It's Time [Birthtopic]

Onderwerp: It's Time [Birthtopic] do 25 sep 2014 - 20:10

De laatste dagen begaf Moon zich nog maar enkel in haar eigen territorium, geen enkel haartje dacht er aan om zich buiten haar veilige omgeving te begeven. Haar buren waren kil en ze wilde het niet wagen om nu met hen in discussie te gaan, al moest ze toch nog steeds wat uitkijken naar Cyber. Zij had zijn kittens bedreigd op het moment dat ze er zelf nog geen verwachtte, dus nu was zij degene die moest uitkijken. Al goed dat hij niets van haar afwist. De rogue was al een halve dag bezig geweest met het verschuiven van enkele takken, maar had zich vervolgens toch maar neergelegd in de schaduw van een boom. Even sloot ze haar ogen, maar opende ze direct weer bij het voelen van een stamp in haar buik. Een korte grom ontsnapte uit haar keel. Sinds enkele dagen werden ze steeds bruter. Elke stamp, was een schok die door haar heen ging. Vreemd genoeg was deze stamp anders, anders dan de andere die ze eerder had gehad. Moon's ogen werden wat groter bij de gedachten. Nu. Kwamen ze nu? De witte poes trok zichzelf terug recht en strompelde half naar haar oud twoleg toe en legde zich daar half onder één van de struiken. Ze kneep haar ogen stevig dicht bij een volgende wee en opende ze vervolgens weer. Haar zwarte ogen gingen over de omgeving, zoekend naar Claw. Waar was hij, als je hem eens nodig had. Haar staart legde ze half omhoog toen een volgende wee er weer aan kwam. Ze volgden elkaar nu veel sneller op. Moon's oren schoten automatisch omhoog toen een kleine zwarte kitten kort piepte. een warme glimlach sierde haar snoetje, maar deze verdween al snel toen een wee haar gedachten weer ergens anders naartoe brachten. Ze kroop half naar voren en haalde haar tong over de zwarte vacht om de luchtwegen van de kitten vrij te maken. De pijn van haar weeën probeerde ze zo goed mogelijk te onderdrukken.

OOC: This is private
Note: Eerst Claw, dan Cobra, Moon, Cloud, ik, Yinyang (en tussendoor Claw nog een keer of 2 x3

Languit op zijn zij lag een knappe zwarte kater met groengele ogen lui te kijken naar het bosgrond onder zich. Voor zich had hij een dikke muis liggen die hij net gevangen had. Claw likte zijn tanden af en wilde net aan zijn muis beginnen toen hij een ingeving kreeg. Moon. Hij moest naar Moon toe. Hij was om de andere dag bij haar geweest om te checken hoe het met haar ging en hoewel hij gisteren nog was langs geweest, voelde het nu anders. Moon was hoogzwanger, de kittens konden elk moment komen. Zijn kittens. Het idee om vader te zijn, om prooi te moeten vangen voor meerdere levens, beangstigde hem ergens wel. Aan de andere kant zou het natuurlijk fantastisch zijn als ze zo gemeen als hem zouden worden en ze een hecht team konden vormen. Natuurlijk legde hij deze plannen nooit voor aan Moon, want dan zou ze gek worden. Hij wist veel van de poes, maar niet hoe ze zou reageren op het feit dat hij meerdere katten had vermoord en ééntje blind had gemaakt. Nee, dat hield hij nog maar even terzijde. De kater stond op, rekte zich uit en begon toen zijn tocht naar Moon. Zijn poten sprintten sneller over de bosgrond dan hij voor mogelijk had gehouden en niet veel later drong hij het territorium van Moon binnen, waar hij haar heerlijke geur al rook. Gesnor rees uit zijn keel toen hij haar zag liggen, maar zijn glimlach verdween toen hij zag hoe ze op de grond lag. Met één grote sprong was hij bij haar. 'Rustig, Moon,' sprak hij sussend, waarna hij haar een paar likken gaf. 'Je gaat het geweldig doen. Gewoon rustig inademen en de rest komt vanzelf.' Hij dacht koortsachtig na. Wat kon hij allemaal doen? Plotseling hoorde hij een kitten piepen. 'Concentreer jij je maar op de volgende,' zei hij zachtjes, waarna hij het bundeltje naar zich toe trok en de haren in de verkeerde richting begon te likken om het warm te houden. Het had een zwarte vacht, net zoals hem. 'Welkom bij ons, Cobra,' fluisterde hij, waarna hij de kitten dicht tegen zich aandrukte en hem zo goed mogelijk warm hield. Ondertussen streelde hij met zijn staart over Moon's schouder om haar toch op de een of andere manier bij te staan.

