Fadepaw was laat gaan slapen en vroeg opgestaan, de laaste dagen waren zwaar. Heel zwaar, haar ogen stonden vermoeiend te kijken. Ze had enorm veel nachtmerries waar bijna altijd wel weer het zelfde gebeurden, ze staarde naar de blauwe ochtend lucht. Altijd had ze wel die rillingen, maar waarom en hoe of wat wist ze niet. Met een zucht liep ze door het hoge gras wat mee waaide met de wind en haar vacht vulde, ze mogt een ding niet vergeten waar wind was is leven. De wind gunde haar het leven en het voelde fijn, ze werd hier vrolijk van. Ze was een keer verlost uit al die nachtmerries vandaag, door de zachte wind en de warme zon. Fade stopte na een tijdje, de vierboom. Ze was daar beland zonder geen enkele reden, ze hoorde vrolijk te zijn maar voelde zich alleen maar moeier worden. Haar ogen vielen bijna dicht maar ze hield zich sterk, ze ademde diep in en zette weer een paar stappen vooruit naar de vierboom. Alleen voelde ze rillingen, veel. Ze stoppte toen ze in het midde stond, ze wilde een keer mee naar de gathering maar dat zal haar nooit lukken. Ze was te druk en te snel brutaal maar ook verpeste ze altijd alles, haar leven bevoorbeeld.
~Eerste post voor Gostpaw'