okay, i'm lost

De gestreepte apprenice keek schichtig om zich heen. Tussen zijn kaken bungelde een mollige vink. Hij was de grens naar het rogue territorium overgestoken, wat best aannemelijk was. Shadepaw besloot dat het maar eens tijd werd om terug te keren en wierp een zoekende blik om zich heen, maar welke richting was 'terug'? Hij stak zijn neus zoekend in de lucht en begon zich zorgen te baren toen de geur van Shadowclan zijn neus niet berijkte. Waar was hij precies?

-eerste post voor Auora

"Hallo daar young one", Mazepaw draaide zich geschrokken om. Zijn ogen ontmoete die van een onbekende, rood-witte kattin. Een rogue? Zo rook ze ten minste, en als hij zich niet vergiste, was 'young one' rogue-taal voor apprentice. De jonge tabby had veel verhaaltjes gehoord over rogue, hij had de meeste als niet meer dan bangmakerij bestempeld, maar stel dat ze wel klopte, dat hij echt moest oppassen voor rogues? Maar de poes zag er vanuit zijn standpunt niet echt uit als een bedreiging. wat doe jij hier? je bent ver van huis kleintje  Mazepaw vond het niet leuk om 'kleintje' gnoemd te worden, maar hield zijn mond dicht. De kattin kwam dichterbij, hij voelde de drang om achteruit te stappen, maar bleef toch staan. Ben je verdwaalt? De jonge tabby knikte. "Weet jij hoe ik terug thuis geraak?", miauwde hij vriendelijk.

"dat light er aan..Waar kom je vandaan?", vroeg de langharige kattin. "Oh waar zijn mijn manieren? Ik heet auora ik ben en rouge al een tijdje al...Duss ik weet wel waar alles is maar waar kom jij vandaan? en hoe heet je?", vervolegde de poes, die Auora bleek te heten, vooralleer Mazepaw antwoord had kunnen geven. "Ik ben Mazepaw, ik kom van Shadowclan", stelde hij zichzelf vriendelijk voor.

"Oooooh shadowclan ja ik weet wel waar dat is Mazepaw mooie naam trouwens", miauwde de callico vriendelijk. "We kunnen 2 dingen doen nu gaan maar het word al snel donker en het is erg gevaarlijk om in het donker te reizen OF we kunnen gaan schuilen en morgen vroeg gaan. Jouw keus", verduidelijkte Auora. "young one hoe ben je hier eigelijk terecht gekomen shadow clan is hier namelijk niet in de buurt. Kwam je hier met je moeder of zo?", vroeg ze vervolgens. De gestreepte shadowclanner schudde zijn kop. "Ik was op jacht, vlakbij de grens, en toen ben ik verdwaald", legde hij eenvoudig uit.

"Aha dat verklaart een hoop", glimlachte de gevlekte kattin. "Maare wat wil je nu gaan doen? in het donker reizen of morgen vroeg gaan ik snap dat dit een moeilijk beslissing is want je kent me net een paar minuten maar geloof me ik ben geen slechtte kat ik zal je niks aandoen hoor", Mazepaw knikte. Auora zach er niet echt uit als die rogues waar de elders het vaak over hadden, ze zag er niet uit alsof ze bloed dronk of botten at. De meeste van die verhalen had hij toch niet geloofd. "Ik zou graag nu vertrekken", besloot hij. "Ze maken zich vast zorgen over mij", miauwde hij vervolgens, ookal had hij het vermoeden dat het absoluut niet het geval was. Zijn moeder was dood, hij had zijn vader nooit gekend en hij had geen mentor.

"In dat geval... Gaan we nu", miauwde Auora. "Volg mij maar yong one!", miauwde ze, zwaarna ze als een gevlekte wervelwind richting de bosjes schoot. Mazepaw moest zijn best doen om haar bij te houden. "Is het nog ver?", miauwde hij na een tijdje, hij begon al moe te worden van al dat lopen.

"Nou we moeten nog een rivier over en dan zijn we er we kunnen even stoppen als je wilt? je ziet er een beetje moe uit...", De rood-witte rogue plofte zonder op antwoord te wachten neer op het gras. "duss...Jij bent een Clanborn hum?? cool vertell is het leuk om een ClanCat te zijn? En waar zijn je ouders moesten ze je niet onder rand niet gaan zoeken of zo en nog iest je bent gaan jagen maar als clan cat hoef jij dat nog niet te doen?", Dat waren een hoop vragen ineen. "Ik ben een apprentice, dus moet ik leren jagen", beantwoorde hij de laatste vraag. "En mijn moeder is dood",

Auora keek de jonge kater geschrokken aan. "Het...Het Spijt me Maze Dat had ik niet moeten vragen...Kom We gaan weer", Mazepaw schudde zijn kop. "Niet erg, ik heb haar nooit echt gekend", miauwde hij schouderophalend. Zijn moeder was bij de bevalling omgekomen, en zijn vader had Mazepaw er de schuld aan gegeven. "We zijn bijna bij de rivier", Er verscheen een voorzichtige glimlach im zijn lippen. "Gelukkig maar, het begind al donker te worden", miauwde de gestreepte shadowclanner, die onderhand zijn mosnest nogal miste.

De gevlekte kattin lachte kort. "Ja Young one je kunt al het stromend water horen!", De gestreepte Shadowclan apprentice spitste zijn oren, en hoorde inderdaad de rivier kolken. "Wil..Wil je dat ik je over de rivier help?", Mazepaw schudde zijn kop. "Ze zouden je aanvallen", miauwde de jonge kater.