Zintuigen... Ik hóor je wel maar ik zie je niet. [OPEN]

Frozenkit sloop het kamp weer eens uit, hij mocht er wel uit alleen vele waren altijd zo bezorgd om hem dat hij gewond zou raken dus probeerde frozenkit altijd ongezien weg te komen, zodat hij geen ''gezelschap' mee kreeg die alleen maar mee gingen om voor hém voor gevaar uit te kijken.

Frozenkit liep langs het spoor waar deze ochtend vele apprentices hadden gelopen met hun mentoren, wat kon frozenkit zich hier tog altijd jaloers om voelen, hij zou nooit getraint worden. En al hellemaal geen warrior worden.
Maar vaak genoeg als Frozenkit luisterde naar de trainende aprentices in de zandkuil, en de mentors hun vroegen of ze iets ...prooi bespeurde in de beurt wist frozenkit 9 van de 10 keer deze vraag sneller te beantwoorden... maar enkel in zijn gedachten...hardop zou hij nooit antwoorden...en dat terwijl hij een zintuig minder heeft dan de kits waarvan het antwoord word verwacht.

Achjah zuchte Frozenkit.
En hij sprong met een krachtige sierlijke boog de zandkuil in en rook dat waarschijnlijk een van de leerlingen een paar meter verderop dan waar hij zich bevond een muis had begraven. En Frozenkit merkte dat er een leerling dichterbij was dan dat hij eerder had opgemerkt. Ach boeie dacht hij bij zichzelf. En sloeg zijn poot rechtvoor hem in het zand bovenop een grote mestkever die snel voorbij dacht te spurte...en die hij nu in het zand drukte. Hij krulde zijn nagels eromheen en bracht het vervolgens naar zijn bek om eraan te ruiken, en dan maar van zijn poot te schudden ‘’getver dat hoef ik niet, al was het het laatste voedsel wat ik zou kunnen vangen’’ spuugde hij naar het beest. Frozenkit spitste nu zijn oren hij wist zeker dat een leerling hem elk moment kon benaderen en stond klaar voor de ontwijking, aangezien ze soms nog wel eens grappig leek een spelende verassingsaanval, maar dan zich meestal erna schaamde en verontschuldigde bij het zien van de aanblik van frozenkits ogen. Hier kon hij nogal chagrijnig van worden maar hij was er zeker van zoiets vandaag niet zijn bui te laten verzieken. Hij zou ze eens wat laten zien hij had opzichzelf al goede ontwijkingstechnieken geprobeerd aan te leren.
En aangezien de meeste jonge katten nogal herrie maaktten kon hij makkelijk uitgaan van welke righting ze kwamen en kon hij goed kiezen hoe hij de aanval zou ontwijken. Jaaa… frozenkit is snel. Hij zuchte even zachtjes en pompte zijn nagels in het zand en voelde het zand tussen zijn tenen doorgaan. ‘’kom maar op dacht hij’’ en wachtte af voor de aanval, al was hij niet zeker dit keer waar die vandaan zou komen, aangezien deze leerling zachter en gecontroleerder besluipt dan de meeste... wíe is dit ? vroeg hij zich zwijgend af.