~It’s just rain~

Onderwerp: ~It’s just rain~ ma 29 sep 2014 - 11:58

Het ging steeds beter met haar. Hoe dat kwam was voor haar ook een raadsel. Ze had serieus geen flauw idee, maar blijkbaar was het de bedoeling dat ze nog wat langer op de wereld rondliep. Haar lichaam begon de strijdt tegen de ziekte te winnen. Ook de dierenarts had geen idee hoe het kon en had het hoofdschuddend vol ongeloof aangezien. Skinny Love zat in het halletje terwijl haar tweebeen haar kattenluikje weer open schroefde. Eindelijk had de vrouw bedacht dat ze wel weer naar buiten mocht. “Het is wel vies weer Skinny Love. Ik weet niet of dat wel al slim is, maar jij weet dat het beste.” Ze kreeg een aai over haar kop. Ze verstond haar tweebeners nooit, maar ze deed wel alsof ze luisterde. Toen haar tweebeen haar truitje van de kapstok wilde halen keek ze haar vernietigend aan. De vrouw begreep haar hint want ze hing het terug. “Oké dan meisje, zelf weten.” Ze zuchtte even zacht, gelukkig had ze dat voorkomen. Ze had geen zin om met een truitje aan rond te gaan lopen. Toen haar tweebeen de kamer weer in liep stond ze op. Nou kon ze legaal naar buiten. Ze was twee keer naar buiten geglipt, maar nou zou haar tweebeen niet meer achter haar aan komen. Ze glipte door het kattenluik de tuin in. Het regende een beetje, maar het viel mee hoe hard. Ze vond regen niet zo lekker, maar erg vond ze het ook weer niet. Ze was al lang blij dat ze weer buiten was. Ze snoof de buitenlucht op en glimlachte. Ja, het deed haar goed. De koorts was ook weg ze moest alleen nog wel wat aansterken. Ze was snel moe, maar dat zou vanzelf wel weer komen. Ze sprong over het hek de stoep op, daar bleef ze even staan. Ze keek om haar heen benieuwd of er meer katten op straat waren, maar ze zag niemand. Dus liep ze verder. Een kalme blik in haar gele ogen terwijl ze in de richting van de bosjes liep.

[open]

Onderwerp: Re: ~It’s just rain~ di 30 sep 2014 - 21:22

Mary kwam vrijwel nooit bij de twoleg place. Ze vond het maar saai, en bovendien had ze een hekel aan kittypets. Maar vandaag was ze in een zeldzame, goede bui. Mede mogelijk gemaakt door het weer, want de rogue was dol op regen. Het maakte alles zo lekker somber. Ze trippelde naar de gekleurde huizen toe, en klom met gemak op de houten schutting. Ze balanceerde op de rand, en zong een klein liedje. "I like spiders, loss, and rain. I'm only happy when I see your pain." Haar lied stopte toen ze een andere kat zag. Een kat zonder haar. Mary knipperde, om zeker te weten dat ze het goed zag. Ja, echt waar, een kat zonder vacht. Dit kon niet anders dan een kittypet zijn. Met een sluwe grijns om haar lippen sloop ze naar de poes toe. Ondertussen zong ze haar liedje heel langzaam. "I like spiders... Loss... And rain... I'm only happy when I see your... Pain." Bij het laatste woord sprong ze naast de naakte kat, en keek haar grijzend aan. "Greetings weakling," Begon ze. "What brings a naked cat like you here, out in the rain?" Ze was niet van plan om gelijk aan te vallen. Bovendien was het maar een kittypet. Eigelijk was ze niet eens haar aandacht waard.

