Life sometimes sucks but sometimes they bring luck (SPT)

Fadepaw liep over het lange hoe gras, ze had uitgerekend om vandaag meer te gaan verkennen. Ze was eenmaal wel slim maar niet super slim, waar was de harde wind die je omver kon duwen. Haar laaste nachte voelde verrekt, ze sliep slecht en droomde over alles en niks. Ze hoopte dat ze ergens wel een plek kon vinden waar ze zich goed voelde, misschien hier alleen waren hier wel vier bomen. Met een zucht plofde ze tegen een boom neer, ze besloot daar even te gaan liggen. Met een gaap wiebelde ze kort met haar oor, misschien hielp dit haar misschien ook niet. Meeste dromen zat ze vast mee, niemand wilde haar immers helpen. Ze voelde ook niet als zichzelf en ze had nog steed last van haar linker zij door dat ze tegen een doorn stuik lag maar vandaag zou ze misschien meer rust krijgen.

~Eerste post voor Sparrowpaw

De kater was al vroeg die morgen op pad gegaan naar de Fourtrees om de kruidenvoorraad van de medicine cat den wat aan te vullen. Hij had al verschillende lessen gehad van Brindlepool, maar het grootste deel was gewoon veel ervaring opdoen. De kater hinkte zoals gewoonlijk, maar toch was hij er gewent aan geraakt dat hij een van zijn achterpoten verlamd achter hem aan sleurde. Het was niet anders. Hij had een groot eikenblad bij zich waarin hij de kruiden en bessen kon vervoeren zonder dat hij ze kapot zou bijten. Bij de Fourtrees legde hij het blad neer en begon hij rustig besjes van een struik af te halen, en die zonder ze kapot te maken op het blad naast hem neer te leggen.

Fadepaw wilde net even rustig gaan slapen tot er iets opdook in haar oog hoek, het liep vreemd. Langzaam stond ze op van haar plekje, haar ogen straalde even en zag daar een gkleurde kat staan. Aan de bouw te zien was het een kater, het had een blad mee net zo als de medicine cat van de shadowclan Littlestream. Langzaam liep ze op hem af en zag hoe hij een van zijn poten mee trok, ze liep steeds dichter op hem af. Geluidloos en staarde hem aan, misschien had hij haar nog niet gezien. Ze kwam op hem af en fluisterde, "Gaat het?" bijna kon je haar stem niet horen van die afstand. Ze dook op en riep keihard toen ze naast hem stond, "GAAT HET?!" Ze lachtte even naar de kater en deze keer had hij het wel gehoord had. Haar ogen stonden wijd open, "Ik... Dacht dat je doof was hehehehhe..." zei ze schaamend tegen zichzelf. Eigenlijk had ze dit willen denken maar dat was al te laat.

Hij was rustig bezig met het verzamelen van de besjes en rolde die een voor een netjes in het eikenblad. Net toen hij een besje van de struik aftrok hoorde hij een kat achter hem schreeuwen. "GAAT HET?!" krijste de kat en hij sprong geschrokken een meter de lucht in, beet het besje kapot en keek geschrokken naar hetgeen wat zoveel herrie had gemaakte. Het was een kleine zwarte poes met ijsblauwe ogen die hem lachend aankeek. "Ik... Dacht dat je doof was hehehehhe..." mauwde de poes en Sparrowpaw herstelde zichzelf snel en spuwde het kapotte besje uit zijn mond. "Uhm, hallo denk ik maar?" zei hij en keek naar de ShadowClan apprentice.

Ze staarde de kater aan met vriendelijke ogen, hij sprong een meter de lucht in. Dat had ze nooit gezien, met een rustige blik keek ze hem aan en merkte dat hij uiteindelijk hersteld was en zei "Uhm, hallo denk ik maar?" Fadepaw legde haar kop schuin en liep een rondje om de kater heen. "Ook hallo, gaat het? Ben je gewond? Heeft de medicine cat je dat gegeven? Wat is er met je achter poot?" miauwde ze nieuwschierig en nogal druk, ze zwiepte met haar staart ovver de grond en had zoveel vragen die ze niet allemaal kon bewijzen. Ze had niet echt iemand die ze een vriend kon noemen, ze was nogal alleen. Ze spitste haar oren fel en was afgeleid, dat geluid. Het geluid, "Hoor je dat." fluisterde ze tegen de kater. Ze sloop langzaam ergens langs en klom zacht en stevig de boom in, Ze sprong de boom uit met haar poot uit gestrekt. "Lets High five the sky!!" Miauwde ze vrolijk en sprong tegen de wind in uit de boom en landde op haar vier poten, ze lachtte even en keek daarna de kater aan. "Doe je mee?" vroeg ze en staarde hem vragend aan, ze wist niet hoe hij zal antwoorden alleen vor haar draaide alles om de wind..

"Ook hallo, gaat het? Ben je gewond? Heeft de medicine cat je dat gegeven? Wat is er met je achter poot?" ratelde de zwarte kattin achter elkaar door. "Hoor je dat." De kater keek haar wat verdwaasd aan, geen idee waar ze het over had. De poes klom een boom in. "Lets High five the sky!!" riep ze en sprong weer uit de boom. Oké? "Doe je mee?" vroeg ze toen. Sparrowpaw schudde zijn kop. "Ik denk niet dat dat slim is, mijn achterpoot is verlamd. Een van ShadowClans warriors viel mij een paar moons geleden aan en heeft mijn achterpoot verlamd. Ik ben nu de medicine cat apprentice van WindClan."

Fadepaw keek hem aan en ging weer naast hem zitten, vriendelijk keek ze hem aan. De kater keek haar nogal verbaast aan van 'Jij bent echt totaal gestoord.' Alleen was hij wel rustig gebleven en schudde nee met zijn lieve kop en zei "Ik denk niet dat dat slim is, mijn achterpoot is verlamd. Een van ShadowClans warriors viel mij een paar moons geleden aan en heeft mijn achterpoot verlamd. Ik ben nu de medicine cat apprentice van WindClan." Fadepaw keek hem verbaast met een vriendelijke glimlach. Ze had wel een geweldig iedee in haar kop ze duwde haar lijfje tegen de zijne aan en fluisterde "Dat is echt geweldig, de medicine cat apprentices. Ik wou dat ik dat kon zijn," miauwde ze en liep onder hem door zodat ze probeerde om hem op haar rug te krijgen, ze keek hem aan. "klaar?" Ze was vanplan om met hem op haar rug van de boom af te springen en keihard te roepen 'LETS HIVE THE SKY!!!'.