If the warning become true!

Toen de zon hoog aan de hemel stond werdt een zilvergrijze poes wakker in de eldersden. Ze had gisteren een boze bui tegen over Honesheart gehad omdat hij haar niet begreep. Ze stond op en schudden zich uit. Moonstream had gister avond het niet prettige gevonden om in de warriorden te gaan slapen na haar woorde wisseling met de donkergestreepte kater. Ze keek rond en zag dat de den leeg was en ze slenterde naar buiten en zou deze dag vrij nemen om te gaan trainen op haar snelheid! Zonder iest van de hoop verse prooi te nemen renden Moonstream meteen het kamp uit en zou langs de grenslijnen haar training houden, want daar lagen allerlei opstakels die ze kon gebruiken. Al rennend sprong ze over sommige van hen draaide zich rond in de lucht en landen dan weer soepeltjes op haat poten en zigzagde daarna verder. Ze trainde ze de halve dag door tot ze moe en half uit geput op een grote platte rots neer zakte en van de zon genoot die op haar vacht scheen. Zo lag ze verschillende muniten te soezen tot ze weg zakte in een rustige slaap. De geur van haar moeder dreef naar Moonstream toe en ze glimlachte teverde, maar de geur was dik vermengt met een geur die haar helemaal niet aanstond. Het was de geur van angst. 'Moonstream wakker worden de rode viervoeter in dichterbij dan je denkt!' schreeuwde haar moeders stem en Moonstream keek verward om zich heen, maar zag nog haar moeder nog de rode viervoeter waar ze voor gewarschuwt werdt? Met een lichte schrik werdt ze wakker en een scherpe geur drong haar neusgaten binnen. Meteen sprong Moonstream op en keek rond om te zien waar de geur vandaan kwam en waar het bij hoorde? meteen herkende ze de geur van een vos! Daar tussen de stenen zag Moonstream nog net de rode vacht van de vos nog voor hij naar haar toe sprong! Moonstream sprong opzij en halde met doornscherpe nagels uit naar de kop van de vos die voorbij haar schoot en krabte een van diens ogen blind. Jankend landen de vos verkeert en Moonstream grauwde luid naar hem. De vos draaide zich naar haar toe en hapte wild naar haar borst. Moonstream sprong nog net weg voor zijn kaken rond haar borst konden sluiten en balanseerde op de rand van de rots waar ze eerder nog op had gelegen. Moonstream sprong op de vos af en draaide zich in de lucht om, zodat haar staart niet bij de bek van de vos zou komen en hij er naar zou kunnen happen! Ze dreef haar lange scherpe klauwen diep in de dunne huid van de vos en grauwde hernieuwd naar de rode viervoeter die er jankend vandoor ging en sprong. De vos kwam onhandig tussen de rotsen terecht en klapte samen met Moonstream nog op zijn rug zijdeling tegen een oneven rotsblok aan. Moonstream was gewongen om los te laten en rolde onder de scherpe randen van de steen heen en plofde hard aan de andere kant op de grond. De lucht was uit haar longen geperst en ze was duizeling. Moeizaam probeerde ze op te staan, wat maar half lukte. Pootgeroffel kwam haar kant op en Moonstream kon nog net de vos op haar af zien komen stormen. Ze zou al te laat zijn geweest om nog weg te duiken, maar de rotsblokken naast het ravijn gaven geen uitweg vrij. Messcherpe tanden boorden zich in haar vlees en Moonstream gilde het uit van de pijn! De vos schudden zijn kop en gooide Moonstream daarna weg. De zilver/grijze poes landen onzacht tussen twee rotsblokken die haar voorlopig tot schuilplaats kon dienen. De vos probeerde bij haar te komen door te beginnen met graven. moonstream dook naar achteren en merkte dat het ravijn wel erg dichtbij haar was. Ze uiten een gekwelde kreet bedoelt om andere katten te laten horen dat ze hulp nodig had. Ze had vierribben gebroken en was te moe om de vos nu nog alleen aan te kunnen! Van welke clan de redders dan zouden zijn kon haar nu niet schelen als er maar hulp kwam. Moonstream uiten nog tweemaal haar hulp kreet, als er nu geen kat zou komen zou ze naar de sterrenclan verhuizen en dat wilde ze nog lang niet, want dan liet ze haar zusje alleen achter!

