White spot between the roots of a tree [SUSHI&WALKER]

Een spierwitte vacht sloop tussen het hoge gras door. Sinds hij Claw had ontmoet, had hij echt de smaak van het jagen te pakken. Natuurlijk maakte hij soms nog wel fouten, maarja, hij was dan ook nog niet zo oud. Kittens van clans zouden op zijn leeftijd nog bij hun moeder zijn. Hij gromde even binnensmonds toen hij daar aan dacht. Als zijn ouders hem niet hadden achtergelaten voor dood,.. Vinal schudde die gedachten snel van zich af en sprong het gras uit toen hij iets verder geritsel hoorde. Hij spitste zijn oortjes, waarna hij ze in zijn nek legde. Zijn blik ging van links naar rechts, aangezien de twee geuren van twee verschillende kanten leken te komen. Was hij nu zo in de war, of waren het wel degelijk twee verschillende katten. Zonder verder na te denken, sprong hij naar voren en kroop tussen de wortels van een boom.

Rustig stapte Sushi door het gras heen. Weetend dat haar broertje ergens achter haar was. Ze drukte het gras onder haar poten tegen de grond terwijl ze met haar kilblauwe ogen de omgeving af ging. Er was niet veel te zien. Het gras was hier best hoog dus muizen, ratten zelfs kleine vogels konden zich hier makkelijk verstoppen. Ze vertrouwde dus vooral op haar gehoor en reukvermogen. Maar het eerst wat ze rook was geen prooidier, het as een andere kat, nog niet zo heel oud. Kort keek ze achter zich of Walker het ook geroken had en knikte toen dat hij via de andere kant moest. Ze hief haar kop weer hoog, niet bang om gezien te worden. Sushi keek m zich heen tot ze de witte vacht zich tussen de wortels van een boom zag werken. Rustig stapte ze eropaf.. 'Hey Small one, What are you doing here, all alone?'

Zijn blauwe ogen scande het gebied kil af, al zag je weinig door het hoge gras. Het was een prima plek om te jagen, maar ook gevaarlijk, denkend aan de gifslangen die hier woonden. De kater keek er echter niet echt naar en volgde simpelweg zijn zus, die ergens voor hem scharrelde. Hij zag nog waar ze liep, dus echt een heel probleem was het niet. Een andere geur dan de geuren die hier normaal hingen drong zijn neus plotseling in, waarna hij zag dat het zijn zus ook geroken had. Bij het zien van haar gebaar, deed hij wat ze zei. Hij zocht even op waar de geur vandaan kwam. Sushi leek het al gevonden te hebben, tenminste dat leek hem logisch, aangezien ze sprak. Meteen volgde de flame point kater haar, om vervolgens een wit vachtje te zien. Hij fronste eventjes. Waar zou zijn moeder zijn? De kater sprak niet, misschien gaf de kitten voor hem wel antwoord. Zijn nagels verdwenen enkel in zijn hoesjes, zodat hij er niet al te eng uit zag.

De witte kater draaide zich met een ruk om toen hij een stem achter zich hoorde. Zijn vacht bleef liggen, maar zijn dichtgeknepen oogjes keken listig op naar de lichte poes. Niet veel later verscheen er nog een andere kat, iets meer op de achtergrond. 'Ik bekijk de wortels eens van een andere kant.'merkte hij doodserieus op, met een arrogante toon op het einde. Hij had zich in de two moons, dat hij alleen leefden behoorlijk aangepast, al dan niet met hulp van anderen. Dankzij Claw had hij tenminste leren jagen, wat een hele verbetering was. Ook had hij geleerd om niemand te vertrouwen. In zijn ogen was iedereen de vijand.

De kilblauwe ogen keken neer op de witte vacht van het jonge dier dat zich tussen de wortels van een boom had gewerkt. Ze hoorde dat haar broertje, Walker, achter haar kwam te staan. Maar schonk hem nu even geen aandacht aan hem. De witte kitten voor haar had haar aandacht. Ze keek naar de blauwe oogjes toen hij zich had omgedraaid en luisterde naar zijn woorden. 'Luister kleintje, dit is geen plek voor een kitten, waar is je moeder?' vroeg ze en keek op hem neer. Ze keek nooit anders op kittens neer dan op andere katten. Maar deze had wel iets, de arrogante toon stond haar wel aan. Maar dat betekende niet dat ze meteen anders op hem neer zou kijken.

