Learnin' at noon {Training with Dogpaw}

Dawnstar

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

De zon stond hoog aan de hemel toen Dawnstar naar de rand van het kamp liep. Ze vond dan ze zelf een apprentice moest hebben en had dan ook Dogpaw aan zichzelf toegewezen. De kleine apprentice leek heel erg enthousiast, iets wat Dawn goed deed. Ze ging zitten bij de ingang en wachtte op de apprentice voor hun eerste training. Ze wist nog goed hoe haar eerste training was gegaan en een kleine glimlach kwam op haar snuit te staan. Ze was zo enthousiast geweest, met haar vader aan haar zijde had ze het territorium voor het eerst helemaal gezien, en ze had nog nooit zoiets groots gezien. Ze hoopte Dogpaw dezelfde herinneringen en ervaringen te geven. Ze stak even haar poot op toen ze de kleine kat zag lopen, om te laten zien waar ze zat. Ze wachtte tot de apprentice haar kant op kwam voordat ze verder zou gaan met de trainingen.

154 words | Dogpaw | Training ~| ( © hunter. )

De hele tijd had de kersverse apprentice liggen woelen van opwinding in haar mosnest. Na een lange tijd was ze uiteindelijk in slaap gevallen. Toen ze de eerste zonnestralen zag opende ze haar blauwe ogen en stond op. Gapend rekte ze zich uit en trippelde naar buiten. De newleaf zon voelde warm op haar witte vacht aan net zoals de zachte briesjes die over hun nieuwe kamp speelde. Ze miste de oude kamp maar daar had ze nu niet over te piekeren. Ze was naar de prooistapel gegaan en had een grote vis gepakt en die opgegeten,een stevige maaltijd voor een lange dag. Ze likte haar snorharen af en waste haar vacht. Zodra ze klaar was wachtte ze opgewonden tot het zover was. Ze vermoedde dat Dawnstar al klaarstond. Ze rende naar de ingang toe en voor ze er bijna was zag ze dat de rosse poes haar poot opstak als teken dat ze daar was. Dogpaw stoof op de leider af. Ze stopte voor haar leider én mentor. “Ben ik nog op tijd? En wat gaan we doen?” Vroeg ze opgewonden.

Dawnstar

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

De witte kitten kwam haar kant op rennen, enthousiast als altijd. Het bracht een glimlach op de snuit van de volwassen poes toen de apprentice begon te ratelen. “Ben ik nog op tijd? En wat gaan we doen?” De stem van de poes klonk opgewonden. Dawn kon het niet laten om even te grinniken, de poes wist duidelijk niet wat een training inhield. Het was meer dan alleen spelen, het was ook hard werken, maar daar zou ze vanzelf wel achterkomen. ”Je bent mooi op tijd.” Knikte ze de apprentice toe. Toen pas kwam de geur van een vis bij haar binnen. De glimlach werd iets kleiner en ze bukte zich naar voren, richting Dogpaw. Ze snoof nog een paar keer en rook toen de visgeur sterker. ”Heb je vis gegeten?” Vroeg ze zacht en streng aan de apprentice. ”Je weet dat apprentices niet mogen eten voordat ze iets voor de elders hebben gevangen en naar ze toe hebben gebracht.” Haar stem klonk streng, ook al lag het niet helemaal in haar aard, ze kon niet hebben dat haar eigen apprentice dingen tegen de regels in ging doen. ”Voor deze keer laat ik het gaan, maar bij de volgende fout moet je de mosbedden van de elders gaan vervangen, oke?” Ze gaf nog één strenge blik in de richting van de apprentice, maar al snel daarna werd haar uitdrukking alweer zachter en werd de glimlach weer groter. ”Nu je dat weet, zullen we dan maar gaan?” Vroeg ze iets vrolijker aan de poes. Ze wou niet de kleine in verlegenheid brengen of boos maken, dus ze zal vanaf nu weer blijer zijn. ”We beginnen vandaag in een rondleiding door het territorium, samen met het leren van een paar basisregels die horen bij je nieuwe rang, zodat je nooit meer fouten maakt.” Ze knipoogde even naar de witte poes. ”Jij mag zeggen wat we morgen gaan doen, maar dit is het plan van vandaag. Als je me nou zou willen volgen, dan gaan we het kamp uit en het territorium in.” Ze legde even haar poot op de kop van de poes, alsof ze wil zeggen dat ze weet dat het wel goed komt. Ze zou van deze poes een voorbeeld warrior maken, koste wat kost.

