Friends with a monster~ .Nevermind.

Gefocust keek ze naar de plek waar ze hem al zo vaak was tegengekomen. Die damn... Rustig blijven Silver... De kraai die onder haar poot lag moest het maar te verduren krijgen. Met haar poten begon ze het dier te bewerken die het uitschreeuwde zan de pijn. Toen er niks meer van de kraai over was (letterlijk) liep ze naar de dichtsbijzijnde boom en begon daar behoorlijke krassen op te maken. Jup, haar klauwen waren nog steeds even sterk en scherp als altijd, want er waren mooie slanke diepe halen ontstaan in de boom. Heerlijk om je zo af te reageren...

.Nevermind.Sorry voor laatheid D:.

Rustig wandelde de kater verder. Zijn ogen stonden koel en leeg, maar niet zo ijzig. Meestal stonden ze dat wel en dan was het meestal slecht nieuws want dan was hij of pissig of weer eens slecht gezind. En als je het vuur zag... Tja, dan moest je rennen... Maar goed, de meesten kenden het kleurenspectrum van de emoties wel en hoe katten waren als ze nu eenmaal boos, verdrietig of blij waren... maar tja, soms was hij anders dan andere katten, daar kon hij niks aan doen. Hij haalde even diep adem en draaide zijn kop. Opeens zag hij een zilveren kat aan een boom klauwen. Hij fronste even, maar besloot toen naar haar toe te gaan. Op een vossenlengte afstand ging hij zitten en keek hij hoe ze de boom pijn deed... Arme boom.