'Ik bekijk de wortels eens van een andere kant.' sprak de kitten toen, op een arrogante toon. Wauw. Ehm. Ja. De kater keek even fronsend naar het pluizenbeestje, maar besloot niets te zeggen, voor er iets niet echt heel intelligents uit zijn bek viel en hij de arrogante bal bang maakte of zo. 'Luister kleintje, dit is geen plek voor een kitten, waar is je moeder?' zei Sushi toen. Oh dat had hij natuurlijk ook kunnen zeggen. Hij stootte de poes eventjes aan. "Als hij nou geen moeder heeft?" was het enige waar de kater echt aan dacht, dus moest hij dat maar met de poes delen, zacht zodat de kitten voor hem het niet hoorde, of misschien net. En ja, als zijn moeder al dood was, maakte dit ook niet veel meer uit. De kater ging zitten en keek de kitten aan. "Ik ben trouwens Walker, en wat is jou naam?" vroeg hij hem toen maar. De kater wist gewoon niets te zeggen. Hij en kittens? Nee, hij kon dat vast niet aan. Volwassen katten waren makkelijker. Hij en kittens? Nee, die draaide hij dan vast de nek om.

De kitten keek de poes nog met net dezelfde oogjes aan toen deze sprak. .'Luister kleintje, dit is geen plek voor een kitten, waar is je moeder?' Even haalde Vinal zijn wenkbrauw op. Waarom vroeg toch enkel kat naar zijn moeder. Precies alsof hij zichzelf niet kon beschermen. het was niet zijn schuld geweest dat ze hem in de steek hadden gelaten. 'Ik heb geen ouders nodig.' mauwde de kitten als antwoord en liet zijn blik vervolgens gaan naar de oudere kater. "Ik ben trouwens Walker, en wat is jou naam?" De witte kater liet zijn blik even onderzoekend over de kater gaan. 'Vinal.' was zijn simpel antwoord. Het voordeel wat hij hier wel had, was dat hij alles kon zeggen wat die wilde, aangezien geen van beide katten waarschijnlijk aan hem kon komen. Good, very good.

Een van haar oren draaide naar Walker toe toen die begon te praten. Misschien had de kitten wel geen ouders. Well, daar zouden ze snel genoeg achterkomen, welke kitten had er nou geen ouders. Maar de kitten bevestigde dat enkel. Kort keek ze om naar haar broertje. Hij had gelijk. Rustig gleden haar blauwe ogen weer terug naar de kitten voor haar en bekeek hem even onderzoekend. Voor een kitten zonder ouders zag hij er nog goed uit. En er klonk geen verdriet in zijn stem dus of hij was weggelopen of het was een tijdje geleden. Walker en de kitten stelde zich voor, Vinal. Ze hield haar kop hoog terwijl ze neer keek op de kitten. 'Who is taking care of you, kitten?' vroeg ze. Ze zag het nut er niet van in zich voor te stellen. Het was niet dat ze lang om de kitten heen zou blijven hangen. Wat boeide haar het dat het witte stuk vacht geen ouders had.

'Ik heb geen ouders nodig.' miauwde de kitten. De kater keek hem eventjes met zijn kille, blauwe ogen aan. Oh, dan was hij vast de enige kitten die geen ouders nodig had. Interessant. Zo waren er altijd uitzonderingen. "Dan ben je vast een uitzondering" merkte hij ietwat droogjes op, al klonk het ook enigszins spottend. 'Vinal. stelde de kitten zichzelf voor, maar de kater nam niet de moeite de naam te onthouden, want wat interesseerde het hem? Deze kitten zag hij vast een keer in zijn leven, of twee keer, wanneer het dode lichaampje van het katertje ergens lag, omdat hij dus niet zonder ouders overleven kon. 'Who is taking care of you, kitten?' vroeg Sushi toen. De kater bleef stilletjes naast de poes zitten, hij onderzocht de boom, die eigenlijk best wel interessant was. Hij was echt een ramp, met kittens.

