Windclan needs some sexyness like me { Open

De grote witte kater lette neit echt mee rop het gesprek, en zijn gedachten dwaalden af. Naar zijn eigen tijd als apprentice, toen hij nooit een regel zou willen overtreden. Die Whitepaw was ver weg, begraven en vergeten. Het waren die idioten geweest, die zijn partner vermoord hadden, die zijn leven geruïneerd hadden. Zijn kans om gelukkig te zijn, zijn kans om normaal te zijn. Sinds hij hen vermoord had was hij er alleen maar op achteruit gegaan, trok hij zich niets meer aan van de regels. het leven was nutteloos, dus waarom zou je dan iets proberen te doen. Toch was er de ambitie om de clans te leiden, om toch nog iets te kunnen betekenen. Hij werd weer uit zijn gedachten gehaald toen de shadowclankatten weggingen. Hij haalde zijn schouders op en riep hen nog achterna; "Zie dat ik jullie hier niet meer weerzie, want dan zal het je beste dag nog niet zijn", waarna hij zich met en vriendelijk knikje naar de andere twee windclan katten afwendde en verder van de grens liep.

~topic uit

Hij kon niet lang blijven, zijn opdracht was om met Slender terug te keren, vandaar dat hij zijn vragen vroeg, diep treurig keek. Al had hij dat niet door. Waarna de kater zich omdraaide en wegstuifde. Tall was nooit goed geweest met diepe gevoelens, dit diepe verdriet, en de onwetendheid deden hem pijn. Nog eens keek hij achterom, maar vond toen Slender, en viel in de pas naast haar, zijn blik naar beneden. Inner was trots op hem, maar zijn vriend duidelijk teleurgesteld. Waarom kon niets nou eens helemaal goed gaan?