Never forget {Spottedpaw}

Hij zuchtte even beverig en hijgde zachtjes. Zijn blik was gericht op een plaats die hij niet kende. Hij was zo bang... Hij wist niet wat hij moest doen... Zo alleen, met niemand die iets om hem gaf. Hij zuchtte zachtjes en neeg zijn kop waarna hij even een stap naar voren zette. Toen hij opeens iets hoorde, sperde hij zijn gifgroene ogen open en schoot hij naar voren waarna hij zich snel in een kluwen van gras verborg, om zich daar als een zielige kit op te rollen. Hij wilde zo graag weten wat er aan de hand was... Hij wilde zo graag weten wie iedereen was. Stil bad hij tot wie dan ook dat het zo snel mogelijk over hing gaan, de duistere periode van stilte en eenzaamheid... Van vergetelheid.

Haar gevlekte vachtje straalde in het waterige zonlicht dat op haar werd afgevuurd. Met rustige opeenvolgende passen baande ze zich een weg naar het verlaten dassenhol toe, wetende dat daar waarschijnlijk nog wel prooi te vinden viel. Ze was de hele dag al aan het jagen, hopende dat ze genoeg voedsel bij elkaar zou kunnen krijgen om de Clan mee te voeden. Ze haatte het om toe te zien hoe sommige katten met de dag magerder werden, en om dat te voorkomen zette ze zich nu extra goed in.
Zodra ze gearriveerd was bij de plek die ze had gezocht, hield ze even halt en stak ze haar neusje in de lucht. Net zoals ze verwacht had bereikten de meerdere markeringen van prooi haar neusgaten, echter was dat niet het enige wat haar opviel. Nog een geur, eentje die ze minder goed kon herkennen, was haar neus binnengekropen. En zodra ze een bruine vacht zag opsteken achter enkele struiken, legde ze haar oortjes voorzichtig plat in haar nek. "Wie is daar?" Klonk haar stem, alles behalve geamuseerd.