OOC: Komt u maar, Quinty (: This is sooooo adorable <3

Maan in, maan uit, het bleef telkens weer hetzelfde liedje. Hij dreef hier maar wat, botsend met wie wist wat nog meer. Het irriteerde hem, al was het geen bewuste actie van hem. Het zat 'm gewoon in de gene, dat hij het niet kon vinden met andere om hem heen. Goed, dit was familie en dus een ander verhaal. Tenminste, hij nam aan dat het familie was. Maar dan, once again, het was geen bewuste gedachten van hem. De omgeving was warm en zacht, waardoor het niet zo veel uit maakte of hij tegen de randen aan werd geduwd omdat de wanden toch wel mee zouden veren.
Totdat de ruimte opeens kleiner werd en hij moeite kreeg met ronddobberen. Een bepaalde kracht, samentrekking van de spieren?, duwde hem steeds verder door de vernauwde gangetjes heen. Het ging snel, sneller dan dat hij onbewust had gedacht en voordat hij het wist, streelde een kille windvlaag zijn doorweekte vacht. De plotselinge kou deed hem schrikken, waardoor zijn bekje open ging, zijn longen zich vulde met lucht en hij hard begon te piepen. Dit ging enkele tellen door, totdat een warme raspende tong over zijn vacht heen ging en hij weer een beetje warmte begon binnen te krijgen. Hij piepte nog een keertje en deed een poging om rond te kruipen, wat niet echt met succes lukte. "Welkom bij ons, Cobra," hoorde hij zachtjes door zijn gesloten oortjes en piepte zachtjes op de herkenning van zijn vader's stem en op zijn naam; Cobra.

'Rustig, Moon,' Een vertrouwde stem was in haar oren gekomen, al had ze er eerst niet veel aandacht aan besteed. Haar aandacht was naar de eerste kitten gegaan. Pas nadat de zwarte kitten in beeld was verschenen, verscheen er kort een glimlach op haar snuitje. 'Claw,' mompelde ze opgelucht. Meer moest ze niet zeggen, uit haar blik was wel genoeg af te leiden. Ze was gewoon heel blij dat ze dit niet alleen moest doen. 'Concentreer jij je maar op de volgende,' De witte poes legde zich terug neer bij de woorden van de zwarte kater en legde haar oren even neer bij de volgende wee. Even draaide ze haar kopje naar Claw toe, die zich ondertussen ontfermd had over de kitten. Hij zag er misschien niet zo uit, maar Claw leek meer te weten over kittens dan ze eerst dacht. 'Welkom bij ons, Cobra,' Even richtte ze haar ene oor op bij zijn woorden tegen de kitten. Cobra. Net toen ze zich wat meer naar Claw en Cobra wilde toedraaien, kwam een wee weer haar idee verstoren. Deze keer legde ze haar kopje neer in het zand. Haar spieren trokken zich een kort moment samen, waarna deze zich meteen weer verslapten toen een klein lijfje zich een weg naar buiten had zien te vinden. De heldere witte vacht viel haar meteen op, waarna ze haar kopje met wat moeite terug recht wist te krijgen. 'Welkom kleine Cloud.' mauwde ze zachtjes en liet haar blik even zijdelings naar Claw en Cobra gaan. Twee kittens. Dit zou ze wel aan kunnen.

