They're gone!

Snowstorm was één van de weinige krijgers die in het kamp waren gebleven. Hij had momenteel niet echt de nood aan een gevecht, zo dus de reden waarom hij niet was meegegaan. Zijn ogen keken echter wel verbaasd op toen hij een zilverkleurig gestalte door de kamp ingang zag rennen. Silverfang? Wat deed hij nou weer hier? Het kon onmogelijk zijn dat Windclan hen zo snel had verslagen. Of .. had de oh zo machtige deputy het op een rennen gezet? Was hij dan zo zwak dat hij niet eens een konijnenvreter kon verslaan? Een grijns kwam op zijn gelaat te staan, echter verdween deze algauw. Nee, hoeveel haat hij ook voelde jegens de kater, hij wist dat er iets anders aan de hand was. Zijn instinct vertelde hem dat gewoon. "Waar zijn ze?" Snowstorm spitste zijn oren even en keek de deputy vragend aan. Waar zijn wie? "Oke, ik wil dat er een aantal warriors opsplitsen in het bos om ze te zoeken," De sneeuwwitte kater nam een stap naar voren en deed zijn mond open om te vragen wie er verdwenen waren, maar zodra Silverfang hem onderbrak, sloot hij zijn mond alweer. "Snowdrop, Jaytail, Hurricanesteps en Burningflight, jullie gaan met mij mee." Zijn ongewone blauwe blik gleed naar de krijgers die waren opgenoemd, om vervolgens zijn aandacht terug op de zilveren kater te focussen. "Er moeten ook warriors hier blijven, voor het geval de rogues terug keren." Nog steeds had hij geen idee van wie er verdwenen waren. Maar toen hij nog eens goed het kamp rondkeek, viel het hem op dat er enkele bepaalde katten ontbraken. Niet diegene die nu nog steeds aan het vechten waren met Windclan, maar de katten die maar al te blij zouden zijn wanneer Silverfang terug was. Maar hij zag geen gelukkige kits, noch partner. Het besef dat Dogdance degene was die Silverfang bedoelde drong langzaam tot hem door. Tot alles plots perfect op zijn plaats viel. Vigor! Zonder er bij na te denken glipte hij tussen de anderen door en baande hij zich een weg richting de wand van het kamp toe. Hij wist dat er achter de nursery een gat was, net groot genoeg om een krijger zoals hem door te laten. Met grote, maar voorzichtige passen wrong hij zich door het gat heen, om vervolgens de lucht op te snuiven en richting de twoleg place te gaan. Hij was er zeker van, Vigor had haar meegenomen. Wat de kittens betroffen, deerde hem niet. Het was nooit zijn bedoeling geweest om de poes dit aan te doen.

Ze rende zo snel als ze kon achter Silver aan. En het leek minder lang te duren dan ze had gedacht, want ze was al snel in het kamp. Daar ging ze even zitten om op adem te komen. Ze tilde even haar poot op en probeerde de vlammende pijn die was teruggekeerd, te negeren. "Waar zijn ze?" Haar ogen ontmoette de hare en zij vouwde simpel haar oren naar achter. Ze keek weg naar de grond, hij had geen woorden nodig om te weten wat de waarheid was... Ze hield niet van gejaagde personen, maar ze was ook niet in de positie om te zeggen tegen katten dat ze het niet mochten doen. Het was ook niet echt Snow om dat zeggen. "Oke, ik wil dat er een aantal warriors opsplitsen in het bos om ze te zoeken," Verrast keek ze op toen ze zijn krachtige stem hoorde. Het was kalmer, maar was wel snel gebracht. Maar toch... Het was kalm en dat was wat telde voor haar. "Snowdrop, Jaytail, Hurricanesteps en Burningflight, jullie gaan met mij mee." De grijswitte kattin wiebelde even met haar oortjes en knikte toen. Ze stond altijd klaar als de clan haar nodig had. En nu was het een noodgeval. Ze moesten de kits en Dogdance vinden! "Ik wil ook dat er een paar warriors hier blijven, voor het geval de rogues terug keren." Snow richtte zich op. Haar hart klopte niet langer snel en ongecontroleerd van de sprint, dat was een opluchting. Toch voelde ze niet echt pijn. Ze dacht er niet aan en dat hielp haar de pijn buiten te houden. Uiteindelijk kwam Silverfang in beweging. Snow liep wel meteen achter hem aan en volgde hem door de doorntunnel. "Waar zijn ze voor het laatst gezien?" Snow versnelde wat zodat ze naast hem kon lopen en knikte in de richting waar ze de wandeling ongeveer tot een einde had gebracht. "Daar rook ik de rogues," Hierna draaide ze af naar die kant en versnelde ze haar pas, hopend de plek te vinden.
Het duurde opnieuw niet lang voor ze opeens tot stilstand kwam. Een bekende geur streek langs haar neus heen, heet leek vers, toch was de eigenaar van de geur al lang verdwenen. Of waren het eigenaars? Ze stapte even rustig verder, een beetje wantrouwig en bezorgd, want dit de plek was nog een eindje verder. Opeens herkende ze de geur. Dustkit! Een andere geur, minder bekend, voegde zich bij hem. Ze versnelde haar pas, volgde het spoor, maar stopte opeens toen ze de andere geur rook. Rogues... Ze verstijfde, keek even om naar Silverfang en daarna terug naar de plek.

