Enjoying the after-Gathering {+Dice}

Met een kleine schok ontwaakte zij. Ze slaakte een diepe zucht van vermoeidheid en ging rechtop zitten. Het was nog vrij vroeg in de ochtend, maar ze kon maar niet terug in slaap komen of ze werd weer wakker gemaakt door haar vreemde nachtmerrie. Tijdens het wassen van haar vacht zette ze alles op een rijtje, ze werd gevolgd door een kat in de schemering en wanneer hij dichtbij kwam liet hij haar schrikken en werd ze wakker? Het was heel vreemd dat ze daarvan schrok, maar telkens kon ze zijn gezicht niet zien, tenminste, weinig. Hij had gaten als ogen en bloed droop over heel zijn gezicht. Het was gewoon griezelig.

Haar pootjes hadden haar uit het kamp geleid, voor een korte wandeling. Ze had besloten om naar Fourtrees te gaan, om even tot rust te komen. Ze had zich net gerealiseerd dat een aantal dagen geleden hier de 'Gathering' was gehouden, waar zij helaas niet bij was geweest. Ze wist wel ongeveer hoe het ging, maar niet helemaal precies. Het leek haar ook maar een saaie bedoeling, maar dat was haar mening. Tussen het denken door, had ze Fourtrees bereikt en keek ze rustig rond of ze wel echt alleen was. Daarna ging ze zitten en sloot ze haar ogen om die Gathering in te kunnen beelden.

& Dice

Terwijl zijn oortjes heen en weer gebogen, keek Dice geconcentreerd naar de vink die zich voor hem op een laaghangende tak bevond. Zijn sprong moest groot genoeg zijn om dit te kunnen halen. Dit was wel eens heel iets anders dan die dikke muizen in zijn eigen territorium. De kater dook ineen, schudde even met zijn gat en... met een venijnige sprong bereikte de kater de tak nog maar net en deed een beweging naar de vink. Deze schrok zo dat het tegen de stam naast zich botste en Dice gebruikte die verwarring om zijn klauw te gebruiken en de vink van de tak te slaan. Hij liet zich handig weer op de grond vallen en keek tevreden zijnd naar de dode vink. Hij klemde de prooi tussen zijn tanden, maar liet deze weer vallen toen hij een scherpe geur rook die zich vermengde met zijn prooi. ShadowClan. Nieuwsgierig als hij was pakte de kater de vink weer op en liep een eindje verder richting de grote vier eiken, ook al wel Fourtrees genoemd. Hij grijnsde lichtelijk toen hij een poes zag zitten. Ze was jonger dan hem, zo te zien. Misschien nog maar twee moons Apprentice. Vanaf deze afstand zag ze er wel mooi uit. Het kwam maar goed uit dat hij ook van jonge projecten hield. De kater kwam in zijn gebruikelijke charmante houding dichterbij en keek de poes belangstellend aan. 'Wel wel,' sprak hij, 'wat hebben we hier? Ben je soms verdwaald, schat?' Hij gaf een lichte knipoog en ging toen voor haar zitten, waarna hij haar glimlachend aankeek.

Ze had haar ogen gesloten en genoot van de brandende zon op haar vacht. De zonnestralen voelde warmer op haar vacht, omdat hij deels zwart was. In Green-Leaf was dit som wel een probleempje, maar ze was er aan gewend geraakt. Net toen Descentpaw een beetje aan het inkakken was, hoorde ze een stem achter haar. 'Wel wel,' ze meende de stem te herkennen, maar ze schrok op. 'Jezu-' ze hield abrupt op bij het zien van de vreemde kater. Onbekend. [i]'wat hebben we hier? Ben je soms verdwaald, schat?'[/b] zei de kater. Descentpaw keek hem een beetje vreemd aan toen hij haar een knipoog en een glimlach toewierp. 'Pardon?' flapte ze eruit. 'Kan ik iets voor je betekenen of wil je dat ik ophoepel?' ze wist van zichzelf dat ze niet echt bepaald netjes was tegenover vreemdelingen, maar waarom zou zij hen met respect behandelen als hij haar meteen al liet schrikken en haar flink voor schut zette?

Dice hart schoot in zijn keel toen hij zag hoe jong ze wel niet was. Oké, misschien ging dit hem toch iets te ver. Ze leek echt nog vrij jong te zijn en bovendien... dit was niet wie hij wilde zijn. Hij wilde geen viezerik zijn. Hij wilde poezen verleiden en breken, maar deze leeftijd was hem te jong. Apprentice's waren hem veel te jong. Hij bewoog zijn oortje naar haar toe en grinnikte. 'Sorry, maar je bent toch te jong voor me,' verklaarde hij zijn knipoog van daarnet. Hij dacht even na. Tja... nu hij zichzelf had afgehouden van zijn ene strategie, wat kon hij verder nog doen? 'Je kunt me vertellen waarom je hier zonder je Clangenoten bent. Het lijkt me niet erg veilig voor zo'n jonge Apprentice om zich zo ver te bevinden van haar kamp.' Hij grijnsde lichtelijk en ging zitten, waarna hij zich begon te wassen. Hij wist dat hij er goed aan had gedaan door zichzelf een halt te roepen. Zijn broer zou het hem pas echt kwalijk hebben genomen als hij een Apprentice zou verleiden. Apprentice's waren te jong voor hem, besloot hij. Hij besefte ook dat Casino zijn gedrag sowieso niet zou goedkeuren, want erg respectvol was hij niet echt.

OOC: Voordat Dice bekeken wordt als een perv, heb ik hem toch maar op andere gedachten gebracht, haha xD

'Sorry, maar je bent toch te jong voor me,' zei de kater. Na deze woorden stelde ze geen vragen meer, wat er nou precies in zijn hoofd was omgegaan, moest maar een vraag blijven. Ze besloot het te laten liggen en luisterde naar zijn andere vragen. 'Je kunt me vertellen waarom je hier zonder je Clangenoten bent. Het lijkt me niet erg veilig voor zo'n jonge Apprentice om zich zo ver te bevinden van haar kamp.' zei hij. Descentpaw ging net zoals hem zitten en maakte het zichzelf makkelijk. 'Ik mag zijn waar ik wil, ik heb toch weinig te doen binnen het territorium.' legde ze uit. Ze glimlachte op haar zoete, maar toch verdachte manier. 'En jij, wat brengt jou hier op Fourtrees?'

Dice probeerde een grijns te verbergen toen hij haar woorden hoorde. Apprentice's dachten tegenwoordig niet meer over de gevolgen na als ze het kamp uit glipten zonder iemand te verwittigen. Wat nou als ze een BloodClan-cat was tegengekomen? Bij dat idee voelde hij zichzelf ook een beetje verstijven, maar dat was meer van woede dan van angst. De kater probeerde zijn aandacht weer te richten op de poes. Hij vertelde maar niet de échte reden waarom hij naar hier was gekomen, gezien dat niet meer op zijn plaats was. In eerste instantie was hij naar hier gekomen omdat hij een mooie poes zag. Ze was nu nog steeds wel mooi, maar ze was een Apprentice en aangezien hij zojuist de regel had opgelegd dat Apprentice's écht te jong voor hem waren, moest hij een andere reden vinden. 'Omdat ik geïnteresseerd ben in die vier prachtige grote eiken,' hoorde hij zichzelf zeggen, waarna hij haar met een pokerface aankeek. Het was niet te ontdekken of hij loog of niet. 'Maar jonge Apprentice, vertel mij eens je naam,' veranderde hij soepel van onderwerp, waarna hij naar haar glimlachte.