Running and jumping {Mazepaw}

Voor het eerst was het poesje zover gekomen in het woud. Gisteren had ze officieel haar naam gekregen voor de komende paar moons: Littlepaw. Ze voelde zich anders, een stuk vrijer dan in de nursery. Van haar moeder, Lone-one, had ze nu ook geen last meer. Ze kon nu zelf voor haar prooi gaan zorgen en zou niet meer zo magertjes zijn als vroeger, ze zou haar eigen leven in handen nemen, zonder nog van iemand afhankelijk te zijn. Van haar mentor misschien, of gewoon van de clan, maar toch was ze nu vrij. Vrolijk trippelde ze door het dennenbos heen, zoekend of ze iets kon doen. Misschien wel een andere kat of een prooi die ze kon neerhalen. Al had ze nog geen training gehad en zou dat laatste een beetje onwaarschijnlijk zijn.

Mazepaw deed zijn best om niet op het mollige konijn tussen zijn tanden te kwijlen. Zo'n honger had hij. Normaal gezien waren er geen konijnen in Shadowclan territorium, nee, hier vond je voornamelijk muizen, kikkers en soms een verdwaalde eekhoorn. Maar konijnen kwam je hier slechts zelden tegen. Shadowclan had het lastigste territorium van alle clans, daarom werd er ook van de krijgers verwacht om zo weinig prooi mogelijk te laten ontsnappen. De gestreepte apprentice liet zijn prooi op de grond vallen en schraapte er een hoopje aarde over. Mazepaw keek zoekend om zich heen. Een donkere schim tussen de bomen trok zijn aandacht. Hij herkende de zwarte kat als Littlekit. Littlepaw, verbeterde hij zichzelf. "Hallo", miauwde hij naar de jonge apprentice.

Haar oogjes twinkelden vrolijk toen ze een gestreepte kater, waarschijnlijk net wat ouder dan haar, met een groot konijn tussen zijn kaken zag. Ze zag hoe hij het begroef onder een hoopje aarde en keek hem vol bewondering aan. "Hallo," mauwde hij vervolgens toen hij haar opmerkte. "Hii!" Haar stem klonk vrolijk en opgewonden en voorzichtig kwam het kleine zwarte poesje wat dichterbij. "Wie ben jij? Jij bent toch ook een apprentice?" Het zou natuurlijk zomaar kunnen dat deze kater een jonge warrior was, al betwijfelde ze dat ten zeerste.

"Hii!", Miauwde de zwarte apprentice opgewonden. "Wie ben jij? Jij bent toch ook een apprentice?", vroeg ze vervolgens. Er groeide een vriendelijke glimlach om Mazepaw's lippen. "Ik ben Mazepaw", stelde de bruine tabby zichzelf voor. "Ik ben dus een apprentice", verduidelijkte hij, ondanks het feit dat hij vermoede dat het niet echt nodig was. "Jij bent toch Littlepaw, hè?", vroeg de jonge kater vervolgens, ondanks het feit dat hij haar nog duidelijk herkende van de ceremonie en dus vrij zeker was dat hij het tegen Littlepaw had.