Hurricanesteps was achter Silverfang aan gegaan toen deze weg liep van het gevecht met Windclan. Er leek iets goed mis te zijn, de kater niet zomaar op die manier weglopen. Voor hem was het ook beter om weg te gaan uit de slachtpartij. Hij wilde niet dat de adrenaline hem te veel zou worden en dat hij op zijn mentor zou gaan lijken. Nee hij was anders. "Waar zijn ze?" Hoorde Hurricanesteps de deputy zeggen. Al snel kwam hij er ook achter dat hij niet de enige was die Silverfang was gevolgd. "Oke, ik wil dat er een aantal warriors opsplitsen in het bos om ze te zoeken," deelde de grijze kater mee. "Snowdrop, Jaytail, Hurricanesteps en Burningflight, jullie gaan met mij mee." Bij het horen van zijn naam spitste de witte kater zijn oren. Tijd om in actie te komen dus, ook al wist hij niet wat er aan de hand was. De groep warriors liepen het kamp uit, "breng me naar de plek waar ze voor het laatst geroken zijn," zei Silverfang tegen Snowdrop. Gehoorzaam volgde hij de andere katten met Snowdrop voorop. Plotseling stond de kattin stil en keek om naar Silverfang. Net als Jaytail snoof Hurricanesteps de geur op van de omgeving. "Rogues," mompelde de kater. Bevestigend knikte de witte Maine Coon, hier waren Rogues geweest. Ondertussen keek de hele groep naar Silverfang om te luisteren naar wat hij zou bevelen.

"Rogues." Sprak Jaytail. Snowdrop knikte zonder hem aan te kijken en keek met onrustige ogen naar Silverfang. Opeens keek de zilveren kater naar hen en ze probeerde zijn blik te vangen, maar dat lukte niet, hij was bezig met de andere... Zij had ook geen uitleg nodig, zij wist precies wat er aan de hand was. "Ze hebben Dog en de kits," Zijn stem was kalm, maar het trillen verraadde dat hij woedend was. Ze slikte even koortsachtig, maar bleef maar staan waar ze stond. De kater keek weg en toen stapte Snowdrop op hem af. Rustig ging de warrior naast hem staan, haar goudgele ogen stonden angstig, maar een zekere kalmte ruste er ook in. Ze zag hoe de deputy zijn ogen sloot... Het moest hard voor hem zijn... En dat begreep ze volkomen. De warrior drukte even haar flank tegen de zijne, haar ogen werden ietsje warmer toen ze zijn blik opnieuw probeerde te vangen. "Silverfang?" zei ze zachtjes. "We zullen ze vinden," vervolgde ze toen. "Dat beloof ik," Ze lachte even naar hem. Ze gaf ook om Dog en de kits, eigenlijk vooral om Dustkit. Het katertje was echt een goede vriend van haar geworden en het deed pijn te weten dat Rogues ze nu hadden. "Ik zie een kat in de verte." Wel meteen richtte ze haar kop op en week ze weg van de deputy om te kijken naar Burningflight, die de kat had opgemerkt. "Daar." Snow keek in de richting die hij aanwees en ze verstijfde even toen ze een witte pels zag. Ze opende haar bek en proefde de lucht. De geur van rogues was hier sterk, maar toch... Die kat... "Thunderclan," zei ze zachtjes. "Ik herken die witte pels," fluisterde ze toen, meer tegen zichzelf dan tegen de andere katten. Ze had die pels al eerder gezien, maar ze kon er geen naam op plakken. Ze keek om naar Silverfang en wachtte af wat hij ging doen.

