{OPEN} A misty place

Mazepaw keek rustig om zich heen. Dikke mistslierten maakten de wereld rondom hem vrijwel onzichtbaar. Soms wou de bruin-witte apprentice dat hij zelf ook ontzichtbaar was. Waarom kon zelfs hij niet precies vertellen, waarschijnlijk vond hij het gewoon een coole gedachte. Wat verder, tussen de boomwortels, trok de kleine gedaante van een bruine verldmuis zijn aandacht. Mazepaw stelde zich voor hoe hij aan een onrealistische snelhijd vooruit schoot en het beestje snel doode. Hij zwiepte met zijn staart, zakte soepel in sluiphouding en haalde diep adem. Zijn aandacht was onlosmakelijk op zijn prooi gericht. Hij spande zijn spieren op en sprong vooruit. De jonge kater voelde zijn tanden in het zachte vlees van het diertje zakken. Er vormde zich een tevreden glimlach om zijn lippen.

-feel free to join :3 (Maze is geaccepteerd, zijn naam is alleen nog niet gekleurd^⁻^)

Fadepaw keek in het rond, al wist ze dat ze over dingen moest liegen. Ze werd elke dag iets meer aan de stress kant, ze moest dan dingen doen die ze dan tegelijk moest doen. Fade zuchtte diep en staarde in de verte, langzaam stopte ze even. Ze was ergens en ze rook bloed dichtbij, alleen niet van een kat maar een prooi. Ze stak haar neus in de lucht en liep langzaam naar de plek toe waar ze het bloed rook, er was vast ergens een kat in de beurt of zo. Haar blauwe ogen keken onderzoekend in het rond alleen maakten ze zichzelf wel zorgen, zorgen om welke kant te kiezen. Ze moest dingen geheim houden, ze zag veel gras waar bomen op geplant waren deze bomen waren groot. Ze zag in de verte een kat staan, waarschijnlijk had deze kat het prooi gevangen. "Hey," miauwde ze en kwam dichter naar de kat toe waardoor ze kon ruiken welke clan het was, Shadowclan. Ze zette haar kop scheef, "Heb je zin om te jagen... Samen?" zei ze met een vriendelijke glimlach naar deze grijze kater toe.

OCC: als het kort is sorry ik moest gaan

"Hey," Mazepaw draaide zich om en zijn ogen ontmoete die van een onbekende apprentice, shadowclan, vertelde de geur hem. "Heb je zin om te jagen... Samen?" stelde ze voor. "oké", antwoorde hij vriendeljk. "Ik ben Mazepaw", stelde hij zichzelf voor.

Fadepaw stond vlak voor de grijze kater met blauwen ogen, de kater had zich al vliegens vlug omgedraait. Ze staarde hem uitdagend aan en wachtte op het sein als ze dichter kon komen dan een vosse lengte. Haar ogen keken hem doordringend aan niet wetend wat er kon gebeuren, hij bleef vriendelijk terug en antwoorde simpel "oké", Ze kwam wat meer dichter naar hem toe en zette haar kop schuin en sloeg haar staart omzich heen. "Ik ben Mazepaw," stelde de kater zichzelf voor, haar ogen blinkte even en ze opende haar mond. "En waar wacht je op? We kunnen gaan jagen." miauwde ze kalmpjes en zwiepte speels met haar staart, "Mijn naam is Fadepaw." zei ze vriendelijk terug. Ze was soms niet in de stemming soms ook weer wel maar vaak niet, er was altijd wel te weinig wind. Ze wilde wind die haar de rug in keerde of juist iets anders deed, ze hield van de wind die langs haar vacht ging.

Hij wachte tot de ander zich zou voorstellen. "En waar wacht je op? We kunnen gaan jagen.", Haar stem klonk kalm, alsof ze niet verwachte dat Mazepaw ook maar een beetje nieuwsgierig was nar haar naam. "Mijn naam is Fadepaw." Stelde de zwarte apprentice zich vriendelijk voor. Mazepaw knikte. "Aangenaam",

Fadepaw keek de kater aan, het had een lichte grijze vacht en had de naam Mazepaw. Ze zou echt willen weten waarom zijn moeder of vader hem zo genoemd hadden, zij was vernoemd naar Fade omdat het leek dat ze er niet was tijdens de geboorten. Haar blauwen ogen doordringde de zijne, ze wenkte even naar hem en met een zwiep met haar staart schoot ze overeind. "Aangenaam", zei de kater vriendelijk, "Wanneer zullen we gaan jagen?" vroeg ze liefjes en knipperde even naar hem. Ze was al opgestaan voor deze Maze maar ze was uit m wat te gaan doen en niet te zitten lui lakken, "maar hoe kom je aan de Maze in je naam?" vroeg ze en liep al een stukje vooruit.