. Geen gezeur meer over angsten, geen verdrietige buien als ze moest jagen, geen gedachten meer over problemen in de familie zolang ze deze rang droeg. Gevoelens kwamen maar op de tweede plek, de clan moest voorrang krijgen. Bij de bekende steppingstones bleef ze stilstaan en nieuwsgierig draaide ze haar kop naar de overkant. Rook ze daar nou iets?

OOC; Open ~

Het was een tijdje geleden sinds Riverpaw zelf even het kamp was uitgegaan om een frisse neus te gaan halen. Hij had nog een paar weken te gaan eer dat hij Warrior zou worden en hij wilde genieten van de tijd dat hij voor het laatst Apprentice zou zijn. Zijn grote ogen dwaalden rond, inspecteerden het territorium en hij opende zijn bekje om prooi te vinden. Zijn neusje ving meteen de geur van muis op en Riverpaw dook instinctief ineen, precies zoals zijn mentor het hem geleerd had. Langzaam begon hij, zijn evenwicht goed verdelend over zijn flanken, naar voren te sluipen en nog geen paar tellen later had hij de muis al netjes tussen zijn poten. Riverpaw begroef de muis en begon toen te rennen. Plotseling drong een geur zijn neusgaten binnen en instinctief draaide de tabby kater zijn kopje opzij. Daar, op een vrij open plek, zag hij een Clangenoot. Na even nadenken wist hij weer wat haar naam was en de kater sprong vrolijk naar haar toe. 'Quietpaw!' sprak hij zowel verbaasd als vrolijk. 'Alles goed?' vroeg hij, waarna hij haar blik volgde en voor een moment even aan de overkant van de rivier bleef staren, vervolgens wachtend op antwoord.

OOC: Ik dacht: ik kom je even joinen (:

Zonder ook maar een seconde na te denken stak hij de grens over, iets voorzichtiger omdat hij zich nu in clangebied bevond liep de kater door. Met gespitste oren liep hij stilletjes en als een schaduw gleed hij door de omgeving. Er waren geen verse geuren en ontspannen liep hij door, al wist hij niet waar hij heen wou. Nieuwsgierig bekeek hij het gebied waar hij maar zelden was geweest en verloor langzaam zijn concentratie. Een vogel zorgde ervoor dat de young-one zijn aandacht weer op de omgeving richtte en onmiddellijk merkte hij de verse Riverclan geur op. Verstijfd bleef hij staan terwijl hij zenuwachtig om zich heen keek. Twijfelend gluurde hij naar de twee katten die beide van zijn leeftijd leken te zijn. Ze vormde echter geen enkel gevaar omdat ze allebei aan de andere kant van de rivier stonden. Zonder zich verder nog zorgen te maken kwam Draco tevoorschijn. Wachtend tot de katten aan de overkant hem op zouden merken bleef hij ontspannen zitten. Met zijn staart om zijn poten gekruld wachtte hij licht nieuwsgierig hun reactie af, wat zouden ze doen sinds hij niet in hun gebied was, maar erg dichtbij?

Ooc: Mind if i join? (:

Het nerveuze gekriebel in haar maag bleef niet onopgemerkt toen ze door de wind toch wel een vreemde geur rook, maar afleiding werd al snel geboden. Een kater, van haar Clan, landde voor haar in een sprong en sprak haar aan met een mengeling van verbazing en vrolijkheid. Waarom.. verbaasd? Een licht fronsje bekleedde haar gelaat, maar ze liet deze snel verdwenen en toverde een lichte glimlach in de plaats ervan. "Hey Riverpaw, alles goed?" Vroeg ze en krulde haar gekleurde staart om haar nette witte voorpootjes, terwijl ze haar blik weer naar de overkant liet glijden en toen zag ze degene van wie de vreemde geur waarschijnlijk was gekomen.
Haar oren schoten alert overeind en voor een moment glinsterde er angst in haar groene kijkers, maar dat doofde snel weer toen ze haar koele muur weer opbouwde. "We hebben bezoek denk ik." Sprak ze monotoon en hield haar kijkers op de vreemdeling gericht. Haar eerste test?