Elke dag ging als een waas voorbij. Tenminste, wat op een dag leek. Het was donker, warm en nat, in de ruimte waar hij in rond dobberde. Perfecte omstandigheden, niet? Hij merkte wel dat hij in gezelschap was van anderen, maar door duisternis kon hij ze niet zien. Misschien was dat wel beter zo. Misschien is het wel leuker als je je broers of zussen later pas ziet. Dan kun je nog verrast zijn, van: Oh, dus jij bent diegene, die steeds tegen mij aanbotste! Hij was benieuwd naar zijn broertjes en/of zusjes. Familie.. Zouden ze vriendelijk zijn? Vragen dwarrelden door zijn kleine koppie, maar het katje besloot zich niet zo druk te maken. Hij was immers in een paradijs. Duisternis was het enige dat hij kende, en deze warmte was gewoon heerlijk comfortabel.
Maar die comfortabelheid verdween, na moons lang wachten. De ruimte, die zo knus en gezellig was geweest, kneep af en toe samen, hij hoorde stemmen buiten, stemmen... zacht, maar kreunend. Het water kwam steeds ietsjes lager te staan en onderin ging er een soms even een opening open. Flitsen schenen naar binnen, maar het katje had er geen last van. Zijn zicht werd iets lichter dan normaal, maar meer was het niet. De samentrekkingen gingen even door, totdat het katje zich bewust werd dat er iets voor de opening zat. Met grote kracht werd het dingetje de opening uitgeperst. 'Welkom bij ons, Cobra' hoorde het katje. Cobra? Wie moest dat dan wel weer zijn? Hij voelde de aanwezigheid niet meer, van het wezentje dat hem af en toe in zijn flank schopte, waardoor hij weer rustig wegdreef. Alles was best, maar dat scheen nu dus te veranderen.
En ja hoor, daar kwamen die samentrekkingen weer, en dit keer duwden ze het katje naar de opening. Hij raakte in paniek, wat zou er gaan gebeuren? Hij besloot kalm te blijven en bleef stil liggen, zoals hij al die tijd al had gedaan. En even later, alsof het vanzelf ging, opende het gat waar hij voor lag zich. Hij belandde op een veel hardere ondergrond. Meteen begon hij te piepen van de plotselinge kille kou die hij voelde, maar ook door het feit dat het hem niet meer lukte om rond te dobberen. Wat was er gebeurd? Hij stopte met piepen toen een warme tong over zijn ruggetje raspte. Warmte.. 'Welkom, kleine Cloud' mauwde een zachte, vertrouwde stem. Hij herkende de stem wel, hij had hem gehoord binnenin de knusse ruimte. Cloud... mooie naam. Welkom, Cloud, dacht hij even voor zichzelf.

-OOC: ik mag geen Cloud heten, omdat er geen tekentjes achter de naam mogen staan en Cloud is al in gebruik, dus ik kan de naam mss veranderen naar Cloudsky, als dat goed is?

