Continue (+ Lionroar)

De vorige dag had hij te horen gekregen dat zijn apprentice, Crowpaw, weer hersteld was van haar wonden en ze weer kon beginnen met trainen. Niet dat de kater er veel zin in had - hij was namelijk in een roes gevallen die hem iedere dag bezig hield en waardoor hij zich even af kon zonderen van de rest van de clan, maar nu moest hij ook nog eens nadenken over zijn apprentice. Helaas voor haar was hij de afgelopen paar maanden enorm verandert en dat zou een onzekere poes als Crowpaw vast niet goed doen - niet dat dat hem veel uitmaakte. Ze hadden allemaal toch al een hekel aan hem en Crowpaw had nooit een poging gedaan tot het aardig vinden van hem - al kan dat ook zijn eigen visie op dat vlak zijn. Ze stond al op hem te wachten, gelukkig maar, want als ze te laat was gekomen dan zou de training al veel anders begonnen zijn. De kater liep op haar af en gaf haar geen enkele rust. "Kom, we gaan oefenen met jagen." Weerklonk zijn stem, terwijl hij recht langs haar door liep en zijn pas versnelde.

Veel aandacht gaf hij niet aan zijn leerling, die nu zo snel als ze kon achter hem aan moest komen. Ze zou hem maar moeten kunnen volgen, ze was tenslotte een Windclan kat en het zou eens tijd worden dat ze ook net zo snel werd als eentje - anders had ze beter bij die slome shadowclan katten kunnen gaan wonen. Eenmaal bij de plek aan gekomen waar hij haar jaag vaardigheden wilde testen, bleef hij stil staan en draaide hij zich naar haar om. Achter hen was heatherfields, een plek waar een Windclan kat juist moest kunnen jagen. "Het heatherfield begint alweer hoog te groeien en dus denk ik dat het tijd wordt voor jou om ook eens te proberen te jagen in dit gebied." Weerklonk zijn stem, waarna hij zijn blik op het veld richtte. "Volg je instincten en het komt wel goed, ik zal volgen en kijken wat je er van maakt." Veel aanstalten om nu verder te gaan deed hij niet, het was nu aan Crowpaw om de leiding over te nemen en te gaan jagen.

Rustig volgde hij zijn zwarte apprentice, iedere beweging die ze maakte goed in zich op nemend terwijl hij belangrijke notities in zijn hoofd maakte over dingen die hij haar later nog moest leren. Ze mocht hem dan wel niet en hij kon het ook niet meer zo goed met hem vinden - maar ze moesten het er maar mee doen. Ze zakte door haar poten en begon te lopen, terwijl de kater even fronste en toekeek hoe de poes op haar prooi afsloop. Dat ging al wat beter dan eerder, maar niet zoals het hoorde. Ze zette haar poot verkeerd neer, onhandig zelfs, want het kon veel soepeler dan dat zij het deed. Dat was dus een aandachtspuntje, hij moest wel rustig aan met haar doen, ze kwam net uit de medicine den.

// Shoot, helemaal vergeten. Sorry!

Op een gegeven moment ging het echter verkeerd. Hij zag haar twijfelen, stil blijven staan en dat was het moment dat het konijn de tijd had gekregen om op te kijken, haar zintuigen te gebruiken en de poes op te merken. Op dat moment begon een rush om erachter aan te gaan en dat lukte Crowpaw ook werkelijk - ze was tenslotte een Windclan kat en een windclan kat die niet snel was.. was gewoon geen goede windclan kat. Na de jacht liep hij langzaam op haar af, terwijl hij ietwat met zijn oren wiebelde. Complimentjes geven waren niet echt iets waar hij goed in was de laatste tijd, daarom liet hij die ook helemaal achterwegen. "Oké," Begon hij, alsof hij een hele lijst moest afwerken met haar. "Ten eerste is je sluippositie nog een beetje onstabiel, een windvlaag zou je nog omver kunnen krijgen zo. Je zet je poten onhandig neer, je moet ze meer naar buiten neerzetten in plaats van zo ver naar binnen en ik wil dat je sneller maar meer gecontroleerd doet lopen. Geef het konijn niet de tijd om je op te merken, want het moment dat jij twijfelt over jezelf, kan ik je met 100% zekerheid zeggen dat het konijn zijn kans neemt om je op te merken en weg te rennen." Hij haalde even diep adem en blies dit even duidelijk uit. "Voor zover ik het kon zien is je poot echter goed geheeld, je kunt weer rennen zoals een Windclan kat dat alleen kan. Ik zou alleen wat preciezer springen. Als een konijn eenmaal rent kan het makkelijk in een holletje schieten en ik noem dit gewoon een lucky shot. Nog een keer." Hij wilde dat ze nog meer oefende, dan pas zou het haar goed lukken. Zijn ijsblauwe ogen gleden weer over haar heen, terwijl hij ongeduldig wachtte.

Zijn apprentice bracht zich weer in beweging en rustig volgde hij haar. Ze had nog zoveel te leren en daarom probeerde hij best streng te zijn, maar wat hij niet doorhad was dat hij haar zo misschien nog onzekerder had gemaakt door zijn aanpassingen in haar jaagpositie. Met een geconcentreerde blik keek hij toe hoe ze op een muis af sloop en hij moest toegeven dat ze het alweer een stukje beter deed dan de eerste keer. Ze was dus wel bereid om te leren. Gelukkig. Nadat ze haar muis had gedood stond hij weer op. "Goed om te zien dat je naar me luistert." Hij begon weer met lopen en wenkte haar met zijn staart met zich mee. "Jagen is een routine werkje, dus we gaan het nog veel vaker oefenen. Ik denk dat het nog wel moet lukken om nog een prooi te vangen, niet waar?" Hij keek even kort aan. "Dan gaan we even kijken hoever je al bent met je vechttechnieken." Hij had er weinig aandacht aan geschonken de laatste maan dat ze zijn apprentice was, maar dat had zo ook zijn redenen. Ze was niet zo'n goede vechter en hij had een hele andere strategie dan dat zij nodig had. Dus daarom dat hij even alle tijd had genomen om een nieuw plan voor haar te bedenken. Want met kracht ging ze het sowieso niet redden.

Hij keek Crowpaw aan terwijl hij even de tijd nam om na te denken hoe hij dit moest aanpakken. Ze was een tengere poes en hij had er wel over nagedacht, maar om het echt te trainen? Het was namelijk niet zijn tactiek en dat was het lastige eraan, zijn snelheid kon hij dan natuurlijk ook gebruiken, maar als een redelijk grote Windclan kat gebruikte hij ook vaker zijn kracht. "Ik heb goed nagedacht over hoe we dit gaan aanpakken," Miauwde hij serieus, terwijl hij de zwarte kattin aankeek. "Je bent klein en hebt weinig kracht, maar daarnaast kan je snelheid gemixt met je zwakke bouw goed van pas komen in een gevecht." Hij nam even de tijd om de opdracht te verzinnen. "Ik wil dat je gaat ontwijken, zo goed als je kan. Let op alle bewegingen die ik maak, op mijn ogen en op mijn poten." Hij ging rechtop staan. "De ogen en poten geven meestal aan wat een kat gaat doen, welke richting hij op wil bijvoorbeeld." Nadat hij haar even een paar seconden de tijd had gegeven om het te laten bezinken, ging hij weer verder. "Klaar ervoor?" Waren de woorden die hij uitsprak, waarna hij wachtte op een antwoord om te kunnen beginnen.