Zachary slenterde op zijn gemak van terrein naar terrein, zeurend over alles wat hij zag. Maar sorry hoor, maar wat hebben die stomme tweebenen nou aan die monsters? Hebben die monsters wel een brein en denken ze wel aan hun eigen schoonheid? De mollige pers haatte tweebenen, en nog veel meer. Sjokkend op zijn korte, witte poten kwam hij dichterbij de plek waar hij al een maan naar op zoek was: De Hogestenen. Dit werd aanschouwd als de heilige plek voor alle Clans. Zachary keek scherp met zijn bolle ogen om zich heen, en hij wou al lopend zijn bek weer open doen toen hij struikelde over een steen. Krabbelend over het grind viel de mokkende pers op zijn snuit, en een dun straaltje bloed sijpelde op de stenen. Zonder nog een woord te zeggen en met een kop alsof hij vossenstront had gegeten trippelde de kater vooruit. Vlak voor zijn ogen was een rotspartij te zien, en een lagergelegen gebied met een donkere tunnel. 'Haha! Is dat jullie heilige plek?' hoonde de ouwe zeur.
Opeens klonk er kwaad gesis.