Onderwerp: Re: It's Time [Birthtopic] vr 26 sep 2014 - 7:34

Claw had werkelijk nooit gedacht dat hij zich ooit in zijn leven nog eens vertederd zou voelen, maar het moment was toch uiteindelijk daar toen hij zijn zoontje - welke momenteel een poging deed om rond te kruipen - zag. Het kleintje piepte toen hij de naam uitsprak en Claw wist dat zijn zoon begreep dat Claw zijn vader was. Terwijl hij naar het bundeltje zwarte vacht keek beloofde hij zichzelf en zijn kittens om nooit zoals zijn eigen vader te worden. Hij zou ze niet dwingen om iets te doen wat ze niet wilden, zou niet vreemdgaan met andere poezen. Zijn neusje drukte hij tegen de al iets warmere vacht van Cobra en zijn blik gleed naar Moon, welke een tweede kitten wierp. Hij snorde toen hij de naam van de kater hoorde en knikte goedkeurend. Ze had er duidelijk goed over nagedacht. Hij wilde net naar ze toegaan toen hij weer een rimpeling zag in haar buik. Wacht... kwam er nog een derde? Dadelijk zaten ze nog met vijf à zes kittens opgescheept! Claw probeerde zijn paniek te bedwingen. Twee of drie kittens kon hij misschien nog net allemaal wel voeden, maar vijf of zes? Hij slikte even. 'Ik denk dat er nog een aankomt,' sprak hij zachtjes tegen Moon. Hij kon zijn plek niet verlaten, want hij wilde Cobra niet het idee geven dat hij hem in de steek ging laten. Voorzichtig sloeg hij beschermend zijn staart om de kitten heen, waarna hij zich naar zijn andere zoontje boog en deze teder bij zijn nekvel pakte met zijn tanden. Hij trok het kleintje dichter naar zich toe en begon het warm te houden. 'Komt er nog eentje?' vroeg hij vervolgens nieuwsgierig aan Moon, waarna opnieuw met een vertederd gevoel naar zijn twee zoontjes keek.

OOC: Eerst Moon nog en daarna mag jij met Yinyang, Lore (:
Jeltje, de naam Cloudsky is ook goed, doe maar wat je zelf het leukste vindt (: Ik kort met Claw Moonwhite's naam ook wel eens af naar Moon, dus we kunnen je in de RPG dan ook wel soms Cloud noemen. Geen probleem! :3

Onderwerp: Re: It's Time [Birthtopic] vr 26 sep 2014 - 8:31

De witte poes kromp terug ineen bij nog een wee en liet haar blik even vluchtig naar Claw gaan. 'Ik denk dat er nog een aankomt,' Ach, dat had ze nog niet door hoor. Ze keek nog een laatste keer naar Claw en legde vervolgens haar kopje terug neer in het zand. Haar twee vorige kittens hadden al bijna al haar energie weten te verbruiken, waardoor deze derde iets moeizamer ging. Ze hield zich stil, wachtte op de de volgende wee. Bij het opvoelende gevoel van een wee kneep ze haar ogen van van spanning toen. Ze opende haar ogen terug toen de spanning over was. Haar gevoel zij haar dat er geen vierde zou komen. Ze draaide zich direct om en legde haar twee voorpoten langs de zwart-witte kitten heen, waarna ze haar tong in de tegenovergestelde richting van het vachtje haalde. Even richtte ze haar blik bedenkelijk op het vachtje gericht, maar al snel verscheen er een glimlachje op haar snoetje. Yingyang. Dat zou het worden. Even drukte ze haar neusje tegen het kopje van de kitten. 'Welkom kleine meid, welkom Yinyang.' miauwde ze zachtjes en richtte haar blik vervolgens even op Claw die beide katertjes onder zijn hoede had.

OOC: Lore mag nu reageren, daarna Claw nog een keer. Daarna is iedereen vrij om nog te posten c:

Ik vind het helemaal niet erg hoor, Jeltje. ;D

Haar situatie zou geweldig zijn, als die andere er niet waren. Al lang zat de naamloze kit in haar moeders buik, donker, warm, en comfortabel. Het enige, grote minpunt was dat ze dit moest delen met onbekende wezens. Siblings? Ze waren in elk geval irritant. Dit liet ze duidelijk weten door hard te trappen, waarmee ze bedoelde; Laat me er uit! Na een tijd die eeuwig leek te duren, voelde ze beweging. Trekkracht, en het werd ruimer. Mooi. De kitten rekte zich uit, en voelde dat er nog een klomp cellen werd weggezogen. Nu was ze alleen. Ze dacht dat het nu wel zou ophouden, en dat zij fijn en blij alleen achterbleef. Tot ze weer een samentrekking voelde. Wat? Dit was nog niet klaar? Opnieuw voelde ze iets. Ze werd... Weg-getrokken? Met een klap was de kitten uit haar fijne habitat en in de koude, harde wereld. Een warme, raspende tong werd over haar heen gehaald, en het kleine poesje liet een verschrikte kreet horen. Haar longen zogen zich vol met lucht. Ze leefde. 'Welkom kleine meid, welkom Yinyang.' Was dit tegen haar? Ja, vast. Yinyang. Als teken van bevestiging piepte ze nog een keer, harder. Yinyang kroop naar de warme buik van haar moeder, om te drinken.