Al vroeg werd de donkere kater wakker in de warriors den en stond rustig op waarna hij zich flink uitrekte, vlug liet hij zijn ogen over de andere warriors gaan waarvan de meeste nog sliepen, iets wat hij opmerkte was dat de geel oranje poes genaam Thunderstorm alleen lag en dat de zilveren warrior, zoals hij Moonstream in gedachte was gaan noemen ondanks dat hij zelf niet wist waarom niet naast haar lag zoals ze normaal wel deed, maar hij wist dat Moonstream in de elders den was gaan slapen na dat hij een vreselijk stomme opmerking had gemaakt. Rustig liep hij de warriors den uit en daarna het kamp, in een stevige pas draafde hij door het riverclan territorium en kwam uiteindelijk bij de rivier aan. Heel even stond hij stil maar daarna liep hij naar een ondiep punt en liep daar zondaar aarzelen het koele water in tot zijn schouders. Rustig dronk hij een paar slokken en liep er daarna rustig weer uit, zijn vacht druipte van het water maar hij wist dat het binnen een paar minuten droog zou zijn. Langzaam liep hij naar een groep stenen bij de grenslijnen toen hij plotseling een bekende geur oppikte, een hele bekende, zijn mondhoeken krulde hel even omhoog en hij begon het spoor te volgen, hij was stom geweest gisteravond, hij en zijn rare humor ook altijd! Plotseling klonk er een luide kreet en nog een, het waren hulp kreetten en Honestheart begon te rennen want de hulp kreten kwamen van Moonstream, al zou iedere kat in zilke noot redden want de kreten klonk als kreten van een kat in doodsangst en de geur van vos maakte het er niet beter op Moonstreams voorspelling was uitgekomen en hij had er grapjes over gemaakt!

Langzaam kwam hij dichterbij en werd de geur sterker, te langzaaam vond hij maar hij moest zijn krachten sparen voor een gevecht, een gevecht met een rooie viervoeter. Op een gegeven moment kwam hij bij een groep rotsen en hijsprong op een rdelijk hoge. Overzag snel de situatie , hij stond er niet best voor, één enkele warrior tegen een woeste vos, en ondertussen zou hij Moonstream ook nog moeten beschermen, even schudde hij zijn kop maar daarna wierp hij zich met eeen strijdlustige kreet op de vos, zijn nagels uit gestoken en met de kracht van een tijger. Hij belandde op de rug van de vis even leek te schrikken maar darana probeerde Honestheart van zijn rug te gooien mara Honestheart hield stevig beet en zette zijn kaken in een van de oren van het beest, het was geen prettig gezicht, zijn klauwen begonnen ondertussen ook los te raken en met een misselijk makende scheur van het oor vand e vos wierp hij Honestheart af die zich in de val probeerde om te draaien wat niet lukte, pijnlijk kwam hij met zijn kop op een puntige rots en scheurde een rand onder zijn oog open, dat zou een mooi litteken worden dacht hij grimmig terwijl hij zich voor bereide op een volgende aanval.
De vos kwam met een daverende snelheid op hem af maar daar had hij dit keer op gerekent en hij sprong behendig opzij waardoor de vos met zijn kop tegen een rots aan stormde waar Honestheart eerst had gestaan, het beest werd zwakker merkte Honestheart op mara hij ook. Het beest keek even verbaasd om zich heen en Honestheart siste uitdagend, de vos reageerde iets sneller dan Honestheart had verwacht en hij had geen tijd om opzij te springen en de vos pakte zijn poot, de vervaarlijk begon te kraken toen er een plan opbloeide in Honesthearts hoofd. Honestheart haalde met zijn andere klauw uit naar de vos en raakte die, drie strepen van zijn klauwen over het oog, dat zou als de vos het overleefde ook een lidteken worden. De afleiding zorgde ervoor dat Honestheart los kwam en snel dansde hij een paar stappen naar achteren en daarna richten het ravijn, opnieuw kwam de vos op hem afgestormd en snel deed hij nog een paar stappen naar het ravijn en toen, op het laatste moment sprong hij weg en belandde de vos jammerend in het ravijn.

Honestheart probeerde zo weinig mogelijk om zijn zere poot te leunen en ging op zoek nara de poes voor wie hij zojuist zijn leven had gewaagt. En na heel even had hij die gevonden, ze lag tussen twee rotsen in een soort hol, rustig naderde hij haar, zich ervan bewust dat de wond onder zijn oog er onplezierig uit moest zien maar zij zag er nog onplezieriger uit, ze had overal schrammen en haar vacht leek in plaats van zilver wel rood, bloed rood. 'Moonstream!' riep hij bezorgd uit teriwjl hij zijn bebloede snuit zachtjes tegen haar aan duwde, hij was toch niet te laat? Dat zou Thunderstorm hem nooit vergeven, hij had gezien hoe close de zilveren en de gouden warriors waren en ondanks dat hij had gevochten met gevaar voor eigen leven zou zij en die twee andere vriendinnen van Moonstream hem het nooit vergeven. 'Moonstream, word wakker!' riep hij wanhopig uit.

