The little light in the dark night

De kater scheen het te merken. 'Hey,' Whirlwind keek hem aan. 'Ik ben er voor je.' Al kende ze hem kort, Rapid begon op een goede vriend te lijken. "Dankje," Zei de kattin, met een diepe genegenheid in haar stem. Ze drukte zich tegen hem aan. "Als we worden gesnapt..." Mompelde ze. Er waren misschien een paar katten die het verkeerde idee zouden krijgen. Maar, ze was blij met het idee van een mogelijke vriend. Een vriend.

_Sorry voor het korte postje!

Hij voelde het vertrouwen van Whirlwind, waardoor hij zich op zijn gemak begon te voelen. Het was fijn om iemand te hebben, dat wist hij, maar een hele lange tijd had hij niemand gehad, en nu begon hij een vriendschap te creëren met Whirlwind. Hij keek haar even aan en keek toen weer omhoog naar de sterrenhemel. Hij voelde dat ze zich wat dichter tegen hem aan drukte. "Als we worden gesnapt..." Hoorde hij de poes mompelen. Hij knikte en zuchtte. De tijd ging zo snel. Hij wilde nog helemaal niet gaan, hij wilde het vertrouwde gevoel niet verlaten. 'Whirlwind?' hij bleef omhoog kijken. 'Zou je het erg vinden... Als ik je als een vriendin beschouw?' vroeg hij. Hij vroeg het voor de zekerheid, wie weet was het niet echt wederzijds. Hij keek haar echter niet aan, haar reactie nog niet te willen weten.

Voor haar gevoel ging de tijd veel, veel te snel. 'Whirlwind?' De poes keek Rapidfire aan, al kijk de kater naar boven. Toch regeerde ze. "Ja?" Ze was benieuwd. 'Zou je het erg vinden... Als ik je als een vriendin beschouw?' Een vriendin? Whir lachte, schattig dat de kater het vroeg. Natuurlijk. Het was fijn om een vriend te hebben, iemand om mee te praten, iemand die haar begreep. "Natuurlijk mag dat, Rapidfire." Zei ze. "Dan ben jij vanaf nu mijn vriend." De tabby gaf hem een vriendelijke lik, Als een bezegeling van hun vriendschap. Opnieuw dwaalde haar blauwe ogen naar de hemel. Aan de horizon zag ze het langzaam lichter worden, dageraad zou snel komen. Even keek de warrior de thunderclanner aan. "Hey," Zei ze, en ze probeerde oogcontact te krijgen, "Waarschijnlijk moeten we zo weg, voordat iemand iets ziet." De kattin deed haar best om niet een beetje teleurgesteld te klinken, ze wou eigelijk nog niet weg. Maar het idee dat ze een vriend had, was geweldig.

Whirlwind lachte even. "Natuurlijk mag dat, Rapidfire." zei ze. Hij glimlachte. "Dan ben jij vanaf nu mijn vriend." zei ze en gaf hem een vriendschappelijke lik. Rapidfire deed hetzelfde en zijn hart maakte een sprongetje bij het idee dat hij nu iemand had. Hij zag aan de horizon dat het langzamerhand ochtend begon te worden, waardoor hij een zucht slaakte. "Hey," zei Whirl. Rapidfire keek haar aan. "Waarschijnlijk moeten we zo weg, voordat iemand iets ziet." zei ze. Rapid knikte. 'Je hebt gelijk,' zei hij. Hij glimlachte. 'Maar ik heb er geen spijt van.' zei hij vastbesloten. Hij zuchtte even in teleurstelling. 'Kom op,' hij stond op. 'Jij moet nog veilig aan de overkant komen.'

'Je hebt gelijk,' Beaamde Rapid. Hij glimlachte, 'Maar ik heb er geen spijt van.' "Ik ook niet!" Zei de poes snel, en lachte terug. 'Kom op,' Whirlwind stond op, en fatsoeneerde haar vacht even. 'Jij moet nog veilig aan de overkant komen.' De warrior keek hem dankbaar aan, voor alles, voor ht gesprek, voor een nieuwe vriend. Ze keek of er geen monster aankwam, en toen ze dat zeker wist, zette ze voorzichtig een stap op het Thunderpath. De tabby keek even om. "Rapidfire," Begon ze, een tikje aarzelend, "Ik hoop je snel weer te zien." Het was gemeend, Ze mocht hem echt. Hij was haar vriend. "Ik ga nu," De poes stak het pad over, snel, en lichtvoetig. Whirlwind slaakte een zucht van opluchting toen ze veilig en wel aan de overkant was. Het begon nu licht te worden, een prachtig gezicht. Ze grijnsde naar de thunderclanner, aan de overkant. "Pas op jezelf." Zei ze, bij wijze van groet. Grappig dat zij dat zei. Ze grinnikte even, en met een zwaai van haar staart Draaide ze zich om. Toch sprong ze nog niet weg, ze wou Rapidfire de kans geven om gedag te zeggen.

"Ik ook niet!" zei Whirlwind vlug, waardoor er weer een glimlach op zijn gezicht verscheen. De kattin stond op, waarna Rapidfire volgde. Hij knikte naar haar. 'Bedankt, Whirlwind.' zei hij, waarna hij haar een vlugge lik gaf en weer opnieuw glimlachte. "Rapidfire," begon ze. "Ik hoop je snel weer te zien." zei ze. Rapidfire knikte. 'Ik jou ook.' bevestigde hij. "Ik ga nu," Hij knikte en volgde de pootstappen van zijn vriendin met zijn blik. Toen ze veilig aan de overkant was, ontspande hij zich weer. "Pas op jezelf." Hoorde hij vanaf de overkant. Rapidfire knikte vlug. 'Tot ziens, Whirlwind.' zei hij en glimlachte. Hij vroeg zich af wanneer hij haar weer zou zien, maar hij keek er naar uit, hoe dan ook. Hij bleef staan, tot ze echt uit het zicht was verdwenen, waarna hij een zucht slaakte en zich ook omdraaide. Hij miste haar nu al, het was vreemd weer alleen te zijn. Met een snelle pas liep hij het bos voor hem weer in, en verdween naar het ThunderClan kamp.

Onderwerp: Re: The little light in the dark night