A heart cold as the winter. [OPEN]

Duisternis. Alleen maar duisternis. In haar hart, in haar ziel, overal. Een witte kitten met prachtige blauwe ogen zat ineengedoken in de Nursery, sloeg de andere kittens kalm gade. Haar broertje Icekit was er momenteel niet en Frostkit voelde er niet veel voor om zich te mengen bij de andere kittens. Ze wist niet wat ze moest zeggen, wist niet hoe ze moest reageren. Het voelde alsof haar hart in duisternis gehuld was, alsof alles zo koud en onbehaaglijk leek. Zouden haar moeder en haar vader haar expres Frostkit hebben genoemd omdat ze wisten hoe de koude zich langzaam zou verplaatsen in haar hart? Maar Icekit, haar broertje, was toch helemaal anders? De jonge kitten wist het niet meer. Ze wist alleen dat dit leven voor haar te zwaar was. Contacten leggen kon ze niet omdat ze iedereen op de een of andere manier altijd weer wegjoeg. Ze was een eenzame kitten en zou dat waarschijnlijk voor de rest van haar leven ook blijven. Ze vroeg zich af waarom haar broertje het nooit had opgegeven. Hij was optimistisch, was sterker dan haar. Zij was niets, had het gevoel alsof ze nergens thuishoorde. Met een diepe zucht stond de een maan-oude kitten op en ging vertwijfeld liggen, wachtend tot ook deze lange dag weer voorbij zou zijn.

OOC: Open voor iedereen die maar wilt joinen! (:

De kater wou naar zijn zusje. Nu. Maar die dikke moederkat zat voor de ingang van de Nursery, en zijn zusje was dáár. Het katertje bromde boos. Nét toen hij onder de Queen door wou sneaken, liep ze weg. Met Ice ertussen. Het witte kittentje sprong weg, maar landde verkeerd, waardoor hij keihard viel. Zijn mooie witte vacht zat onder de smurrie. Gadverdamme. Na een paar keer geprobeerd binnen te komen, viel hij neer op de grond. Icekit keek met zijn blauwe oogjes naar de Nursery, en zag zijn kans schoon om binnen te komen. Met glimmende oogjes vol trots zocht hij zijn zusje. Frostkit zuchtte, en ging vertwijfeld liggen. Nieuwsgierig ging de kitten op haar af. "Hoi Frost, hoe gaat het?" Het kittentje ging naast haar liggen, en likte zijn zusje liefdevol over haar oor.

-Urgh kort-

De blik van Frostkit ging opzij toen ze een paar geluiden horen aan de ingang van de Nursery. Ze opende haar bekje, maar omdat ze zo jong was kon de kitten nog niet echt goed geuren oppikken. Ze stond op, liep een beetje naar voren en snoof nogmaals. Haar hart bonkte opgewonden in haar keel toen ze merkte dat het Icekit, haar broertje, was die vlakbij haar stond. Icekit was er eindelijk! Hij was dus niet bij een andere kitten, wat een geluk voor haar was. De jonge kitten ging zitten en wachtte tot haar broertje kwam. Ze snorde liefelijk toen ze een lik over haar oor kreeg en gaf haar broertje een kopje. 'Icekit,' zeurde ze, waarna ze op haar korte achterpootjes ging staan en Icekit een lichte duw gaf. 'Waarom ben je er niet zo vaak? Je weet dat ik het haat om hier alleen te zitten. Er is hier niks te doen en alles is hier stom.' Het poesje keek met grote ogen naar haar broertje, waarna ze ging liggen en zich lekker warm op krulde tegen haar broertje. Alleen bij haar broertje kon ze zichzelf zijn, bedacht ze zichzelf somber. Voor de rest moest ze afstandelijk en koud zijn omdat niemand haar leuk vond.

Onderwerp: Re: A heart cold as the winter. [OPEN]