Run away {Arcanepaw}

Hij snelde zich door het woud, zwaar hijgend. Het was wer tijd geweest om te gaan rennen en hij was bezig met zijn uithoudingsvermogen. Met de stap ging hij sneller, maar met elke sprong nam zijn kracht af. Hij hapte even naar lucht en voelde hoe de zuurstof pijnlijk brandde in zijn longen. Hij moest even... Stoppen. Langzaam vertraagde de kater tot hij trippelde en uiteindelijk ook stapte. Daarna kwam hij tot stilstand en ging zitten. Few.

{SPT}

De licht depressieve bui van de afgelopen paar dagen was weer als sneeuw voor de zon verdwenen en Arcanepaw voelde zich de laatste paar dagen weer helemaal in haar element. Vrolijk huppelde ze achter een vlinder aan, zo vrolijk voelde ze zich van binnen. Een paar keer miste ze en toen sprong ze er weer vrolijk achteraan, een keer kraste haar poot bijna in een vleugeltje. Ze liet de vlinder voor wat het was toen ze een zwarte kater zag zitten. "Hallo, Nevermind," zei ze en liep naar de warrior toe.

Hij hijgde zwaar en sloot even zijn ogen... Jep, hij moest echt gaan trainen op zijn conditie, die was serieus slecht, die moest dus beter zijn; check, dat stond op zijn mentale lijstje. "Hallo, Nevermind," Hij opende zijn ogen en sloot langzaam zijn bek toen hij een gevlekte pels zag. Het was een apprentice, maar ze was al redelijk oud en al snel herkende hij haar als een vriendin van Tallpaw... Uhm... Arcanepaw... ja... Dat was het! Hij haalde even diep adem en zuchtte zachtjes. "Dag Arcanepaw," zei hij op een rustige toon waarna hij even zijn ogen terug sloot.