I can't believe my eyes!

Mallowkit ontwaakte heel langzaam. Toen hij zijn oogjes opende schrok hij. Een halve seconde erna besefte hij weer dat hij gistermiddag zijn oogjes open had gedaan. Zijn woest bonzende hartje begon al weer wat rustiger te kloppen tegen de tijd dat hij het nest was uit gekropen. De kits en hun moeders sliepen nog! Aarzelend keek hij achterom. Mama wilde niet dat hij de kraamkamer uitging.. maar als ze het niet zag wist ze het dus niet. Op die manier was het dus ook niet fout, toch? Mallowkit duwde mosballetje naar Iciclespirit. Als ze hem miste kon ze mosballetje bij zich houden. Voorzichtig sloop het wit zwarte katertje tussen de slapende moederpoezen door tot hij bij de uitgang kwam. Zelfverzekerd liep hij door platgestampte gras. Zijn bekje ging open, zijn ogen begonnen te glimmen. "Wauuuuw...." Fluisterde hij bij het zien van .. van .. wat waren het? Glinsterende dingetje stegen iets groots en zwarts. Ze waren zo mooi! Hij ging gelijk aan moeder vragen wat het waren! Eenmaal omgedraaid herinnerde hij zich weer dat ze hem niet weg wilde. En haar wakker maken was ook fout! Nadenkend met een frons plofte hij neer op zijn achterste. Hij keek boos van de inspanning. Toch werd zijn nog niet erg lange duratie van aandacht weer getrokken door de lichtjes boven hem. Hij begon weer te glunderen en zijn wangetjes bolde op van de reusachtige glimlach die hij trok. Hij stak zijn voorpootje uit en probeerde te reiken naar de glinsterende bolletjes. Wankel stond hij op zijn achterpootjes en rekte hij zich uit alle macht uit. Al snel kukelde hij op zijn ruggetje in het zachte, iet wat vochtige gras en slaakte een zachte 'Pfoeh'. Zijn ogen waren nog blauw maar zouden binnen enkele weken hun echte kleur aannemen. Zijn ogen keken weer naar de bolletjes en hij krulde zijn pootjes weer op als een schildpad die op zijn rug lag. Hij zuchtte verrukt en voelde allerlei nieuwe emoties die met zijn zicht kwam. Hij voelde zich vrij en heel gelukkig. Zacht giechelend begon Mallowkit weer te breed te glimlachen en keek hij naar de zacht twinkelende schone die boven hem glommen.

De bruine she-cat gaapte kort toen ze een beweging naast haar voelde. Fluffykit knipperde slaperig met haar blauwe oogjes en zag hoe een zwart-witte schim die naar Mallowkit rook zich naar buiten verplaatste. Ze keek hem verwonderd aan. Wat deed hij hier nou? Zomaar midden in de nacht weg? Het zag er wel mooi uit, hier... Plots besefte ze dat het hier inderdaad mooi was. En donker. Maar... Ze kon zien! Ze uitte een klein kreetje van verassing en sprong enthousiast omhoog, weg van haar moeder's staart. Rustig wandelde ze door de nursery, veel gemakkelijker nu ze kon zien waar steentjes lagen. Toen Fluffykit naar buite stapte werd haar aandacht meteen getrokken naar de witte lichtjes aan de hemel. De bruingrijze kitten haalde diep adem van verbazing toen ze naar de prachtige, diepblauwe nachthemel keek. Haar blauwe ogen -die ook zo zouden blijven, waarschijnlijk- straalden toen ze van haar broertje naar de hemel keek en weer terug. 'Mallow! Dat ben jij~!' kraaide ze opgewekt.