OOC; Sure, hoe meer zielen hoe meer vreugd! ^-^

Riverpaw grinnikte lichtelijk. Zo te zien was Quietpaw er niet helemaal goed bij, want ze stelde hem een wederkerende vraag zonder eerst te antwoorden op zijn vraag. Oh well, so be it. Zo te zien leek het niet slecht met de poes te gaan, dus hij kon wel raden wat het antwoord op zijn eerdere vraag zou zijn. 'Met mij gaat alles goed,' snorde hij zachtjes, 'ik denk dat het niet meer lang duurt tot ik Warrior ga worden.' Hij snorde trots, maar hield op met snorren toen hij haar hoorde praten. Zijn oortjes bewogen opzij en de kater richtte onmiddellijk zijn blik op zwarte kater aan de overkant. Een scherpe geur - welke hij niet direct herkende, maar welke zeker geen ShadowClan-geur was - drong zijn neus binnen. De angst in Quietpaw's ogen ontglipte hem omdat hij haar blik niet op haar gericht had, maar de kater was instinctief een beetje naar voren gestapt en stond nu half voor Quietpaw. Zijn gespierde schouders waren gespannen, zijn oren waren gespitst en zijn blik richtte hij dreigend op de vreemde kater aan de overkant. Als het moest, zou hij Quietpaw wel beschermen. Hij wist niet in hoeverre de poes bereid was om dit zelf te doen, maar hij wilde graag voor zijn Clan zorgen en als hij dat kon doen door Quietpaw in elk geval uit de problemen te houden, dan deed hij dat. 'Hé jij daar,' sprak hij zo dapper als hij kon zijn, 'wat doe je hier zo dichtbij? En waar in godsnaam kom je vandaan?' Hij kon de geur echt niet plaatsen, maar het rook een beetje naar... bloed?! Hij draaide zijn kopje gealarmeerd naar Quietpaw. 'Wie het ook is, ik denk niet dat hij even vriendelijk 'hallo' komt zeggen,' sprak hij zijn zorgen aan haar uit.

Ontspannen keek hij toe hoe de twee clankatten hem opmerkte. De macht die hij bezat was fantastisch, hij vormde een dreiging maar ze konden er niks aan doen. Met een kille glimlach keek hij naar de twee katten en probeerde zoveel mogelijk van hun woorden op te vangen. Terwijl hij zijn vacht verzorgde nam hij rustig de tijd om over een antwoord na te denken. Kalm keek hij op en ontmoette zijn blauwe ogen de groene van de poes voor hij zich weer op beidde katten richtte. 'Ik denk niet dat jou dat ook maar iets aangaat.' Vanaf hier kon hij beidde katten prima bestuderen en zoals altijd nam hij hier de tijd voor. Beidde leken ongeveer even oud als hij en zouden dus zo ongeveer klaar moeten zijn om Member te worden, al noemde ze dat bij de clans anders. De precieze naam was hem ontschoten en deed er ook niet toe, ze zouden hem toch niks kunnen doen. Bovendien was Draco snel, heel snel. Als het echt gevaarlijk werd zou het geen probleem zijn om te vluchten, Riverclanners konden zwemmen, maar rennen? Toch nam hij het zeker voor het onzekere en stelde zijn vraag. 'Zeg, jullie kunnen toch goed zwemmen?' De witte kater probeerde zoveel mogelijk afschuw in de vraag te leggen, alsof zwemmen iets vreselijks was. Stiekem wou hij zelf ook best zwemmen, maar hij zou het nooit proberen. Niet na wat er met zijn ouders was gebeurd, verdrinken was niet zijn favoriete manier om dood te gaan. Eigenlijk wou hij liever helemaal niet dood.

Onderwerp: Re: Same damn things I'm so quick to believe