Thinks can be strange really strange (SPT)

Ze was in een hoekje vast en maakte zich bang, zwarte schaduwen kwamen op haar af. Haar haren rezen en haar ogen werde groter door de angst. Uit angst ontblote ze haar Klauwen, ze maakte alleen maar angstige geluitjes en sprak niet eens meer. Geen enkele miauw, ze viel de schaduwen aan maar ze kwam nooit dichtbij genoeg om ze wat aan te doen. Fade leek kwaad en angstig maar ook vol andere emoties, ineens kreeg ze een steek pijn in dee donkere plek. Kort leek er iets op te duiken een zwarte kat met de zelfde blauwen ogen als haar alleen die tot spleetjes getrokken en de vacht daarvan lag helemaal door de war, Fade wilde iets zeggen tegen deze kat alleen antwoorde deze met een knikje en probeerde haar te verdedigen. Fadepaw kon niks meer, haar boten deden niks meer zoals haar spieren. Ze maakte zich zorgen, ze wist niet eens wie ze was. Ze wist niet eens wat er gebeurden, eerst werd ze achtervolgd door schaduwen en daarna duikt er een zwarte kat op. langzaam zag ze alles voor haar ogen verdwijnen en ze viel weg. Alleen deze keer niet op de grond maar voor altijd. Ze schrok wakker met een harde miauw krijste ze over het kamp, kennerlijk lag ze ergens midde in het kamp en was ze in haar slaap weer verplaatst uit het apprentices hol. Fadepaw pratte altijd in haar slaap en bewoog ook, dat wist ze en helemaal als vreemde dromen als deze. Langzaam probeerde ze op te staan, veel nut had het niet. Ze voelde zich duizelig, ze schudde haar kop en probeerde even op een punt stil te staan in het natte gras van het kamp.

Eerste post voor Nevermind

Toen een luide mauw zijn oren bereikte, bromde hij even nijdig. Langzaam tilde hij zijn kop op. Zijn cyaanblauwe ogen hingen open en daarin lag een ijzige leegte die iedereen zou laten bibberen met angst. Hij snoof zachtjes en kwam overeind. Van waar kwam dat stom geluid? Hij gromde even zachtjes en liep zonder op te letten zo langs de andere katten heen die lagen te slapen. Als ze wakker zouden worden zou dat hem echt niks schelen, ze lagen toch maar gewoon in de weg en dat mochten ze best wel weten hoor. Hij snoof zachtjes toen hij een zacht geblaas hoorde en liet even zijn dodelijke blik op de oorsprong van het geluid vallen, wel meteen werd de persoon stil. Hij snoof zachtjes en wandelde rustig de den uit. Wat verderop in het zwakke schemerlicht van de ochtend zag hij een zwarte apprentice zitten. "Hey!" Gromde hij op een woedende toon. "Kun je niet wat stiller zijn?" Nu kwam hij al dreigend op haar af, zich groot makend en met diezelfde dodende blik in zijn ogen.

Fadepaw keek in de verte met een diepe zucht ontmoete ze de koele fijne wind waarna ze verlangde, ze had haar warme staart om haar poten heen gewikkeld. De zon was pas net op en het dauw van het gras zou binnen een mum van tijd weg zijn, ze spitste haar oren toen een vorse kater op haar af kwam. Ze keek hem aan, het was hopelijk een kater anders zou deze poes heel erg vors zijn. "Hey!" Gromde de kater nors, "Kun je niet wat stiller zijn?" Ze staarde hem aan met een koele blik. Ze ontmoete zijn ogen en ook zijn woeden, ze sloot kort haar ogen. "Jij ook hallo," miauwde ze kort en vriendelijk, "sorry ik praat in mijn slaap en alsof ik er iets tegen kan doen mag jij weten maar ik weet dat voornamelijk niet." ze bleef vriendelijk en duidelijk tegen deze warrior. Diep vanbinnen was ze bang en had ze het gevoel om gebroken te worden maar van buiten leek ze een gevoelloze omhulsel zonder enige bewondering naar andere.

Onderwerp: Re: Thinks can be strange really strange (SPT)