"Ze hebben Dog en de kits," verklaarde Silverfang de plotselinge gebeurtenis van daarnet. Hurricanesteps legde zijn oren in zijn nek, het moest vast vreselijk voor Silverfang zijn om dit mee te maken. "Ik zie een kat in de verte." Hoorde de kater Burningflight zeggen, meteen spitste hij zijn oren en keek in het rond. "Daar," zei de kater terwijl deze met zijn staart in de verte wees. Al snel zag Hurricanesteps de witte vlek die steeds verder weg ging ook. "Thunderclan," zei Snowdrop zachtjes. "Ik herken die witte pels," ging ze bijna onverstaanbaar zacht verder. Hurricanesteps vertrouwde er op dat de kattin het goed had. Net voordat de witte kater wilde gaan roepen dat de andere kat stil moest staan bedacht hij zich. Het zou beter zijn als hij gewoon zou afwachten wat Silverfang hun zou bevelen. Zijn felgroene ogen keken vragend naar de deputy, wachtend op het volgende bevel.

In haar ooghoek kon ze de grijze kater zien knikken. "Snowstorm," Ja, dat was het. De grijswitte kattin knikte even nu ze de naam kon plaatsen bij de witte pels. Het paste wel dus was ze het eens met Silverfang. Nu liet ze haar goudgele ogen terug naar de kater gaan die een eindje verderop liep, als ze het goed had liep hij in de richting van de Twoleg place. Ze wiebelde even met haar oortjes en vroeg zich af of hij iets te maken had met de ontvoering. Waarschijnlijk wel want waarom zou een warrior hier rondzwerven? Er waren verschrikkelijk veel warriors mee gegaan naar het Windclan kamp om ze aan te vallen en de rest zou waarschijnlijk in het kamp gebleven zijn om enige aanvallen van andere vijanden te kunnen opvangen, tenzij ze natuurlijk... Iets beters te doen hadden. "Laten we hem volgen," Snow knikte en liep toen rustig achter de zilveren kater aan. Ookal knelde de pijn aan haar poot verschrikkelijk veel, toch bleef ze doorzetten. Zonder ook te hinken of dergelijke, nee, dat zou teveel geluid maken en dan zou ze te traag zijn om de patrouille bij te houden. Even doorwerken, volhouden, voor Dog en de kits...

"Snowstorm," was de naam die Silverfang zei. Deze kwam hem vaag bekend voor, echt een gesprek had hij nooit met de kater gehad. Wat hij wel weer wist dat Silverfang en Snowstorm elkaar niet zo goed mochten, waarom dan weer niet. Hurricanesteps keek weer even naar de witte kater die langzaam kleiner leek te worden. Als ze niet snel actie zouden ondernemen zouden ze hem kwijt zijn. De witte kater besefte zich nu dat Snowstorm richting de twolegplace liep. Daar ging je niet heen zonder reden, dus de kater zou wel een reden hebben. "Laten we hem volgen," hoorde hij de deputy achter hem zeggen. Zachtjes liep het gezelschap achter de de kater aan. Tijdens het lopen begon Hurricanesteps te denken. Vrij snel besefte hij dat dit iets te maken zou moeten hebben met Dogfang en haar kittens. Wat er ook aan de hand was, de langharige kater wist zeker dat het nooit veel goeds kon betekenen.