"Dan ben je vast een uitzondering" Een geïrriteerde blik verscheen op Vinal's kopje, bij het horen van de spottende opmerking van de kater. Hij mocht dan wel jong zijn, maar zulke karaktereigenschappen herkende hij al snel. Hij ging er maar niet op in en draaide zich zijdelings om naar de poes, de kater aan de kant laten staand. 'Who is taking care of you, kitten?' Een geamuseerd grijnsje verscheen op het witte snoetje. 'Ik zorg zelf voor me.' miauwde de kitten en richtte zijn oortjes zelfverzekerd op. Hij was 6 moons, en kon al voor zichzelf zorgen. Er was waarschijnlijk geen kitten die hem dat na kon doen. Niet dat hij andere kittens kende, maar in zijn gedachten leek hij alles wel goed te doen. Overleven lukte tenminste al, niet dat het altijd perfect liep. Maar dat waren maar bijzaken.

Na de woorden van haar broertje hield Sushi haar ogen op de witte pluizebal, zijn woorden gaf haar geen reden om ergens op te reageren. Sommige kittens redde het zonder ouders, maar niet zonder mentor. Dan zou je hun lichaampjes heel snel vinden of belandde ze in een twoleg nest. Het kleine katertje, Vinal, reageerde ook niet op de woorden van Walker, slim, erg slim. 'Ik zorg zelf voor me.' sprak hij zelfverzekerd. Een korte grijns sierde haar kop. Het witte ding begon steeds interessanter te worden. Hij zag er nog best goed uit voor een kitten die hier op zichzelf leefde. Misschien zou ze gebruik van hem kunnen maken. Hij was jong, hij zou dus snel leren. Zij had genoeg om van hem een sterke, trotse kater te maken. Nogmaals bekeek ze hem. 'Is there someone that is training you, little one?' vroeg ze rustig terwijl ze zijn poten, borstkas, flanken en kop bekeek. Hij zou met de goede trainingen zeker een sterke kater kunnen worden. Als hij ook nog eens haar manieren zou leren en doelen zou willen zou het helemaal goed zijn.

De witte kater kneep zijn oogjes bedenkelijk wat dicht toen de poes haar blik over hem liet gaan. 'Is there someone that is training you, little one?' Even hield Vinal zich, waarna hij zijn kopje schudde. "I'm on my own." mompelde hij. Een kort moment gingen zijn ogen naar zijn voorpoten, maar al snel richtte hij zich terug strak op de rogue. Hij was niet van plan om zich ook maar één seconde zwak op te stellen. De vorige keer dat hij dat deed, werd hij bijna omver gelopen.

De kitten had een goede bouw. Waar hij het ook vandaan had, hij had het. Maar als hij niet getrained zou worden zou daar helemaal niets van worden. Ze wachtte op zijn antwoord en liet zich door haar achterpoten in een zithouding zakken. Misschien werd dit nog interresant. Het zou tijd worden dat iemand naast haar broertje haar manieren zou leren. 'Well, would you like someone to train you?' Hij toonde geen zwakte, dat was al goed.

Vinal hield zijn ogen op de poes gericht en zorgde ervoor dat hij elke beweging stevig in zich op nam. Even wenkte hij kort met zijn oortje toen ze zich op haar gemak neer zette. 'Well, would you like someone to train you?' De kitten richtte zijn beide oortjes verrast op bij deze woorden. Hij wist niet helemaal of dit wel te vertrouwen was. 'Natuurlijk wil ik dat, maar wie zegt me dat ik je kan vertrouwen.' merkte de witte kat op en liet zijn blik even naar Walker gaan, die al heel de tijd geïrriteerd zijn kant op keek.

Grijnzend keek ze naar het verraste gezichtje van de kitten. Dit was zeker een vraag die Vinal niet verwacht had. Zij had dan ook niet verwacht dat ze dat aan een kitten zou vragen. Maar, zijn bouw was goed, als hij zijn best deed zat het er zeker in. 'Natuurlijk wil ik dat, maar wie zegt me dat ik je kan vertrouwen.' De grijns op haar kop bleef zeker staan. Goede vraag. 'You can't, not yet. So, what do you say? I can train you into a strong cat, like me' vroeg ze waarna ze even ging ging zitten. Haar kop trots hoog zodat ze boven hem uit torende, haar spieren net als altijd door haar vacht te zien.

