Hunting on de boundaries [Beetlepaw]

Barkpaw sprong met veel kracht naar voren. Het konijn ontglipte hem, waardoor hij kort gromde. Dat was al het tweede konijn dat hem wist te ontglippen vandaag. Koppig liep hij weer verder richting één van de grenzen. Hij zat ook al een paar dagen met zijn gedachten ergens anders. Hij liet zijn blik over de omgeving gaan, kijkend naar prooi. Als hij niets ziet opent hij zijn mond, om de geuren beter op te vangen. Konijn leek hij overal te ruiken, maar een andere geur kwam hem ook tegemoet. Shadowclan. Hij was dan ook vlak bij de grens die tussen Windclan en Shadowclan lag. Barkpaw richtte zijn oren nieuwsgierig op en hield halt voor de boundarie.

Tag: Beetlepaw
OCC: In een ander lettertype zetten lukt weer eens niet ._.

Beetlepaw liep met kleine pasjes door het gras, hier en daar zag ze wat beestjes wegglippen maar ze was te lui om er moeite voor te doen. Opeens bleef de she-cat stok stijf staan, ze rook...ze rook..Windclan. Een kleine sis ontsnapte uit haar lippen, wat deed een vieze windclanner hier? Dit was van Shadowclan. De poes keek even om zich heen, of tenminste dit was net niet van Shadowclan, maar ook niet van Windclan. Ze kon dus niemand de schuld geven, beide waren ze op neutraal gebied. Beelte dook naar de grond en volgde het geurspoor, vroeg of laat zou ze de boosdoener wel zien. AHA! Vanuit een struikje loerde ze op een cyperse kat, hij had haar waarschijnlijk ook geruikt, want de kater keek nieuwsgierig om zich heen. Met een grijns op haar grijze gelaat stapte ze vanuit de struik naar hem toe. "Well hello, wat hebben we hier? Een windclanner? Hier? HA!" Ze ging dichtbij hem staan en keek in de groene ogen van de kat. Dit zou nog welleens leuk kunnen worden, dacht ze

Barkpaw spitste zijn oren bij het horen van gekraak van dorre blaadjes. Hij zette een stap naar achteren toen een jonge poes zowat vlak voor z'n neus ging staan. De kater legde zijn oren naar achteren en keek de apprentice met dichtgeknepen oogjes aan. 'Ik kan van jouw net hetzelfde zeggen, Shadowclan cat.' Verweerde de kater zich direct. De kater liet zijn blik vluchtig over de poes gaan. Ze leek niet ouder, was een klein beetje kleiner en de stank van Shadowclan plakte in haar vacht. Windclan en Shadowclan waren nooit beste maatjes geweest, was hem aangeleerd, dus dat bleef ook zo.

OCC; kort stukje, maar ik moet dringend weg. Vanavond ben ik er weer c:

"Ik kan van jou net het zelfde zeggen, Shadowclankat". Met een plof ging Beetle zitten, haar staart bewoog lichtelijk geïrriteerd heen en weer. "ShadowclanPOES", zei ze kalmpjes en begon haar poot te likken. "Voor mij is het niet zo raar dat ik hier ben, Shadowclanners zijn avontuurlijke sterke katten, wij overleven hier wel, maar jij ben alleen maar snel. Daar red je het hier niet mee kitty"Zei de apprentice grijnzend. Haar gemengde kleur ogen priemde ze in zijn groene ogen. Ze wist eigenlijk niet of het hier echt zo gevaarlijk was, misschien alleen als je een agressieve jat tegenkwam. Ik dus, dacht ze grinnikend, maar meteen schudde ze haar kop. Nee ze zou geen katten pijn doen zonder reden, nu dus ook niet. Tenzij de jonge kater een gevecht aan wilde gaan. Met een gemene glimlach op haar gelaat duwde ze haar nagels in de zachte grond. En? Heb je tegenargumenten?"

De jonge kater snoof kort bij haar woorden. Zelf bleef hij staan waar hij stond. Hij weigerde om hier als eerste weg te stappen. 'Windclanners kunnen heus meer dan enkel snel rennen.' beet hij haar direct toe. Zijn ene oor ging kort naar beneden, als teken dat zij hem irriteerde. Zijn staart hield hij express zo stil mogelijk, als bewoog het puntje van zijn staart toch lichtjes mee. In zijn ooghoek zag hij dat ze haar nagels de grond indrukte. Shadowclan stond bekent om hun harde aanpak en weinig geduld, iets wat aan haar al wel te zien was. 'Wie ben jij trouwens, om te zeggen wie wat wel, en niet kan? Bij deze woorden zette hij een stap dichter naar de poes toe en keek haar nu kil aan.