Al op het eerste ogenblik had Claw opgemerkt dat Cobra een regelrechte kopie van hem was en Cloud een kopie van zijn moeder. Het waren stuk voor stuk prachtige kittens en Claw keek gespannen naar de derde kitten die op komst was. Hij trilde een beetje van zenuwen. Stel dat er nog een vierde kwam, hij moest hij die ooit onderhouden? Zijn twijfels verdwenen echter volledig toen hij de derde kitten zag verschijnen. Ze was zowel een kopie van haar moeder als van haar vader en Claw voelde zich in de zevende hemel. Ze was zo mooi, zo klein en zo prachtig. Hij knikte goedkeurend toen Moon haar de naam Yinyang gaf. Hij had een dochter. Een dochter en twee zoons. Hij kon het nog altijd niet bevatten. Hij, Claw van de BloodClan, had werkelijk drie kittens. En drie prachtige ook nog. 'Wat zijn ze prachtig,' fluisterde hij vertederd naar Moon, waarna hij zich vooroverboog en de kleintjes dwangmatig met zijn neusje in de richting van Moon's buik duwde zodat zij ook konden drinken. Hopelijk had Moon genoeg energie over om de drie kittens te voeden. De zwarte kater met groengele ogen liep op Yinyang af en gaf haar een stevige lik tussen haar oortjes. 'Welkom in ons gezin, kleine Yinyang,' prevelde hij in haar oortje, waarna hij haar een kopje gaf. Hij ging liggen en keek opnieuw met die vertederde blik die je zelden bij hem zag naar zijn drie kittens. 'Dat heb je goed gedaan,' sprak hij glimlachend tegen zijn vrouwtje, waarna hij ze een lik over haar wang gaf en ondertussen zijn drie kittens goed in de gaten hield. Dadelijk zou er één opeens ophouden met ademen. Hij moest er niet aan denken!

OOC: Iedereen is vanaf nu vrij om te posten in de RPG (: Individuele topics met de ouders is natuurlijk ook zeer gezellig <3 Ze zijn zo cute Very Happy

De witte poes had zich half gedraaid toen Yinyang zich een weg baande naar haar buik. 'Wat zijn ze prachtig,' Een geamuseerde glimlach verscheen rond haar lippen, maar ze hield toch wijselijk haat mond, wetend dat ze al haar energie in deze kittens zou moeten steken. Haar blik ging naar de twee andere kittens die nog bij Claw lagen, maar al snel kropen ze naar haar toe. 'Dat heb je goed gedaan,' Even sloot ze haar ogen toen de kater zijn tong over haar wang liet gaan. 'Ik had het nochtans niet alleen kunnen doen.' mompelde ze zachtjes en keek hem met een, welbekende, grijns aan. Sommige dingen zou ze moeten aanpassen, maar haar karakter zou altijd hetzelfde blijven. Even liet ze haar blik ongemakkelijk naar de kittens gaan. Ze had dan wel een moedersinstinct, maar dat wilde niets zeggen over hoe ze dit allemaal het beste zou kunnen aanpakken. Ze zou zichzelf stap voor stap dingen moeten aanleren en ervoor zorgen dat ze in leven bleven. Vooral dat laatste, dat was het belangrijkste. Ze zou niet rusten voordat de kittens aan hun basisbehoeften voldoen.

OOC: Jullie zijn nu allemaal vrij. Ik maak sowieso nog een topic aan met Moon, voor haar eerste dagen met kittens en voor de rest mogen jullie ons altijd PM's sturen als jullie eens een individueel topic'je willen. c:

Onderwerp: Re: It's Time [Birthtopic]