Onderwerp: Re: ~It’s just rain~ di 30 sep 2014 - 21:54

Het was de speling van de wind die haar waarschuwde. Ze draaide even met haar oren, maar wel zo nihil dat het de kat achter haar niet opviel. Het was een poes en ze was duidelijk aan het zingen. Skinny Love liep kalm door, niet onder de indruk van de tekst die de poes zong. De radartjes in haar hersens waren wel meteen weer gaan lopen. Ze had hier met een onruststoker te maken. Ze liep gewoon door toen de poes naast haar sprong, ze keek haar enkel in haar ooghoek aan. De opmerking over dat ze zwak was negeerde ze compleet. Pas toen ze een vraag stelde keek ze de poes recht aan. Ze moest voorzichtig zijn bij deze poes. Ze had geen zin om te vechten in de toestand waarin ze op het moment verkeerde, waarschijnlijk was ze daar nog niet voldoende voor hersteld. Ze stopte met lopen en ging zitten, met haar staart veegde ze kalmpjes over de stoep. “Dus,” begon ze rustig. Ze nam de zwarte poes in haar op, geen detail ontging haar. “Ik hou er niet zo van om op die manier aangesproken te worden, maar ik zal het je voor één keer vergeven.” Ze bleef de poes strak aanstaren, zonder ook maar een teken dat ze onder de indruk was. Dat was ze totaal niet. Ze kon een kat heel snel inschatten door haar ervaring en dat hadden de meesten niet door. Ze bleef alert klaar om meteen op te springen als de poes toch besloot om haar aan te vallen, ergens zag ze haar daar zeker toe in staat. “Voor het geval je denkt dat ik het koud heb dat is niet zo. Mijn lichaamstemperatuur is hoger dan die van jou, daarom ben ik geen vacht nodig en kan ik prima in de regen lopen.” Ze had haar blik nog geen één moment van de poes afgewend. “En wat is jou reden?”

Onderwerp: Re: ~It’s just rain~ wo 1 okt 2014 - 12:22

Mary werd een hele tijd genegeerd, tot ze een vraag stelde. “Dus,” Begon de kittypet, “Ik hou er niet zo van om op die manier aangesproken te worden, maar ik zal het je voor één keer vergeven.” De rogue deed haar moeite om het niet uit te schateren. Moest ze zich bedreigd voelen? Sure, de kittypet hield zich groot, dat mocht ze wel. Maar een kitty? Kom op zeg. “Voor het geval je denkt dat ik het koud heb dat is niet zo. Mijn lichaamstemperatuur is hoger dan die van jou, daarom ben ik geen vacht nodig en kan ik prima in de regen lopen.” De toon van de poes was een 'niet onder de indruk' toon. Typisch verwend kittypet gedrag. Nog steeds staarde de poesiepoes haar aan toen ze de volgende vraag stelde. “En wat is jou reden?” De zwarte kattin grijnsde. "Had je het niet gehoord? Ik zal het wel even herhalen voor ons kindje." Hoewel de kat ouder was dan zij. Maar dat kwam puur en alleen door de twoleg die haar verzorgde. "I like spiders, loss, and rain.' Ik hoe van het sombere, duistere weer. En een natte pels maakt mij niks uit." Legde ze uit. Het was vanzelf sprekend dat deze poes kittypet voedsel zou eten. "Dus, hoe smaakt het?" Begon Mary, "Die zompige brokken?"

Onderwerp: Re: ~It’s just rain~ wo 1 okt 2014 - 13:29

Ze zag aan de poes dat ze haar niet serieus nam en dat irriteerde haar, maar ze zou zich niet zo makkelijk op stang laten jagen. De minachting die de poes naar haar vertoonde had ze al verwacht. Blijkbaar vond de andere poes dat nodig, dus dan moest ze dat vooral doen. Het interesseerde haar niet wat anderen van haar dachten, dat maakte voor haar namelijk totaal geen verschil. Even flitste er iets van woede door haar gele ogen toen de zwarte poes haar kindje noemde. “Lieverd,” zei ze kalm maar duidelijk. “Ik loop al veel langer op deze wereld, waarschijnlijk nog voordat jou moeder haar ogen open had.” Ze verhief haar stem niet en ze klonk niet boos. Zo was Skinny Love niet ze maakte het op een andere manier duidelijk, maar wel zo dat de ander het opmerkte. “Spinnen kruipen weg als het regent.” Vervolgde ze kort op de volgende opmerking van de poes. "Dus, hoe smaakt het? Die zompige brokken?" Ze grinnikte en schudde haar kop. “Smerig, eigenlijk smaken ze nergens naar. Ik eet ze daarom ook bijna nooit. Ik vang liever mijn eigen prooi.” Ze veegde nog steeds met haar staart over de stoep terwijl ze de poes in de gaten hield. “Dat ken je wel lijkt me?” Vroeg ze toen.

Onderwerp: Re: ~It’s just rain~