{Open} Curiosity to the advance

Een aarzeling gleed door zijn lichaam heen. Hij wou wel, zijn nieuwsgierigheid was sterk aanwezig. Maar een bepaald gevoel weerhield hem er voortdurend van om ook eens naar zijn kitten nieuwsgierigheid te luisteren. Maar nu, nu nam zijn nieuwsgierigheid toch eens de voorhand. Hij stond op en kwam in beweging, alles nauwlettend in de gaten houdend, en zo glipte hij de warriors den binnen, wetend dat hij niet lang onopgemerkt zou blijven. Het was zonshoogte, dus de kans dat de warriors den toch leeg zou zijn was groot...

OOC: Open.

Lockkit opende haar groene oogjes. Een rosse schim glipte uit de nusery. Ze sprong meteen recht. Een golf van angst overspoelde haar. Wat als ze weer zo boos werd? Dan werd haar broertje misschien bang voor haar. Ze trippelde naar de ingang van de nusery. Aarzelend. Haar broer glipte de Warriors den in. Lock schudde haar kopje en zette zich over haar angst heen. Ze keek even van links naar recht. Toen schoot ze de open plek over. Ze liep achter het rosse katertje aan. Haar oogjes werden groot toen ze de grote den zag. "Dazzlekit.", siste ze in zijn oor. Ze wees met haar neusje naar een grote slapende kat.

Een tikkeltje nerveus keek Dazzlekit om zich heen. De warriors den was écht groot, en hij kon niet wachten tot hij er ook slapen mocht. Als Dazzleclaw of Dazzlebite, tot hij leader was. "Dazzlekit." De rode kitten spitste zijn oortjes en keek om naar Lockkit. "Wat doe jij hier?" Vroeg hij verontwaardigd. Pas toen had hij door dat ze wees naar een grote slapende warrior. Oh. Hij sloop wat naar achteren zodat de warrior hem niet door zou hebben.

"Wat doe jij hier?", vroeg de kitten verontwaardigd. Lockkit snoof en slikte de vlammen weer in. Nu was ze er veel te ongeduldig voor. Ze bracht haar bekje dichter bij het oor van haar broertje. "Zullen we hem aanvallen." De grond werd gekneden onder haar nerveuze pootjes. "Jij bent trouwens de leader en hij slaapt nu nog. Dat mag niet.", piepte ze zachtjes. Ze had er zich al lang bij neergelegd dat Dazzlekit leader zal zijn.

Lockkit bracht haar snuit dichter naar de zijne, en rustig wachtte de rode kater af op wat er komen ging. "Zullen we hem aanvallen?" Vroeg Lockkit. Dazzlekit slikte even aarzelend. Hij wou niet in de problemen komen, en ook niet dat Lockkit in de problemen kwam. Maar zijn innerkijke, speelse stemmetje zei juist dat het goed was. "Jij bent trouwens de leader en hij slaapt nu nog. Dat mag niet." Dazzlekit beet op zijn lipje, maar knikte uiteindelijk instemmend. Lockkit had gelijk, hij was de leader, en die kat sliep nog steeds. De rode kitten begon al naar voren te sluipen. "Laten we die luilak lakken dan." Oh, wat voelde dat vekeerd, een volwassen warrior luilak noemen.

"Laten we die luilak lakken dan." Lockkit grijnsde en sprong naast haar broertje. Dit was fout, maar het klonk leuk en het zag er ook leuk uit, dus was het toch ook juist. Ze liet zich in een onhandige sluiphouding zakken. Haar groene blik verplaatste zich naar Dazzlekit. "Klaar Dazzlestar?"

Open voor een warrior xD~