Na een tijdje hoorde Moonstream dat er een andere kat bij kwam die met de vos vocht. De verwondingen die de vos haar had aangedaan bloeden goed, maar ze wilde niet opgeven. Ze begon ze te likken, maar de duizeligheid maakten zich meester over haar en ze legde zich neer stevig opgerolt voorals de vos toch nog zou overwinnen? Haar oren lieten Moonstream al snel in de steek en ze hoorde dus ook niet dat Honesheart de vos in een val gelokt had en hem zo het ravijn in had laten springen. Steeds verder zonk ze weg en opeens was alles zwart geworden. Ze stond in een grote lege ruimte die vol fonkelende sterren was. Hoog boven haar scheen de volle maan en liet haar zilverenpels glanzen. Moonstream voelde niets van de vorige pijnen die ze geleden had en keek rond. Ver onder zich zag ze haar lichaam en Honestheart die haar probeerde wakker te maken. Een erg bekende geur dreef naar haar toe en Moonstream keek op van het tafareel onder zich en zag haar moeder stralend voor haar staan net als haar vader en een van grote gouden kat die nog groter was dan haar ouders. 'Gegroet Moonstream. Het is waar wat je moeder over je zei, maar het is jouw tijd nog niet om bij ons te komen. Let wel dat we je geen negen geven, maar je terug sturen om redenen wij je nog niet tussen de sterren kunnen opnemen.' Zei de grote goudenkat die een zachte warme stem had, maar hij straalde ook meteen een zekere macht uit. Moonstream boog haar kop en keek naar haar poten. Ze was niet teleurgestelt in tegendeel, maar ze zag er tegenop om weer pijn te gaan voelen. ´IS het vanwegen mijn zusje!´ vroeg Moonsstream maar daar kreeg ze geen antwoord op en voelde zich zwaarder worden. De stemmen van haar ouders boden haar enige troost nog voor ze een felle pijnscheut door zich heen voelde schieten. Langzaam opende ze knipperend haar ogen en kreeg een kabaal aan geluid te horen. Kreunend tilde ze haar kop op en haar zicht was niet helder. ´Mam!´ vroeg Moonstream en ze richten kop in naar de donker gestreepte kater die voor haar stond.

Bezorgd keek Honestheart op de zwaar gewoonde zilver grijze poes neer, plotseling ondekte hij dat ze nog ademde! Heel zacht maar het was toch adem. Opgelucht zuchtte hij ´Is het vanwegen mijn zusje!´ mompelde Moonstream, waarschijnlijk ijlde ze, of iets dergelijks. 'Moonstram' zei hij een keer zachtjes terwijl hij rustig naast de poes ging zitten. En rustig wachtte tot ze wakker zou worden. Plotseleing werd Moonstream wakker en zei vragend 'Mam?' opnieuw slaakte Honestheart een zucht van opluchting 'Nee Moonstream' zei hij 'Honestheart'. Rustig stond hij op, welis waar leefde Mooonstream nog maar ze moest naar de medicine cat, of liever nog, de medicine cat hierheen. 'Moonstream' zei hij duidelijk tegen de poes 'Ik ga Seastream halen, oke?' hij keek de zwaargewonde poes strak aan 'En jij moet hierblijven liggen' onrustig ging Honestheart weer naast Moonstream zitten, hij moest eerst reactie van haar krijgen.

De stem klonk haar bekend en ze knipperde verwoed een paar keer met haar ogen, maar het zicht bleef troebe dus knikte Moonstream alleen maar en legde haar kop weer op de grond. Wanneer Seastream gekomen zou zijn wist ze dat alles beter zou worden? Moonstream zuchte diep, maar bleef daarna ademen. Ze was dood op en voelde zich gerakbraakt. De verwondingen die de vos haar gegeven had waren niet mis, maar gelukkig voelde ze niet dat ze ook maar haar rug gebroken had. Daarin tegen had ze wel een paar gebroken ribben op gelopen, maar daar lag ze gelukkig niet op. Ze keek even op met haar ogen en zag dat de dag bijna ten einde liep dus moest Honestheart sneller dan de wind zijn om Seastream hier heen te halen?