376 words | Dogpaw | Training ~| ( © hunter. )

”Je bent mooi op tijd.” Trots stak ze haar kopje omhoog en haar staart stond fier overeind. ”Heb je vis gegeten?” Dogpaw knikte. ”Je weet dat apprentices niet mogen eten voordat ze iets voor de elders hebben gevangen en naar ze toe hebben gebracht.” Dogpaw drukte haar oren in haar nek en keek naar de grond,ze had al op haar eerste trainingsdag iets fout gedaan! ”Voor deze keer laat ik het gaan, maar bij de volgende fout moet je de mosbedden van de elders gaan vervangen, oke?” Dogpaw vrolijkte meteen weer op en knikte uitbundig. ”Nu je dat weet, zullen we dan maar gaan?” Vroeg haar leader vrolijk. 'Oke', had de witte poes opgewonden geantwoord. ”We beginnen vandaag in een rondleiding door het territorium, samen met het leren van een paar basisregels die horen bij je nieuwe rang, zodat je nooit meer fouten maakt.” Haar leader gaf haar een knipoog en opgewonden stond ze te springen. ”Jij mag zeggen wat we morgen gaan doen, maar dit is het plan van vandaag. Als je me nou zou willen volgen, dan gaan we het kamp uit en het territorium in.” Ze voelde de rosse poot van haar leader op haar kopje,alsof ze wou zeggen dat alles goed kwam,ja dat zou kloppen. Alles zou goed komen. Ze volgde opgewonden haar leader het camp uit. 'Misschien kun je me morgen leren zwemmen?', stelde de witte poes voor. Haar blauwe ogen glinsterde van opwinding.

- Sorry voor late reactie -

Dawnstar

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

'Misschien kun je me morgen leren zwemmen?', Klonk de stem van de witte poes achter haar. Dawn draaide haar kop even naar de apprentice. ”Ja dat is helemaal prima, dan doen we dat morgen.” Zei ze met een glimlach voordat ze haar kop weer terug draaide. Op een drafje liep ze naar de dichtstbijzijnde grens, die met de hoge vlaktes. Ze voelde hoe de wind sterker werd en het lange haar van haar vacht door elkaar werd geblazen. Toen ze aankwamen bij de grens draaide ze zich om naar de apprentice die haar gevolgd had. ”Dit is de grens met de Windclan.” Ze knikte even naar het windclan territorium. ”De windclankatten zijn vaak klein gebouwd, maar dat hoeft niet altijd. Wel zijn ze erg snel en kunnen zich als een speer over de vlaktes bewegen. Hun prooi bestaat voornamelijk uit konijn en kleine muizen. Wat kun je mij zeggen over hoe hun territorium eruit ziet? Zeg maar gewoon wat je ziet.” Zei ze tegen de apprentice. Ze draaide zich om richting de grens zodat ze in het Windclan territorium keek, en wachtte op het antwoord van Dogpaw.

188 words | Dogpaw | Training ~| ( © hunter. )

”Ja dat is helemaal prima, dan doen we dat morgen.” Zei Dawnstar. Opgewekt volgde de witte apprentice de poes tot bij een grens. ”Dit is de grens met de Windclan.” Ze knikte even naar het windclan territorium,Dog volgde haar blik en zag vooral heide ”De windclankatten zijn vaak klein gebouwd, maar dat hoeft niet altijd. Wel zijn ze erg snel en kunnen zich als een speer over de vlaktes bewegen. Hun prooi bestaat voornamelijk uit konijn en kleine muizen. Wat kun je mij zeggen over hoe hun territorium eruit ziet? Zeg maar gewoon wat je ziet.” Vroeg de rosse poes. Even dacht ze na. 'Ik zie vooral hoog gras,heide en een vlakke gebied,en veel wind!',antwoordde ze terwijl ze nog eens keek.

Dawnstar

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

'Ik zie vooral hoog gras,heide en een vlakke gebied,en veel wind!', Dawn lachtte even. ”Ja veel wind is er zeker, dat maakte het ook moeilijker voor andere clans om er naartoe te gaan.” Ze keek even naar de witte poes. ”Weet jij wie nu de hoge rangen hebben in de Windclan?” Vroeg ze aan de kattin naast haar. De geur van de Windclan prikte licht in haar neus. Ze stonden precies op de grens, dus je kon het ruiken als je goed snoof.

De geur van de WindClan liet haar rillen. ”Ja veel wind is er zeker, dat maakte het ook moeilijker voor andere clans om er naartoe te gaan.” Dog wierp nog een blik op het terrein van de WindClan. ”Weet jij wie nu de hoge rangen hebben in de Windclan?” Die vraag liet haar opkijken. “Heum...ene...Ev...Everstar?” Antwoordde ze nadenkend. “En de Deputy was ene Liondinges” Antwoordde ze,ze wist de volledige Clannaam van de deputy niet. Maar ze was hier toch om te leren? Ze haalde haar schouders even op en hield haar blik strak op het WindClan territorium gericht.