The boring days are back {Roughpaw}

Hij keek even rond, het was snel maar hij had wel alles in zich opgenomen dat moeste. Nu Rough en Slate de nursery uit waren was het oersaai geworden daar. Lockedkit leek niet meer zoveel te komen en al zijn bro's en sissies waren toch maar saai. Naja, ze kende hem gewoon niet goed genoeg en daarom konden ze niet met hem omgaan. Niet dat Rough en Slate anders waren... maar... Ugh. het was gewoon moeilijk om uit te leggen, punt uit.

Het was nog vroeg, en pas tegen zonhoog zou ze weer een training hebben. Nu was het meer het uitvoeren van de apprentice-taken. En god, wat was ze blij dat ze de nesten van de nursery mocht verschonen. Daar kon ze tenminste nog vrienden treffen als Lurkingkit. Met klauwen vol mos tegen haar borst vast geklemd trippelde ze naar de nursery toe. Ze was er nog niet klaar mee, de apprentice-taken, nu was het allemaal nog nieuw en leuk. Voor de nursery liet ze haar stapel mos vallen, en een stukje verder op trof ze Lurkingkit aan. "Hé! Lurking!" Klonk haar enthousiaste stem.

Hij zat weer voor zich uit te staren, niet echt iets belangrijks maar ook niet echt... leuk. Het was nutteloos en het leek dom. Het was ook dom. "Hé! Lurking!" Hij tilde zijn kopje op en draaide even zijn gezicht naar het geluid. Het was een bekend persoon die zijn naam riep. De gevlekte kater haalde even diep adem en voelde hoe een sprankje enthosiasme naar boven kwam. Hij schudde even kort zijn kop en sprong overeind. Hij neeg zijn kop en pakte een stukje van het mos dat ze droeg met zijn bekje. "Mfffoef ifff je helfn?" zei hij, bijna onverstaanbaar door het mos dat in zijn mond lag, oké, dat was niet zo slim geweest...

Ze vond het jammer dat Lurkingkit nog geen apprentice was geworden. Hij moest nog even wachten, en dan was hij ongeveer maar een halve moon jonger dan zij was! Het was jammer, maar ze vond het prima, dan maar geduld hebben. Ze zagen elkaar dan wel wat minder nu, ze waren elkaar niet uit het oog verloren. Lurkingkit pakte wat mos, en vroeg vervolgens nauwelijks verstaanbaar of hij haar helpen kon. Door zijn toon proestte Roughpaw het uit van het lachen. "Mán, dat klinkt echt belachelijk," lachte ze. Vervolgens greep zij ook zoveel mogelijk mos. "Mwaar jha isjj goefd," reageerde ze net zo onverstaanbaar, waarna ze de nursery al binnen drong. Roughkit had alle vieze mos er al uit gehaald, dus nu kon het verse mos er weer bij.