Fadepaw liep uitgerust over het kamp, niet dat ze nog steeds nachtmerrie's had want die bleef ze wel houden. Steeds een kat verscheen die precies op haar leek en haar probeerde te beschermen alleen kon het niet praten, dat was het niet alleen vaak werd ze ineens geschijden van die kat. Ze zou voor altijd vallen of meegenomen worden of of... Het was zo wazig al die dromen die haar angstig maakte, vaak stond ze ook schreeuwend op. Elke dag beweegde ze in haar slaap elke nacht praatte ze in haar slaap, alleen het enigste wat ze echt geweldig vond was de wind. Hoe harder het ging hoe meer ze buiten wilde zijn, ze liep het kamp uit zonder enige gevaar. Van agst trilde haar poten en daarom besloot ze te gaan lopen, om op die manier de angst uit haar benen te lopen.
~Fist to go Stormpaw