"Wie en jij trouwen om te zeggen wie wat wel en niet kan?",snauwde de kater in haar gezicht, terwijl hij een stap dichter bij zette. Zijn groene ogen keken haar kil aan. Beetlepaw knipperde even met haar ogen en glimlachte toen. "Waar zijn manieren? Ik ben Beetlepaw. Een shadowclan poes, dat is wie ik ben."Heel eventjes keek ze hem vriendelijk aan, maar dat veranderde meteen weer in een gemene grijns. Toch liet ze telkens in haar achterhoofd zitten dat ze hem geen kwaad mocht doen, ze waren beide niet fout. De poes mocht dan wel uit Shadowclan komen, maar zij hadden ook een waarde. Veel katten dachten dat Shadowclanners iedereen aanvallen die in ook maar in de buurt van hun territorium kwam. Beetlepaw was niet van plan om ook echt zo te zijn, ze was geen beest. Een zucht verliet haar grijze snoetje en ze ging verzitten. "Sorry, je ziet er niet heel erg gevaarlijk uit, ik kan wel wat aardiger zijn denk ik" Dit keer glimlachte ze wel echt vriendelijk naar hem.

Barkpaw gromde binnensmonds bij haar plots vriendelijke toon. "Sorry, je ziet er niet heel erg gevaarlijk uit, ik kan wel wat aardiger zijn denk ik" Niet gevaarlijk? Dat kwam nogal vreemd bij hem over. Dus ze dacht helemaal niet dat hij gevaarlijk was? 'Jij ziet er ook niet bepaald gevaarlijk uit.' mompelde de kater direct. Oke, hij was nog maar een maan apprentice, maar de shadowcla-cat zag er ook niet bepaald veel ouder uit. Barkpaw zette zich wat gemakkelijker en liet zijn blik even vluchtig over de poes gaan. 'Dat hoop ik ook.' Voegde de kater er nog met een grijnsje aan toe.

"Dat hoop ik ook". De kater sierde zijn snoet met een grijns, snel keek Beetle naar zijn houding. De kat stond er relaxed bij, niet gespannen, mooi zo. "Nah, ik ben alleen gevaarlijk als je er om vraagt",. Ze richtte haar ogen op die van hem om duidelijk te maken dat ze het meende, maar al snel lachte ze weer vriendelijk. "Dus wat brengt een kat als jou hier?", ze wierp een blik opzij en schoof haar staartje om haar poten. Het was een rustige morgen en de zon scheen met al heel wat kracht naar beneden. De grijze poes liet haar vacht verwarmen en genoot van de ochtendlucht. Zo fris, maar ook zoet, precies perfect. Terwijl ze haar kopje om hoog richtte om de zon zijn werk te laten doen, hield ze de kat goed in de gaten, vertrouwen kon ze nog lang niet.

OOC; surry beetje inspiratieloos :/

Een glimlach verscheen op zijn gezicht bij het horen van haar woorden. 'Ik ben nu ook niet opzoek naar een gevecht.' mompelde de kater kort en volgde kort haar blik naar de lucht. "Dus wat brengt een kat als jou hier?" Barkpaw richtte zijn oren verrast op bij deze vraag van haar. 'Ik kan hetzelfde aan jouw vragen.' miauwde hij en schudde kort met zijn kopje. 'Ik was eerst aan het jagen, maar ben nu afgeleid.' Dat laatste zei hij met een lichtelijk plagerige grijns. Barkpaw zwiepte zijn staart rond zijn voorpoten en zette zich nog even wat beter. Hij was nu wel afgeleid, maar dat kon je op twee manieren zien. Een vijandige kat aan de grens een een knappe she-cat die ongeveer even oud was als hem.

OOC: Zijn player kant moet toch ooit teboven komen xD

"Ik was eerst aan het jagen, maar ben nu afgeleid." Met een plagerig grijnsde keek de kater haar aan. Zelf zette de kattin ook een grijns op "Afgeleid? Bij wat? Mijn ogen? Of mijn vacht? Of misschien mijn flitse klauwen?" Terwijl ze sprak klapte ze haar nagels uit en duwde een nagel tegen zijn neus. "Afgeleid worden is niet erg handig hé?" Ze schoof gaar nagel van zijn neus en keek een beetje plagend naar de kater. "Wat is je naam eigenlijk?" zei ze vrolijker dan ze wilde.

"Afgeleid? Bij wat? Mijn ogen? Of mijn vacht? Of misschien mijn flitse klauwen?" Een geamuseerd gesnor ontsnapte uit zijn mond bij wat ze zei. Hij was gewoon blijven zitten toen ze haar nagels tegen z'n neus duwde. 'Dat is inderdaad niet echt handig.' miauwde hij als antwoord op wat ze eerst zei. "Wat is je naam eigenlijk?" De kater liet automatisch een glimlachje op zijn gezicht verschijnen toen de poes plots weer zo vrolijk reageerde. 'Mijn naam, beste, is Barkpaw.' gaf hij als antwoord op haar vraag. 'En jouw naam is...?'

