Slatepaw gaapte eventjes diep, haar kaken spreidden zich wijd open en haar tong krulde zich. Ze hief haar zachte grijze pootje en wreef over haar gezicht, haar snorharen rechtend. Het was op zich wel een prettig gevoel, gapen als je moe was... Nu nog eventjes lekker slapen... Dan kon ze morgen verder denken en alles op een rijtje zetten. Maar haar moeder onderschepte haar en wist dit plan met succes op een halt te zetten. Slatepaw wendde haar blik licht nerveus af, deze fixerend op de apprentice den. "Ja hoor, prima," reageerde ze op zachte toon.