Who?...{Demon}

Gemakkelijk ontweek de massieve kater de klauwen die naar hem uithaalden. één van hen liet wel een flinke kras achter, en met een woest gegrom en een angstaanjagende snelheid klapte hij zijn poot tegen de klauw en bracht de clankat uit evenwicht. Met een enorme kracht sprong de kater de lucht in, en landde met een doffe klap, draaiend en al met uitgeslagen klauwen op de kater. Met zijn halsband ramde hij een paar keer tegen de kater aan. Ondertussen begon hij zijn demoon opkomen, maar met een groot deel van zijn mentale kracht die hij niet nodig had met vechten vocht hij er hard tegen. De tabby sprong een stuk in de lucht, landde vlug op zijn achterpoten, en reet Lynxfangs flank open met een flinke kracht. Met zijn bewapende halsband ramde hij op de rug, en greep vervolgens met zijn stevige kaken de staart vast, en sleurde de kat naar achteren. "You go."

Stevige kaken grepen de keel van de enorme kater vast. Poten stribbelden tegen de borst van de grote kater, en twee enorme hoektanden zonken zijn keel in. Woede suisde in zijn oren, zijn ogen werden zwart, en zijn zicht ebde weg. Zijn innerlijke demoon was zijn lichaam in gekropen. Hij voelde vacht tussen zijn nagels, en een tak tegen zijn flank prikken. Hij was ontsnapt aan de kaken van de kater, en hij hoorde zijn eigen woeste strijdkreet. Demon voelde zijn poten die zichzelf afzetten, en zijn nagels in een vacht haken. Zijn onbestuurbare klauwen schoten met een angstaanjagende snelheid door de lucht. Zijn kaken hapten naar poten, en hij voelde zijn scherpe tanden in de schouder van de kater zinken. De demoon die zijn lichaam had overgenomen, liet Demon alle pijn leiden bij het vechten, maar zelf deed de kater niets. De kater vloog door de lucht, en ramde vol op Lynxfang, en greep vervolgens meteen de keel. De demoon had hem in zo'n positie gekregen dat het onmogelijk was om te ontsnappen. Demon's bedoeling was niet om de kater te doden, maar gewoon wat fun te beleven. Met alle kracht die hij in zich had hield hij zijn eigen kaken tegen die dolgraag de keel wilden doorbijten. Een van zijn ogen werd weer groen, en hij had zicht aan één oog. Zijn lichaam was nu in twee delen gedeeld, en met een gevecht met zichzelf strompelde de kater naar achteren, en probeerde weer kracht over zijn linkerkant te krijgen. Even flikkerde zijn ene groene oog zwart, maar al snel werd die weer blauw. "Dat was bijna je dood." Siste de kater, maar in plaats van zijn stem, kwam er een vreemde, ruige stem uit die de kater weer probeerde over te nemen. Zijn ogen werden weer zwart, en Demon voelde hoe hij weer opstond en richting de riverclan kat strompelde. Opnieuw werd een oog groen, en viel de kater om, nog steeds in een gevecht met zichzelf. Hij voelde een van zijn eigen klauwen naar zijn eigen gezicht gaan, en voelde bloed stromen. Het werd weer zwart, maar voordat hij weer kon opstaan, schreeuwde Demon zo hard als hij kon. Een ruige stem, en zijn eigen stem schreeuwden tegelijk, en woest duwde hij in zijn oog de demoon weg, en kreeg weer controle over zijn eigen lichaam. Zijn zwarte ogen werden weer langzaam groen, en met een vermoeide, kwade blik staarde hij naar Lynxfang. "Dat was écht bijna je dood."

"Hm, ik zal het je besparen om alles uit te leggen, maar ik heb een soort van demoon, die nog wel eens mijn lichaam overneemt als ik bos ben." Hij kuchte, ging rustig zitten naast Lynxfang en stak zijn poot uit naar de kater die op de grond lag. "Ik geef toe, je bent een moedige warrior. Moediger dan de meeste." Met een begripvolle blik keek hij de kater aan, en lachte even. "Ik houd van vechten, maar dood alleen noodzakelijk."

~Heeeeeeeeeel erg kort, maar ik moet echt gaan xD