Slendie in the forest

Het was nu wel een tijdje gleden dat de roque hier was geweest, misschien dacht Shadowclan wel van haar af te zijn. Ze had gehord dat Windclan achter haar aan zat voor wat ze bij een van hun warriors had gedaan. Daar had ze dus al en prijs op haar kop staan, mooi, zo begon het. Rustig stapte Sushi over de grens van het roquegebied Shadowclan territory in. Ze had dit al verbazigwekkend vaak gedaan, lette ze dan echt niet op hun grenzen. Kalm stapte ze over het gebied, door de ondergroeiingen en langs de bomen. Tot ze een geur rook, een geur die ze eerder had gerooken, ergens anders. Kort dacht ze er overna maar herinnerde zich het al weer snel. Het was een van de apprentices die meegedaan had in het gevecht. Oh, dit kon leuk uitpakken. Snel veranderde de poes van richtig en stapte achter de zwarte poes uit de bosjes. Er was iets anders aan de apprentice die ze eerder had gezien, de vraag was enkel wat. Sushi zei niet, gaf geen woord, bleef rustig staan, wachtend op haar reactie. Ze wist dat de wind in de richting van... hoe heette ze ook alweer.. ah wel, hij stond in ieder geval in haar richting dus die zou haar wel ruiken.

{ S L E N D E R S T E P }

Het was weer enkele dagen geleden dat ze voor het laatst haar rogue broer en zus had gezien. Sinds het gevecht met hen en Forest waren ze allemaal weer hun eigen ant op gegaan. Slender negeerde haar Shadowclan broer, en voorlopig leek ook hij haar te negeren. Zo hoorde het niet te zijn, maar zij zou in geen geval haar excuses aanbieden aan die verrader. Hij had zijn clan verraden met een Windclan mormel! Slender gromde en sloeg haar klauw in één van de bomen. Die verrader had haar echt woedend gemaakt. Evenals Mary en Jeff.
Ze schudde die drie weer uit haar kop en stopte om tot adem te komen. De wind bracht een ongewenste geur met zich mee die ook alweer een tijd geleden was. De zwarte poes gromde licht en stapte toen weer verder. Die onnozele rogue straal negerend.

Take that Sush ;p

De lichtgekleurde poten vertrapte het gras onder zich en de droge bladeren onder haar maakte een knappend, verbrijzelend geluid meer waarneer ze erop stapte. Het gebied waar ze liep begon ze langzaam aan wel te kennen. Het was inderdaad een tijdje geleden dat ze hier was geweest, een moon of twee, maar toch. Ze was hier al zo vaak geweest. Hoor dat een roque die een clangebied uit der hoofd begint te kennen. Die warriors waren echt debielen ofzo. Kort sloot de poes haar blauwe ogen en snoof de lucht op. Niet omdat ze bang was dat ze iemand tegen zou komen, meer omdat ze zich afvroeg of ze iemand tegen zou komen. En ja hoor, een geur van een kat die ze ook al een tijdje niet meer gezien had. Niet dat dat meteen een meeting opriep maar toch, ze wist al hoe deze poes was. Ze keek toe hoe de zwarte poes door liep. Sushi wist dat die haar rook maar ze liep door. Sterker nog, op en klein grommetje na liet ze helemaal niet weten dat ze wist dat Sus hier was. Well, dan niet. Ze trok even met haar schouders voor ze rustig verder het territorium in baande.

Waar was ze mee bezig! De wind bracht de geur van de rogue haar kant op. En tot haar opluchting vertrok ze de andere kant weer op. Grommend sloeg ze haar poot op de grond en graaide met haar klauwen over het gras heen. Wat deed ze toch! Ze moest dat m'rmel zien weg te jagen en in plaats daarvan liet ze haar een beetje het territorium verkennen. Langzaam bracht ze zich voort in beweging tot aan de schaduwen van de bomen. Vanuit haar onzichtbare positie begaf ze zich steeds dichter bij de poes. Dat de wind gekeerd was en zij nu haar rook boeide haar niet zo. Ze was vast al langer op de hoogte dat ze een aanval op haar plande.

Zo'n drie vossenlengtes van haar vandaan kwam Slender de schaduwen weer uit waarbij ze op de rogue afstapte. Dat ze deze kende van uit haar apprenticetijd betekende nog niet dat ze dezelfde was. Haar klauwen schoten ongemerkt al uit hun hulzen. Als dit uitdraaide op een gevecht zou ze zeker weten vechten voor haar Clan.

De zwarte Shadowclanner die ze had gezien was de ander kant op gelopen. Wel, dan niet. Dan zou Sushi nog wel even doorzoeken. Elke kat die ze nu tegen zou komen en zou pakken daarvan zou het bloed nu zowel op haar eigen als op de poten van de warrior zitten. Kort grijnsde ze. Want ze wist dat het ding dat ook dacht aangezien ze de geur weer haar kant op rook komen. Wat was de naam van de poes, iemand had het gezegd tijdens het gevecht. Maar eerlijk, ze had enkel de naam van Nevermind en Innerghost opgeslagen. De rest, well die boeide haar niet zoveel. En het zag er niet naar uit dat ze de naam snel terug zou vinden, ah well. Jammer dan voor de poes. Haar kop draaide naar het ding toe. Ze had haat leren kennen toen ze een apprentice was, nu zag ze er meer uit als een warrior. Ach wat schattig. Sushi hieold zich stil, niet omdat ze bang was, ze was nieusgierig naar de woorden van de poes. Waarschijnlijk iets als, ga weg, je mag hier niet zijn of wat doe je hier. Zo begon het altijd. En anders was het wie ben je maar dat wist de poes ook al dus dan zou een beetje onnodig zijn om te vragen.

Het leek precies alsof de rogue nog steeds niets veranderd was. In tegenstelling tot haarzelf, ze was veel koeler en agressiever geworden naar indringers. Vooral naar die waarvan ze wist dat ze kwaad gingen verrichten. Daarbij was ze ook veel minder bang om iemand aan te vallen. Wat betekende dat ze dus veel sterker was. Met opgetrokken wenkbrauw stapte ze op de rogue af. "Rat! Hoor je niet bij de rest van je vriendjes te zitten." Dat het nu even slecht ging tussen haar en Forest betekende dat ze veel meer durfde te zeggen. Ze bleef de kat aankijken, niet verwachtend dat ze zou weggaan.

Sushi bekeek de poes even, ze was gegroeid, en haar uitdrukking was veranderd, hij was beter geworden maar nog niet goed genoeg, al zou ze die van geen enkele clankat en bijna geen roque's goed genoeg vinden. Een grijns trok op haar kop na de woorden. 'Hey Mudeater, I thought you were going to ignore me, after all we've been through' grijnsde ze en keek haar aan. Pretlicht scheen in haar ogen, dit was altijd een spelletje voor haar, een spelletje die ze maar al te graag speelde. Kort zwaaide ze met haar staart terwijl haar kop steeds iets hoger ging, trots.