Dawn at the Fourtrees {+Bluepaw}

Lichtelijk afwezig liep de zwarte apprentice over de met dauw bedekte grond. De zonsopgang zorgde ervoor dat de lucht niet licht en niet donker was - het zat er tussenin, zoals de schemering in vroege avonden. Hij had het kamp verlaten met als doel om te trainen in zijn eentje, maar naarmate hij verder kwam in het territorium, de omgeving langzaam veranderde en overal interessante dingen leken te verschijnen, was dit doel allang verloren geraakt. Zo gebeurde het meestal met de kleine apprentice, en niets leek dat te kunnen stoppen. De wereld zat hem gedetailleerd in zijn kop, en het kleinste kon hem al afleiden.
Diep in constant aan elkaar verbonden gedachten droegen zijn poten hem waar ze maar wilde. Toen een aantal kleine bosvogels plots wegvlogen werd hij 'wakker' geschud. Met grote ogen keek hij om zich heen, en realiseerde zich na een paar tellen dat hij half-onbewust richting de Fourtrees was gelopen. Enkele keren was Gloriouspaw mee geweest naar een Gathering, maar toch verbaasde de plek hem elke keer weer. Vol nieuwsgierigheid zette hij zijn pas voort, niet wetend wat hem te wachten zou kunnen staan daar.
Een frisse bries waaide Gloriouspaw om de oren toen hij de Fourtrees uiteindelijk bereikte. Zonder goed om zich heen te kijken draafde de zwarte kater naar één van de enorme Eiken, en bewonderde de omgeving met gespitste oren en een blik die vluchtig de omgeving waarnam. Zijn hart leek een slag over te slaan toen hij ontdekte dat hij niet alleen was. Zijn normaal neutrale blik stond nu vol verrassing en een vleugje angst. Onmiddellijk wist hij dat dit geen ShadowClan kat was. De poes leek hem niet gezien te hebben, al deed ze misschien maar alsof. Tegen al zijn instinct in liep Gloriouspaw toch een stukje dichterbij, meer nieuwsgierig dan bang.

{Bluepaw}

Twee blauwe kijkers waren op de grond gericht, de eigenaar ervan liep met hangend kopje voor zich uit te slenteren. Het was nog vroeg in de ochtend, en Bluepaw was net klaar met de ochtend patrouille. Ze pauzeerde voor luttele seconde en rekte zich uit, waarna ze haar pas weer voort zette. Bluepaw's stemming was niet zo vrolijk als normaal. Deels omdat ze een redelijk intens ochtend humeur had, en deels omdat ze net was afgeblaft omdat ze per ongeluk over de grenslijn was gaan zitten. Zij kon er toch ook niks aan doen dat haar billen net wat dikker waren dan menig ander kat? Ze grinnikte in zichzelf, ze wist dat dat niet waar was Blue was immers slank, ze had gewoon niet opgelet. Bluepaw baalde ervan dat stomme fouten als deze haar nog steeds in grote hoeveelheden overkwamen. Maar ze was nog jong, en dat besefte ze zich ook nog wel. De jonge apprentice richtte haar ogen op de weg voor zich, ze was blindelings een geurspoor gevolgd dat veel geuren van clanleden bevatte.
Nu pas besefte ze waarom zo ontzettend veel sterke geuren op deze weg waren, het was de weg naar fourtrees. Met een zuchtje slenterde ze verder, het was niet de bedoeling geweest om zo ver af te dwalen, maar ze had vandaag toch al verpest. De grote bomen kwamen sneller dan verwacht in beeld, en haar ogen gleden naar de gigantische boomtoppen die mee vierden in de wind. Blue vond het heerlijk om zo vroeg in de ochtend wakker te zijn, de grassprieten waren nog nat en roken geweldig. Ze ging zitten en bleef een poosje voor zich uit staren. Het was pas op het moment dat de ShadowClan apprentice dichterbij kwam dat ze zijn aanwezigheid opmerkte. Geschrokken sprong ze op, de sterke geur schoot haar neus in. "Wie ben jij?" Vroeg ze misschien iets vijandiger dan haar bedoeling in eerste instantie was.

De poes sprong geschrokken op toen ze Gloriouspaw's aanwezigheid plotseling opmerkte. Door haar reactie schrok de kater ook even, maar herstelde zich per direct. "Wie ben jij?" vroeg ze met vijandige ondertoon. Ze zag er niet gevaarlijk uit, dat kwam waarschijnlijk door haar jonge uiterlijk. Maar toch op zijn hoede sprak de kater zijn antwoord uit. "Noem mij maar Gloriouspaw. Of Glorious, als je dat zou prefereren." Hij kon een lichte grijns niet onderdrukken. Zijn ogen vormden zich tot spleetjes terwijl hij haar vlug observeerde. Haar geur gaf aan dat ze van ThunderClan zou moeten zijn, maar anders dan dat was dit waarschijnlijk de eerste keer dat hij haar zag. "En jij bent...?" vroeg hij uiteindelijk. Zijn lichaam had inmiddels een neutrale houding aangenomen om aan te geven dat hij geen zin had in een eventuele ruzie of gevecht, wetend dat vreemdelingen soms wat onvoorspelbaar konden zijn.