"Barkpaw? Oke onthoud ik wel" Ze glimlachte en ging weer zitten, haar nagels ingeklapt. "En jou naam is...?" De grijze poes schudde haar kopje. "Die heb ik al vertelt dove kip" Zei ze plagend. "Maar voor jou zou ik het herhalen..B-E-E-T-L-E paw" De kattin keek hem vastberaden aan, ze had geen idee waar dit heen ging, was dit gewoon een stom gesprekje, of zat hij haar te testen? Misschien werden ze wel bevriend? De poes glimlachte in haarzelf, de toekomst kon zo veel verassingen in petto hebben/

Een geamuseerde grijns verscheen op zijn gezicht toen de poes hem wees op zijn vergissing. Ze was slim en lette goed op, dat viel op. De vastberaden blik viel hem ook wel op. Het was een goed eigenschap, maar voor de rest besteedde hij daar niet veel aandacht aan. Zijn geamuseerde grijns veranderde in een uitdagende blik. 'vertel me eens, ooit een kat aangevallen van een andere clan?' Het was een normale vraag, maar dit zou hij laten overgaan op nog een ander onderwerp, later. Niet nu, nu was het te vroeg. Deze gedachten kwamen van diep in hem. Het was de toekomst, zijn karakter was nog steeds in ontwikkeling en dit soort dingen zou hij later nog veel meemaken.

"Vertel me eens, ooit een kat aangevallen van een andere clan?" Miauwde de zwarte kater. Beetlepaw keek de kat strak aan. "Waarom wil je dat weten? Bang dat ik je iets aan doe poesie?" De grijze poes grinnikte, ja ze had wel eens gevochten maar nooit met een kat van een andere clan, dat zou ze niet zomaar zeggen zonder reden. Uitdagend keek ze naar Barkpaw, wie was hij? Wat wilde hij?

Een geamuseerde grijnsje verscheen rond de lippen van de kater. 'Daarvoor zal ik niet snel bang zijn, kitty.' Hij keek haar met een grijns aan, die bijna van zijn ene oor tot z'n andere liep. 'Of heb je enkel vriendschap gesloten bij andere clankatten?' Hij keek haar wat speels aan en knipoogde kort naar haar. Er was niets leuker dan poesjes plagen en hen wat te verleiden. Niet dat het altijd een succes is, maar daarna kan hij haar altijd nog wel zien te breken. Hij had altijd wel een manier daarvoor.

"Daarvoor zou ik niet snel bang zijn kitty." Beetlepaw haalde alleen haar schouders op, ze wist heus wel dat deze kat alleen maar stoer aan het doen was, maar een beetje dollen met een katje kon geen kwaad. "Of heb je enkel vriendschappen gesloten bij andere katten." Met een vuile blik keek ze naar de kater. "Vriendschappen? Andere clan? Nee natuurlijk niet.. Andere clans zijn zwak, vuil en bovendien een stelletje lelijkerds." Zei de kattin koeltjes, ja ze was weer aan het dollen maar aan de ene kant zat er wel een kern van waarheid in, andere clans waren zo. Of tenminste dat was haar zo geleerd.

Een geamuseerde grijns bleef op Bark's gezicht staan toen ze zo antwoordde. 'Hoe kun jij nu weten of katten als ik, zwak zijn?' miauwde hij als wederwoord op haar antwoord en hield zijn kopje lichtelijk uitdagend schuin. 'En lelijk? Als ik zo zou denken over andere clans, zouden mijn gedachten nu al wel gekeerd zijn.' Hij hield zijn blik op de she-cat gericht. De uitdagende grijns was niet verdwenen. Nee, hij werd enkel groter bij elk woord dat hij over zijn lippen kreeg. Vooral zijn laatste opmerking was de oorzaak van zijn uitdagende grijns.

"Hoe kun jij nou weten of katten als ik, zwak zijn?" Beetlepaw rolde met haar ogen en toverde ook een lachje op haar snoet. Misschien niet zo een grote grijns als de kater, maar er was zeker een uitdagende glimlach zichtbaar. 'En lelijk? Als ik zo zou denken over andere clans, zouden mijn gedachten nu al wel gekeerd zijn.' De grijze kattin lachte en priemde haar ogen in die van hem. "Bedankt voor je compliment, maar ik trap niet in zulke flirt pogingen jonkie." De kater moest minstens net zo oud zijn als haar, maar ze hield er van om zichzelf hoger te zien dan alle andere katten. "Misschien ben jij een kleine uitzondering, al vind ik je playboy gedrag niet aantrekkelijk. Ik val eerder een gentleman." miauwde ze koeltjes. Ze had geen idee waar dit op uit zou lopen.

Even draaide de kater met zijn ogen toen de poes hem jonkie noemde. Hij was waarschijnlijk ouder, waardoor haar even lichtelijk geïrriteerd aankeek. "Misschien ben jij een kleine uitzondering, al vind ik je playboy gedrag niet aantrekkelijk. Ik val eerder een gentleman." Zijn geïrriteerde blik vervaagde al snel en maakte plaats voor een normaal glimlachje. 'Ik kan me altijd aanpassen, kit.' mompelde hij nu als tegenwoord op de 'jonkieopmerking'. Bark's staart zwiepte zachtjes heen en weer, wachtend op wat haar antwoord zou zijn. De eerste keer dat hij dit deed, was mislukt. Ooit moest het toch wel eens lukken?

Onderwerp: Re: Hunting on de boundaries [Beetlepaw]