~Little kitty~ [Ashkit] [Finished]

Het was een onstuimige dag. Soms verlichte een flits de lucht en rommelde het hard terwijl wolken tegen elkaar aanschoven. De dieren waren stil geworden, wachtend totdat de storm overgetrokken was. Een crèmekleurige kater keek met een bezorgde blik naar de lucht. Het was geen dag om naar buiten te gaan en toch zat hij midden in het kamp, in de stromende regen. Het was midden op de dag, maar daar leek het helemaal niet op. Het leek eerder avond, door de donkere samengepakte wolkenmassa. Mokkend stond hij op. Hij had eigenlijk een rondje langs de grenzen willen maken, gewoon om wat te doen te hebben. Nou zag het er niet naar uit dat dat heel slim was om te gaan doen. Hij liep naar de rand van het kamp en kneep zijn lichtblauwe ogen tot spleetjes om door de stromende regen heen te kunnen kijken. Maar dat had niet veel zin want het enige wat hij zag was een waas van regen. Hij keerde zich zuchtend weer om en liep weer terug verder het kamp in. Nou zat hij te dubben wat hij dan moest gaan doen. Hij kon niet zo goed stil zitten, eigenlijk helemaal niet. Misschien kon hij bij de kittens gaan kijken? Hij wilde ze alleen niet te veel storen. Bravesoul en Riversong waren ook tijd nodig alleen met de kittens en hij vond dat hij er al zo met zijn neus bovenop stond. Het had wel zijn beeld over kittens veranderd, eerder vond hij ze meestal maar irritant. Nou interesseerde ze hem, maakte ze hem nieuwsgierig. Wat ging er in die kleine koppies om? Hij ging weer midden in het kamp zitten mijn zijn blik op de nursery gericht. Zou hij het doen of niet? Er flitste tweestrijd door zijn ogen terwijl hij in de stromende regen bleef zitten. Opnieuw rommelde de lucht gevolgd door een flits. Toen stond hij zuchtend op, als hij hier zo bleef zitten zouden ze hem vast vreemd vinden. Hij trippelde in de richting van de nursery.

[Ashkit]

Met het praten ging het langzaam beter, al was net natuurlijk nog lang niet perfect. Nog steeds was de wereld een donkere, zwarte plek, al meerdere keren had Ash het geprobeerd om haar oogleden omhoog te krijgen maar het lukte niet, omdat deze nog te zwaar waren. Een koude windvlaag werd vanaf een kant van de knusse plek waar ze tegen haar moeder lag on haar gezicht geblazen, waardoor ze wakker schrok en de heerlijke droom die ze had verpest was. Nieuwsgierig trippelde de nog nietsziende richting de koude plek, wat zou daar te vinden zijn? Na tegen heel wat Queens te hebben gebotst, een kit en twee op gelopen te hebben was het kleine verkoelende briesje een ijskoude windvlaag geworden. Enorme koude dingen plonsden zonder pardon op haar kopje, de kou was zo erg dat ze van schrik de lucht probeerde in te springen en ze zo snel mogelijk weer de Nursery probeerde in te vluchten, waar het lekker warm was en heerlijk rook.

Het had niet veel gescheeld of hij was tegen de kleine poes aangelopen. Ze was nog zo klein en door het gerommel van het onweer had hij haar niet aan horen komen, totdat ze opeens voor zijn neus buiten stond. Het was een kitten van Bravesoul en Riversong dat zag hij meteen. “Holla kleintje.” Hij greep haar bij haar nekvel en bracht haar terug naar binnen. Daar zette hij haar weer op haar eigen pootjes en gaf haar een lik over haar kop tegen de schrik. Hij had haar schrik duidelijk gezien toen de regen haar vacht doorweekt had. “Je bent toch nog een beetje te jong voor een avontuur buiten zonder jou moeder.” Hij duwde haar zachtjes weer in de richting van waar Riversong lag. “Het is ook niet zo’n geschikte dag om naar buiten te gaan. Het regent veel te hard, strak wordt je nog koud.” Hij had door dat hij aan het bazelen was en klapte gauw zijn kaken op elkaar. Hij wist niet eens of ze wel een woord begreep van wat hij zei. “Blijf in ieder geval maar binnen Ashkit.”

