Shattered surface {Bravesoul}

De zon was al aan de horizon gekomen wat dus aantoonde dat het avond was. Hij haalde even diep adem en zuchtte waarna hij rustig verder trippelde. waarom hij hier was? geen flauw benul, het was gewoon een plek waar hij wilde zijn. Ergens hoopte hij iets te vinden dat hem kon helpen te verstaan wat er mis was met hem en met zijn leven... maar eigenlijk wist hij dat best wel... Hij was gewoon een mislukking dus was het wel normaal.

{SPT}

Het gevoel dat hij nu vader was geworden overspoelde hem als een vreugdevolle golf. Hij had weer iets om voor te leven, om voor te vechten en als het nodig was om voor te sterven. De kater glimlachte waterig en merkte nu pas op dat zijn poten hem vlak bij de Highstones hadden gebracht, en dat er niet ver weg van hem een zwarte gestalte liep, die een duidelijke ShadowClan geur met hem meebracht.

Hij liet zijn blik over de rotsen gaan terwijl vragen rondzwommen in zijn gedachten. Maar ze kregen niet echt vorm ze waren eerder vaag en onherkenbaar voor hem. Wat moest hij doen? Hij zuchtte zachtjes en sloot even zijn ogen waarbij hij even stil werd. Hij kon aangevallen worden, dit was zijn terrein niet plus hij stond hier gewoon maar wat niks te doen. Na enige tijd opende hij zijn ogen terug en zag hij hoe de zon prachtige kleuren over de hemel gooide. Hij lachte even zachtjes en liet zijn blik toen langs de grond gaan. Even verderop zag hij een grote gestalte staan, maar hij bewoog niet, dus Never ook niet.

[size=11]

De andere gestalte deed niks anders dan terug staren. Het voelde toch wel licht ongemakkelijk en dus besloot Bravesoul om de eerste stap te nemen. Hij liep met forse passen over de rotsachtige ondergrond en stopte op een paar vossenlengtes van de zwarte kater, die een stevige ShadowClan geur droeg. "Gegroet," mauwde hij en keek naar de kater die van een andere clan was. "Wat brengt jouw hier op zo'n dag als deze?" mauwde hij en keek met zijn intelligente blik naar de andere kater.

[size]

Uiteindelijk kwam de gestalte in actie, maar goed ook anders was het deze avond een staarwedstrijd en daar zou het waarschijnlijk bij blijven tot Never besloot om weg te gaan. Deze kwam rustig, met grote passen op hem af en al snel herkende hij een tabby pels tegen de grijze rotsen en hij knipperde even met zijn ogen toen hij dat zag. Zijn pels wat was pluizig en hij had goudgele ogen, een kater... Maar van welke clan kon hij niet ruiken, stomme neus. "Gegroet," Zijn ogen bleven die van de kater vasthouden. Hij knikte enkel. "Wat brengt jouw hier op zo'n dag als deze?" Wel meteen haalde de zwarte kat zijn schouders op. "Het is eigenlijk avond... maar goed, eigenlijk ben ik hier om niks speciaals... En jij?" Jep, hij was rechtuit want hij wilde er geen doekjes om binden.