Meteen na haar geschrokken, en licht vijandige gedrag, bedaarde Bluepaw weer. Een beetje beschaamd gaf ze een aantal likjes over haar rug om haar vacht weer plat te leggen. "Sorry voor mijn reactie, ik schrok." Ze grinnikte even, alsof dat niet duidelijk was geweest. De kater was echter niet echt onder de indruk van haar geweest, ze kon zelfs een licht amusement aan hem merken door zijn grijns. Hij noemde zijn naam, en Bluepaw knikte beamend. "Gloriouspaw dus. Ik ben Bluepaw! Aangenaam kennis te maken." Ze lachte en haar altijd vrolijke karakter kwam weer omhoog borrelen. Toch probeerde ze niet gelijkt te enthousiast te zijn, het was immers een kat van een andere Clan. Strikt verboden. Maar dan ging ze de laatste tijd wel vaak tegen de regels in. "Je bent van ShadowClan toch? De mysterieuze, donkere katten.." Grapte ze en richtte haar blauwe ogen op zijn donkere, zwarte vacht. Ze liet haar blik kort over hem heen glijden, en ontmoette daarna zijn oranje-achtige ogen. Onder het wachten op antwoorden bedacht Bluepaw hoe apart de kleur eigenlijk was.

De poes leek al snel haar vijandige houding opzij te zetten, en keek al wat vriendelijker uit haar ogen. Hierdoor ontspande ook Gloriouspaw wat meer. Ze leek in ieder geval geen kwaad te bedoelen. "Gloriouspaw dus. Ik ben Bluepaw! Aangenaam kennis te maken," miauwde ze vrolijk als reactie op zijn vraag. Bluepaw.. De zwarte kater spitste zijn oortjes even, lichtelijk verbaasd om haar plotselinge vrolijkheid. Ondanks zijn altijd neutrale blik kon hij er niets aan doen dat een lichte grijns op zijn bek ontstond. Anderen maakte vaak onbewust invloed op de houding van de kater. "Je bent van ShadowClan toch? De mysterieuze, donkere katten.." grapte ze toen terwijl ze zijn vacht bestudeerde. Haar blauwe ogen ontmoette zijn amber-kleurige voor een moment. Even was hij verzonken in het blauw van haar ogen, maar al snel schudde hij zijn kop om zijn gedachten te focussen. Zijn blik gleed kort naar één van de eiken die zich achter haar bevond. "Zeker iets te veel naar de Elders geluisterd wat betreft ShadowClan katten?" grinnikte hij toen, al moest hij toegeven dat veel katten in zijn Clan wel een donkere of zwarte vacht hadden. Niet persé een antwoord daarop verwachtend, ging hij door. "Maar wat brengt jou hier bij de Fourtrees op zo'n vroege ochtend?" vroeg hij toen met nieuwsgierige ondertoon.

Het korte moment dat de ogen van Bluepaw en Gloriouspaw elkaar hadden geraakt, zorgde voor een lichte schaamte. Verlegen wendde ze haar hoofd af, en wiebelde met haar oren. Het was rustig, in de verte hoorde je een beekje stromen. Het ruizen van de bladeren, en het fluiten van de vogels maakte dit een prachtige dag. "Zeker iets te veel naar de Elders geluisterd wat betreft ShadowClan katten?" Zijn woorden deden haar opkijken, en ze grijnsde. "Haha, misschien wel ja. Dat krijg je ervan als je de dochter van de Firestar bent. Hij dwingt je om de elders te bezoeken." Het was niet opscheppend bedoeld, en dat was ook niet in haar stem te herkennen. Ze baalde eerder van, ze had wel verplichtingen en een goed voorbeeld moeten geven. "Maar ik moet zeggen dat ze erg lief zijn!" Glimlachte ze er nog respectvol achteraan. De kater ging verder, hij vroeg wat ze hier deed op zo'n vroege ochtend. "Gewoon, een mooie dag als deze zonder taken mag niet verspild gaan. Ik ben net wezen jagen, maar ben klaar voor vandaag." Ze knikte om haar antwoord te versterken. "En jij dan, Gloriouspaw? Wat doe jij hier op deze mooie ochtend?" Vriendelijk keek ze naar de zwarte Apprentice voor haar.