De grijns op haar gezicht was hem zeker niet ontgaan. 'You can't, not yet. So, what do you say? I can train you into a strong cat, like me' Een geamuseerd glimlachje verscheen rond zijn lippen. "My answer is 'yes'." miauwde de kater en zette een stapje naar voren, zodat hij nu half en half beschermd was door de boomwortels. Misschien was dit wel beter. Jagen zou wel lukken, maar binnenkort zouden andere katten hem niet meer zo zacht gaan behandelen als in zijn kittentijd. Even keek hij naar de oudere kater. Hij was waarschijnlijk iemand die hem met een enkele klap tegen de grond zou willen werken.

Vinal leek er niet lang overna te denken voor hij zijn antwoord gaf. Great, ze zou de witte kitten dus gaan trainen. Mooi, over een aantal moons zou ze dan twee sterke katers achter zich hebben en Terror Claws dan nog. 'Welcome Vinal' sprak ze rustig en grijnsde even. 'I'm Sushi' gaf ze haar naam vrij. Nu ze de mentor van die kleine zou worden zou dat wel handig zijn. Ze keek even met zijn blik mee naar Walker. 'My Brother here will train with you' Haar broer was al behoorlijk getraind door hun vader, aan zijn bouw te zien maar hij had haar trucjes, haar doelen enzo nog niet goed in zijn kop. Ze zou voor de kitten wel een hol vinden of er een vrijmaken, ze zou hem niet meenemen naar het hol van de Terror Claws, nog niet. Wel dichtbij zodat ze hem in de gaten kon houden.

'Welcome Vinal'De kitten richtte zijn blik op de poes toen deze zich met een grijns voorstelde. Sushi. Vreemde naam, maar wel uniek. Hij volgde haar blik die naar de oudere kater was gegaan. 'My Brother here will train with you' Even haalde hij zijn wenkbrauw op bij wat ze zei. Hij zag de kater als een kat die alles al wel kende. Waarom werd hij dan nog getraind? Hij wenkte even geïrriteerd met zijn oortje bij het zien van de, nog steeds, geïrriteerde blik van Walker. Iets zei hem dat de oudere kat niet van jonge katten hield.

Ook zij zag wel dat de kitten zijn wenkbrauw optrok. 'Like you, he needs to learn my ways, my trucs' sprak ze. Ze keek even naar Walker en knikte even naar hem. Ze zou ze ook apart gaan trainen gezien Walker duidelijk niet van kittens hield. Kort keek ze haar broertje aan waarna ze weer naar Vinal keek. Ze zou zich vooral op hem gaan richten, Walker zou zich nog wel kunnen gaan redden, de kitten nog niet. Ze zou hem ook leren zijn witte vacht niet als een vloek te gaan zien, zij, sterke katten moesten opvallen, zij moesten zich niet verstoppen of wegduiken. 'Don't expect softness, I'm not your mom, I won't act like it, you'll be working hard. Thats the only way you'll have to grow up great' ging ze door waarna ze even een stap naar achter zette. Misschien konden ze nu beter opzoek gaan naar een hol voor hem.

De kater snoof, zodra hij alles hoorde van het gesprek. Nee, serieus. De kater snoof luid en verachtend. Hij zou nooit met die kleine witte snotneus gaan trainen. Leuk ook dat dit met hem overlegd werd. Zijn blauwe ogen werden plotseling een heel stuk killer, zijn oren gingen iets zijn nek in. De kater snoof opnieuw verachtend. "Okay, helemaal leuk dit," snoof hij toen, zijn ogen keken naar voren. "Ik zal jullie niet meer storen met jullie leuke toekomstplannetjes, als jullie me ooit nodig hebben, roep me maar, als ik in de buurt ben," snoof hij toen, waarna hij zich razendsnel omdraaide en er met grote passen vandaan liep.

- Is topic uit, als hij niet meer nodig is~!