Opeens voelde ze tanden in haar nek en spartelde de kitten wild heen en weer. Wie was dit nou weer en waarom tilde hij of haar Ashkit nou weer op? “Holla kleintje.” ineens voelde ze de omhelzende warmte van haar slaapplek waardoor de tabby iets minder ging spartelen. Nadat ze de al te bekende vloer weer onder haar kleine kitten pootjes voelde ging ze een beetje piepen, “Je bent toch nog een beetje te jong voor een avontuur buiten zonder jou moeder" onbegrijpend tilde ze haar hoofd naar links terwijl ze een poging waagde om iets te zeggen wat deze kat net zei "jng?" De bekende geur van haar moeder werd sterker toen ze een natte neus voelde die haar ergens naartoe schoof. “Het is ook niet zo’n geschikte dag om naar buiten te gaan. Het regent veel te hard, strak wordt je nog koud.” intens probeerde ze te luisteren naar wat de vreemde kat te zeggen had, tot haar aandacht ergens door werd afgeleid en dus de helft niet hoorde van wat hij of zij aan het zeggen was. “Blijf in ieder geval maar binnen Ashkit.” Huh? hoe kon deze kat haar naam nou weten? de kleine tabby probeerde het te vragen, wat totaal niet lukte "He ji nam wetn?"

note: lees als "Hoe jij mijn naam weten?"

Hij glimlachte naar haar toen ze probeerde een woord te zeggen uit zijn zin. “Ja, een beetje te klein.” Zijn stem had een zachte en vriendelijke klank terwijl hij ging zitten en naar de jonge kitten keek. "He ji nam wetn?" Het wiebelde met zijn oren terwijl hij probeerde te ontcijferen wat ze net gezegd had. Hij keek even bedenkelijk en toen klaarde zijn gezicht op. “Ik weet jou naam omdat ik vlak na jullie geboorte kwam kijken.” Hij veegde kort met zijn staart over de grond. “Ik ken jullie vader heel erg goed. Jullie papa.” Hij begon zijn borst te likken terwijl hij in zijn ooghoek Ashkit in de gaten bleef houden. Het was best lastig om de woorden te ontcijferen, maar het lukte hem wel. Het was ook logisch dat hij dat lastig vond, tenminste dat vond hij zelf.

“Ja, een beetje te klein.” de stem klonk zacht en aardig. Ashkit had het al besloten: deze kat ging haar vriend worden als ze haar ogen eindelijk open had! Als antwoord op haar latere vraag zei de kat dat hij haar had gezien toen ze pas was geboren, ze werd steeds meer benieuwt naar deze kat. Hoe zou hij eigenlijk heten, ze besloot het maar te vragen "Ho jj hete?" ze probeerde haar hoofd vragend te tillen, al door het gewicht plofte ze bijna naar beneden. “Ik ken jullie vader heel erg goed. Jullie papa.” meteen stopte ze met haar geklier en ging, volgens haar, voor hem zitten "Jj ppa ken?"

Notes:
- ze zit omgekeerd
-"hoe jij heten?"
-"jij papa kennen?"

Hij keek naar haar benieuwt of ze hem nog wat zou vragen. Hij ging er van uit van wel. Ze leek hem nogal nieuwsgierig. "Ho jj hete?" Ah, deze begreep hij wel meteen. “Mijn naam is Creamypaw.” Zei hij vriendelijk en zelf een beetje trots. Hij was blij met zijn naam, waarom wist hij eigenlijk niet. Het hoorde gewoon bij hem. Hij grinnikte even toen Ashkit verkeerdom voor hem ging zitten. “Ik ben hier kleintje.” Met zijn neus draaide hij haar om. “Lastig hè als je ogen nog niet open zijn. Dat snap ik heel goed, maar dat komt vanzelf.” Ze wilde hem duidelijk nog wat vragen en hij wachtte af. "Jj ppa ken?" Hij knikte automatisch zich daarna pas realiserend dat ze dat niet zag. Slimpie, schoot er meteen door zijn kop. “Ja, ik ken jou vader heel goed. Bravesoul is mijn beste vriend.” De woorden kwamen uit zijn hart, want het was ook echt waar. “Jullie papa heeft gevraagd of ik jullie ook een beetje gezelschap wil houden.” Vervolgde hij vrolijk.

