{LOCI} What will it take to show you that it's not the life it seems?

De grijze poes stapte met furie in haar blauwe ogen door de straten van de stad, een verbeten grimas op haar gezicht. Wat haatte ze die bruine kat van de buren. Dat irritante muizenbrein! Hij had haar aangevallen, terwijl hij normaal vriendelijk deed. Die idioot had haar verraden. Hij had er voor geboet, gelukkig. Miki dacht terug aan het feit dat ze de kater een paar flinke wonden had gegeven. Hij zou vast geen poot meer bij haar in de buurt durven zetten. Nouja, eigen schuld. Dat zielige beest had moeten onthouden dat ze een warrior was geweest! Hij probeerde haar te vermoorden. Ach, wat laag. 'Die idioot' siste ze door haar tanden door. In woede klauwde ze een plantje in de straat aan flarden. Een voorbijkomende twoleg keek haar raar aan, ze siste en liep met hoog opgeheven staart verder totdat ze in een parkje kwam. Daar ging ze zitten, haar klauwen nog steeds uitgeschoven.

{loci}

De zwarte kater liep rustig door de straten van de stad. Hij was nog maar net in de stad aangekomen en wou kijken of er nog iets leuks te zien was en tot nu toe was dat nog niet gelukt. Hij was nog mager door de prooi schaarste, maar zijn gitzwarte vacht glansde. Met zijn gifgroene ogen keek hij om zich heen, de omgeving afspeurend. Niets interessants te zien. Hij liep verder en kwam in een parkje terecht. Verbaast keek hij voor zich uit. Daar zat ze, Miki. Langzaam liep hij naar haar toe. ’Hallo’ zei hij rustig. Even liet hij zijn ogen op de hare rusten en verzachte zijn blik. Alle nare gedachten waren verdwenen. ’Hoe is het’ Hij nam haar op en zag hoe ze haar klauwen uitgeschoven hield. ’Ben je boos’ Vroeg hij lachend terwijl hij naar haar klauwen keek.

Ze rook een andere kat en haar nekharen gingen recht overeind staan. Ze draaide zich om met een frons, maar ontspande iets toen ze Loci opmerkte. Haar ademhaling werd iets rustiger, en ze keek hem aan terwijl hij naar haar toeliep. 'Hallo' zei de kater rustig. 'Hoe is het?' Ze was aan het nadenken over een gepast antwoord toen hij al weer verder ging met praten. 'Ben je boos?' ze lachte kort, hij had dat dus al opgemerkt. 'Soort van, een irritante kat viel me lastig' miauwde ze. 'Maar goed, hoe gaat het met jou? zei ze, een wenkbrauw vragend opgetrokken. Ze moest maar niet te veel aan de kat van vandaag denken, het zou haar alleen maar irriteren en agressief maken.

De poes lachte kort. 'Soort van, een irritante kat viel me lastig' Hij keek haar grijnzend aan. ’Hopelijk ben ik niet te irritant’ zei hij lachend. 'Maar goed, hoe gaat het met jou?' vroeg de poes hem. Hij keek hoe ze een wenkbrauw vragend optrok. Waarom kon hij zijn blik niet meer van haar afwenden. 'Met mij… Goed.' zei hij op zijn gebruikelijke toon. Hij ging voor haar zitten en sloeg zijn staart om zijn poten. Hij keek haar helder aan. ’Ik heb de afgelopen dagen niet echt veel te doen gehad. Hij lachte even. ’Jij nog iets interessants gedaan?’ vroeg hij haar.

Even liet hij zijn blik rondom zich dwalen. Er liep geen enkele andere kat in het park. Alleen zij waren er. Alleen zij twee… Hij raakte weer betovert door haar mooie ogen. Rap wende hij zijn blik af. Zo wou hij zich niet voelen. Waarom gebeurde het toch steeds. Waarom kon hij haar niet loslaten? Hij had haar zo goed als alles verteld. Maar waarom toch? Even spitste hij zijn oren. Een muis. Rap stond hij op en rende snel, maar stil naar het geluid toe. Hij sprong op het beestje, beet het dood en nam het mee naar Bluestream. Hij had nog niet gegeten en was blij met dit diertje. ’Jij ook een stuk? vroeg hij en hij nam al een hap.

-
Leuk onderschrift

Haar frons verzachtte iets toen het leek dat de kater ging antwoorden. ’Hopelijk ben ik niet te irritant!’ mauwde Loci. Een grimas verscheen op haar gezicht. 'Nah, dat valt wel mee hoor' Ze keek naar de zwarte kater. 'Met mij… Goed.' zei Loci op zijn gebruikelijke toon. Hij ging voor haar zitten en sloeg zijn staart om zijn poten. Miki volgde zijn bewegingen aandachtig. Hij keek haar aan. ’Ik heb de afgelopen dagen niet echt veel te doen gehad. Hij lachte even. ’Jij nog iets interessants gedaan?’ Ze haalde haar schouders op. 'Ach, ik ben in een paar gevechten geraakt, en heb wat nieuwe bonden gesloten' ze gaapte kort. Plotseling sprong de kater weg, ze keek hem verbaasd na. Wat was er aan de hand? Na korte tijd kwam het antwoord al; hij had een muis in zijn bek. Loci ging weer zitten en nam een hap uit de muis. 'Jij ook een stuk?' Bluestream schudde haar kop. 'Nee, neem jij maar. Ik heb een vis van de baas gestolen vandaag' grijnsde ze. 'Nog wat over je broer gehoord?'

-Thanks

De frons op het gezicht van de poes verzachte waarna ze met een grimas op haar gezicht sprak: 'Nah, dat valt wel mee hoor' Even lachte hij kort. Ondertussen zat hij met zijn staart rond zijn poten voor de poes en zag hij hoe zij zijn bewegingen aandachtig volgde. De poes haalde haar schouders op. 'Ach, ik ben in een paar gevechten geraakt, en heb wat nieuwe bonden gesloten' de poes gaapte even. Loci keek haar met een zachte blik aan. Hij hield van de poes. Kort schudde hij zijn kop. Die gedachte wou hij kwijt. Zo wou hij niet denken. Hoe kon hij van iemand houden, hoe kon hem dit overkomen. ‘Hoe?’ dacht hij machteloos.

De poes schudde haar kop. 'Nee, neem jij maar. Ik heb een vis van de baas gestolen vandaag' Hij zag de grijns op haar gezicht en even moest hij lachen. Wat redelijk moeilijk was met de hap muis die hij in zijn mond had waardoor het een komisch gezicht werd. 'Nog wat over je broer gehoord?' Zijn blik verstrakte. ’Neen’ zei Loci iets te hard. Hij wou niet aan die sukkel denken. Hij haatte hem, hij had hem al heel zijn leven lang gehaat. Niets kon dat gegeven veranderen. Hij had de muis op en likte zijn lippen. Loci gaf ook een paar korte likken aan zijn vacht. Deels om hem terug goed te leggen en deels omdat hij zo kon zorgen dat Bluestream de haat jegens zijn broer niet in zijn ogen kon zien.