She never slows down~ {&Darkclaw}

De oren van de grote kater lagen strak op zijn kop terwijl hij zich een weg terug baande naar zijn territorium. Hij kwam bij de grenzen vandaan dus de plotselinge regen was zeker niet in zijn voordeel. De regendruppels vuurde zich hard op zijn lichaam terwijl zijn poten krachtig door stapte. Grommend keek hij om zich heen terwijl zijn behoorlijk lange vacht begon te druppen. Maar voor hij een hol had kunnen vinden om in te schuilen was het al minder gaan regenen. Dan kon hij net zo goed doorlopen naar het kamp en de katten in de warriors den een plezier doen met zijn natte vacht. Kort kneep de kater zijn twee gekleurde ogen dicht om de waterdruppels die er half overheen hingen weg te krijgen. Dark wou net door stappen toen hij een stem hoorde, van een poes duidelijk. Hij draaide zijn grote lichaam vrijwel meteen om en stapte in de richting van het geluid. Toen hij de grijze poes zag, ze was niet lelijk, dat zeker niet. De geuren waren behoorlijk naar beneden gevallen door de regen maar dat was het geluk aan, aan een oog slecht ziend zijn, zijn geurvermogen was beter. Een Riverclanner. 'What are you doing here honey? vroeg hij zacht.

Voorzichtig keek Darkclaw naar de poes. Ze leek er niet erg vrolijk uit. Hmm, hij had eigenlijk wel zin in een pleziertje, en verdrietige poezen waren makkelijker over te halen. Ookal had hij dat niet nodig, hij was een jonge, sterke en knappe kater, wie ging er nou niet voor hem liggen. Kort bekeek hij de poes. 'I have nothing to do with my leader' grijnsde hij zacht terwijl hij dichterbij stapte. 'Why would I kill such a beauty as you' sprak hij zacht voor hij voor haar ging zitten en haar blik probeerde te krijgen. Groene oog twinkelde licht terwijl de blauwe zijn zacht doffe kant hield terwijl zijn vacht irritant aan zijn lichaam plakte. 'Why would you want to die?' vroeg hij zacht, ookal boeide het hem eigenlijk echt niet zo veel.

De zwarte kater deed behoorlijk zijn best om eruit te zien alsof hij luisterde, en het lukte hem behoorlijk. Tuurlijk was dit weer een zielig poesje met een of ander verleden waar ze maar niet overheen kon komen. Ze gingen zelfs terug naar haar apprentice tijd, wauw, die poes had echt problemen. Haar levensverhaal boeide hem echt niet, helemaal niets. Hij wou gewoon een beetje plezier maken. Ze was wel knap en mooi enzo, dat zeker, maar haar verhaal duurde zo lang. Toch bleef hij medelevend kijken. Iets met katers en Bloodclan ofzo. Wist hij veel. Hij wwas meer geinterreseerd in zijn eigen gedachtes, hoe het ging met zijn broertje of wat hij zelf gevangen had vandaag en waar het lag. Niet op wie die poes verlieft geweest was, welke problemen ze wel niet gehad had in haar zielige leventje. Wow, what ze had kittens. Well, hij hoefde niet met haat te leven dus dazt kwam goed. Hij had de kittens van zijn broer al overgenomen. En als ze in deze stemming bleef zou ze zichzelf toch van een kloof ofzo smijten dus later zou hij er ook geen last van krijgen. Rustig wachtte hij tot de poes klaar wat, dezelfde medelevende blik in zijn ogen, het hele verhaal door. Van het laatste stuk probeerde hij wat mee te krijgen zodat hij wel een reactie kon geven op haar. Hij stapte iets naar achter toen ze zowat begon te schreeuwen maar keek toen hij ze op de grond zakte, snikkend. Hij bekeek haar lichaam even een paar keer. Ze was echt mooi en hij kreeg zin om meteen op haar te duiken maar hij deed rustig aan. Zijn grote lichaam stapte naar haar toe en terwijl hij ging zitten, met zijn flank tegen de hare sloeg hij zijn staart om hem heen. 'Je wilt niet dood' zei hij zacht. hij boog naar haar kop. 'Je wilt dat je leven anders gaat, beter gaat. Dat kan' fluisterdee hij in haar  oor. Hij keek haar aan. Verdrietige poezen waren zo makkelijk. 'Het zal allemaal beter gaan waarneer je de goede kater hebt gevonden, het zal beter worden dan zei hij liefjes.

De gekleurde ogen, het blauwe en het groene keken naar haar blauwe ogen die door de tranen nog meer leken te glinsteren, het was best mooi om te zien. 'Het komt wel goed, ooit zal de goede komen, misschien eerder dan je denkt' zei hij voorzichtig en keek toe hoe ze dichterbij kwam liggen. Hij keek kort naar haar lichaam en snoof even, zo makkelijk. Hij boog zich voorover en likte troostend haar oor terwijl hij zijn voorpoot zacht optilde om die aan de andere kant van haar te zette zodat hij half boven haar stond. Enkel zijn flank lag nog tegen de hare.

Het snorren was een goed teken. Grijnzend keek hij naar haar toen ze goed ging liggen. Zo makkelijk, zo vreselijk makkelijk. De staart op zijn rug gaf hem toch echt een teken dat het goed was. Rustig likte hij haar nek waarna hij de nekvel stevig tussen zijn tanden klemde. Goed, hij kreeg zijn pleziertje. Hey nadat hij haar gehele geschiedenis had gehoord mocht het ook wel. Hij ging boven haar staan en liet zich langzaam zakken.

{ Well We all know what happens here, topic uit? xD }