Hmm Creamypaw he? dat was een mooie naam! Toen ze voor hem ging zitten voelde de tabby een koude en natte neus in haar dikke vachtje waardoor een geschrokken piep haar mond verliet, wat gebeurde er nou weer met haar, al werd ze weer rustiger toen ze de stem van Creamypaw hoorde “Ik ben hier kleintje.” Met zijn neus draaide hij haar om. “Lastig hè als je ogen nog niet open zijn. Dat snap ik heel goed, maar dat komt vanzelf.” Ashkit knikte, ja het was erg moeilijk. Ze probeerde haar oren te spitsen om extra goed te horen wat de kater haar als antwoord zou geven “Ja, ik ken jou vader heel goed. Bravesoul is mijn beste vriend.” onweten tilde ze haar hoofdje opzij "Bese vrien."?

Hij zag dat ze schrok toen hij haar omdraaide. “Ooh sorry Ashkit, ik wilde jou niet laten schrikken.” Zei hij verontschuldigend. "Bese vrien."? Hij knikte weer en voor de tweede keer wilde hij zichzelf voor zijn kop slaan, dat zag ze niet Creamy, dat zag ze niet. “Ja, mijn beste vriend. Dat is iemand waar je goed mee kan opschieten, waar je altijd mee kan praten. Iemand die je lief vind.” Hij wist eigenlijk niet zo goed hoe hij dat uit moest leggen, maar hij deed zijn best. “Bravesoul komt altijd voor mij op.” Hij glimlachte even en keek daarna weer naar Ashkit.

“Bravesoul komt altijd voor mij op.” een kleine glimlach probeerde te verschijnen terwijl ze vrolijk probeerde te zeggen "Pap lif!" ze ging vrolijk ronddartelen, haar hoofd tegen de muren van de nursery stotend, aw. Waarom deden dingen pijn? Hoe zouden die dingen eruit zien? Zoveel vragen had de kleine Ash, maar ze kon het gewoon niet zeggen wat haar mateloos irriteerde.

-sorry dat het zo kort is

Hij schoot in de lach toen Ashkit rondjes begon te lopen. “Jouw vader is zeker lief.” Beantwoorde hij haar opmerking. “Ik hoop dat je mij ook een beetje aardig vind.” Opeens was dat heel belangrijk voor hem en hij wist eigenlijk ook niet waarom. Nou ja misschien ook wel. De kittens waren onbewust belangrijk voor hem geworden. Waarschijnlijk omdat Bravesoul gevraagd had of hij ook een beetje op ze wilde letten. Dat vond hij veel te leuk. “Doe je wel voorzichtig Ashkit?” vroeg hij toen ze voor de zoveelste keer tegen de muur aanliep. “Straks doe je je nog pijn.” Vervolgde hij vriendelijk.

“Jouw vader is zeker lief.” er vormde een klein, mislukt glomlachje rond haar mondje, ja, haar papa is erg lief. “Ik hoop dat je mij ook een beetje aardig vind.” Ashkit kroop richting de plek waar het geluid kwam en piepte "Jj lef zjn!" Creamypaw was heel erg lief, of in welk geval vond de kleine, bruine tabby kitten dat. Haar hoofd bonkte een beetje van de klap tegen de wand, al deed het weinig pijn meer. "kke geen pjn hebb!" zei ze vrolijk op Creamy's bezorgdheid.

Hij lachte er hartelijk om toen Ashkit riep dat hij ook lief was, tenminste een poging deed om het goed uit te spreken. “Dankjewel Ashkit.” Zijn stem klonk warm toen hij dat zei."kke geen pjn hebb!" De bezorgdheid verdween en hij glimlachte. “Goed goed, als jij het zegt.” Hij wreef even met zijn wang langs die van haar. “Ik zal jullie weer even met rust laten kleintje. Anders denken jouw ouders nog dat ik jullie wil uitputten.” Grapte hij. Hij hief zijn kop weer op en draaide zich om. “Tot snel.” Zei hij vriendelijk en trippelde de Nursery uit.

[Topic uit. Binnenkort maar een nieuwe als je zin hebt =D]

Onderwerp: Re: ~Little kitty~ [Ashkit] [Finished]