We're like the moon and the sun {Lurkingkit}

Gapend opende het sneeuwwitte poesje haar oogjes zo blauw als twee ijskristallen en keek ze zoekend de nursery rond. Eigenlijk had ze niet echt vrienden gemaakt in al die moons die ze nu al rondliep in deze den. Ze was een beetje teruggetrokken en telkens hoorde ze dat ze net twee druppels water was met haar moeder, Snowynight. Ivykit begreep daar niet echt veel van, behalve dat ze natuurlijk de enige was met zo'n vacht als haar moeder. De jonge kit gaf haarzelf een kleine wasbeurt en klauterde toen opgewonden uit het nest, trippelde naar de uitgang van de nursery en snoof de frisse ochtendlucht op. Heerlijk!

Hij staarde enkel voor zich uit, niet goed wetend wat te denken. Hij knipperde af en toe eens met zijn groene oogjes maar dat was het ook. Hij haalde even diep adem en sloot zijn ogen waarna een zucht zijn lippen ontglipte. Hij tilde langzaam zijn pootje op en bracht deze naar zijn mondje waar hij eraan begon te likken. Hij sloot even zijn ogen en dacht even kort na over wat hij nog kon doen... Juist ja, niks. Er was helemaal niks leuks aan dat stomme kamp en aan die katten die er waren. Hij staakte het poetsen van zijn pootje en zette hem terug netjes neer en opende zijn ogen. Nu zag hij dat zijn zusje, Ivykit, net de den uit was gekomen, toch bewoog hij nog steeds niet.