Zijn voetzolen jeukten zodanig en dwongen hem om sneller te gaan. Hij had het moeten weten. Hij had slimmer moeten zijn. Hoe had hij het ooit in zijn kop kunnen halen om informatie door te spelen aan een rogue? Een kater waarvan alleen diens naam hem duidelijk was. Wat die kittens betroffen, maakten hem niets uit. Maar van Dogdance moest hij afblijven.
De sneeuwwitte kater had niets door toen hij zichzelf tot stilstand baande, en keek dan slechts ook met grote blauwe ogen voor zich uit toen de geur van Silverfang zijn neusgaten bereikte. Het duurde dan ook niet lang of ook het gestalte van de zilverkleurige kater werd zichtbaar. "En waar ga jij naartoe?" Vroeg de deputy met vernauwde ogen. Met moeite wist de kater zich kalm te houden en keek hij de hoger-in-rang staande kater voor hem slechts ongeïnteresseerd aan. "Ergens en nergens," Beantwoordde hij hem, zijn ogen vervolgens eveneens vernauwende. "En wist u dat het heel onbeleefd is om iemands weg te blokkeren? Hoort een deputy niet betere manieren te hebben?" Een simpele slag van zijn staart gaf aan dat de kater allesbehalve geduldig was op het moment, en de aanwezigheid van Silverfang maakte het er niet gemakkelijker op.

"Kap met die onzin," Grauwde de zilver gekleurde kater. Snowstorm vernauwde zijn ogen en keek hem met een zwiepende staart aan. "Als jij dat ook doet," Kaatste hij simpel terug, waarna hij even met zijn blauwe blik over de omgeving flitste. "Ik vraag het nog één keer. Waar ga je heen?" De kater deed zijn best om boven hem uit te torenen, maar in plaats van hier een moer om te geven, keek hij de deputy juist ongeïnteresseerd aan. "Wat weet jij over Dog en de kits?" In één seconde klaarde heel zijn gezicht op en keek hij Silverfang emotieloos aan. "Evenveel als jij," Sprak hij uit gevoelloos uit, alsof het hem niets uitmaakte wat er met hen gebeurde. "Hoezo? Is je lieve gezinnetje in gevaar?" Een grijns begon rond zijn lippen op te spelen bij die woorden.

Ze trippelde rustig verder achter de patrouille aan. Ze besloot wat trager te gaan dan de rest, zodat ze de achterhoede kon vormen. Waarom ze dit deed was omdat ze dan wat kon achterblijven en kon zien waar ze haar poten kon zetten zonder iets echt gevaarlijk te doen. Het kon namelijk gebeuren dat er onder de laag bladeren een put was waar ze kon blijven steken... De gevlekte kattin zuchtte zachtjes en keek langzaam op. De witte pels werd niet langer kleiner, de kater was gestopt met lopen. De grijze kater die heel de tijd de voorhoede van het groepje had gevormd, liet de patrouille stoppen door even te zwiepen met diens staart. Snow stopte ook. "Wacht hier," zei hij. De grijswitte kattin knikte, niet goed wetend of de deputy haar wel kon zien helemaal verborgen achter de pelzen van de andere katers. Ze sloeg haar ogen naar de grond en ging rustig zitten waarna ze voorzichtig wachtte. De warrior durfde amper te bewegen en wist niet echt wat te doen. Het zou niet lang duren voordat ze terug in haar schulp zou kruipen van angst voor de anderen. Zonder katten die ze vertrouwde was dat moeilijk voor haar. Daarom durfde ze ook niet op te kijken en hun blikken te ontmoetten. Ze zakte enkel door haar poten en maakte zich zo klein mogelijk, hopend genegeerd te worden tot Silverfang terug was of teken gaf om te komen.

Hij bleef zijn ongewone blauwe ogen fel op de kater gericht houden en kon het niet laten om even smerig te grijnzen. Het was geweldig om te zien hoe hij de kater zo simpel, zo eenvoudig van slag kon maken. Door de plotse beweging van de zilveren kater schrok Snowstorm even op en maakte hij een enorme sprong opzij, de aanval ontwijkende. "Waar zijn ze?!" Herhaalde de deputy, ondertussen al met een brullende stem. "Geen idee." Miauwde hij terug, zijn stem ook al verheffende. Echter bleef hij nu zelf ook niet stilzitten. Silverfang had hem aangevallen, en dus had Snowstorm nu alle recht om rake klappen terug te bezorgen. Niemand kon het hem kwalijk nemen, aangezien die freak voor hem begonnen was. De deputy moest trouwens ook al verzwakt zijn door het gevecht met Windclan, dit moest een makkie zijn. Lenig sprong de kater naar de zilveren kat toe, hopende op zijn rug te belanden.