The flavour of blood [Mazelock]

Barkpaw sprintte over de open vlakte heen. Een grijns stond op zijn gezicht. De gedachten van zijn eerdere vechttrainingen zaten nog vers in zijn kopje en hij maakte nu gebruik om op elk moment zijn technieken te trainen. Soms met andere apprentices, maar ook op zichzelf. Iets waar hij nu mee bezig was. De kater sprong op een blaadje af dat de lucht in werd getrokken en plukte het met een simpele beweging uit de lucht. Het had hem nieuwe kracht gegeven. De geur van de vier clans kwam hem tegemoed, waardoor hij zijn snelheid minderde en uiteindelijk tot stilstand kwam. Fourtrees. Deze plek had hij voor het eerst gezien toen hij met een andere apprentice op verkenning was gegaan. Zijn blik ging automatisch naar de Shadowclan grens. Nog geen Moon geleden had hij een Shadowclan-kat ontmoet. Tot op dit moment was dat het spannendste wat hij al had meegemaakt. Bloodclan en Shadowclan spraken hem in verhalen ook altijd aan. Waarom? Geen idee, het was nu eenmaal zo. Zijn oren draaiden zich naar de bomen van vierboom, toen hij een klein geritsel hoorde. Hij liet zich direct door z'n poten zakken en richtte zijn volledige aandacht op het jong konijn, dat net zichtbaar was boven de boomwortels. Hij sloop naar de bomen toe, zette de ene poot voor de andere en zorgde ervoor dat zijn gewicht verdeeld was over alle vier zijn poten, zodat er zo min mogelijk gekraak te horen was. Met een enkele sprong wist hij het konijn te raken en zette zijn tanden direct in de hals van het konijn. Zijn klauwen haakten zich stevig in de zachte pels. De geur van bloed vulde zijn neus en zijn ogen werden automatisch wat zwarter. Deze geur rook beter dan eender welke clangeur die hij kende. Hij was zo bezig met zijn prooi, dat hij de vage geur van Riverclan niet had opgemerkt. Barlpaw trok het konijn tussen de boomwortels uit en liet zijn blik gaan over het dode konijn.

Met rustige passen liep de lilac point in de richting van de vier grote eiken. Daar was het neutraal terrein en daar kwam ze ook nog graag. Binnen een week zou Whitelion en zijn groep komen en dan zou zij haar groep meedoen. Ze had al aardig wat katten kunnen optrommelen, maar ieder had een andere manier nodig van overtuigen. Het was moeilijk, maar niks was te moeilijk voor haar. Ze haalde even diep adem en zuchtte zachtjes. Toen ze terug inademde was de geur van bloed in haar neus gegleden. ze liet haar ogen wat open gaan en keek neer naar een Windclan apprentice, die vanaf de Riverclangrens er redelijk klein uitzag. Rustig zette ze een paar stappen naar voren tot ze uiteindelijk nog een vossenlengte of twee van hem verwijderd was. "Mooie vangst," zei Maze op zachte toon. Ze wist echter niet of deze kat goed of slecht was.

De zwarte apprentice had zijn klauwen in de pels van het konijn gezet. Deze prooi zou het kamp nooit bereiken, dit beestje zou hij voor zichzelf houden. Net toen hij er zijn tanden in wilde zetten kwam een geur hem tegemoet, gevolgd door een stem. "Mooie vangst," Barkpaw tilde zijn kopje op en kneep zijn ogen tot spleetjes bij het zien van de Riverclan-cat. Zijn oren lagen niet dreigend in zijn nek, maar zijn blik verraadde wel hoe hij naar haar opkeek. 'Bedankt.' mompelde hij luchtig en richtte zijn blik even kort naar het konijn, waarna zijn blik weer naar de poes ging. 'Wat doet een Riverclan-cat over de grens?' Hij zei het op een neutrale toon, al zat er een kleine duistere tint achter. Eigenlijk hield hij zich nog in. Zijn opvliegend karakter had hij, sinds hij apprentice was, kunnen onderdrukken.

OOC: Beetje kort, maar ik moet nu dringend gaan slapen x3

Even glansde een vleugje trots in haar ogen toen ze zag hoe de een soort van respect in zijn ogen had bij het zien van haar. Ze voelde hoe trots in haar borst borrelde maar ze slaagde erin het in toom te houden en het niet te tonen aan de apprentice voor haar. 'Bedankt.' mompelde de kater waarna hij zijn donkere ogen naar het konijn richtte. De riverclanpoes knikte even naar hem als teken van bevestiging. Toen zijn blik de hare terug ontmoette verkoelde haar blik een paar graden, iets wat zoal een goed als slecht teken kon zijn. 'Wat doet een Riverclan-cat over de grens?' De duistere tint die achter zijn neutrale toon schuilde had Maze heel voorzichtig kunnen horen. "Een beetje rondkijken," zei ze terwijl ze even haar schouders ophaalde en haar blik langs het open veld rond de bomen liet gaan. Uiteindelijk stopte ze bij de kater en wel meteen leek haar blik te verscherpen. "Je weet nooit wat je tegen kan komen,"

"Een beetje rondkijken,"De apprentice snoof even kort bij wat de poes zei, maar zei nog niets. "Je weet nooit wat je tegen kan komen," Zijn ene oor wenkte even ongemakkelijk, waarna hij haar onderzoekend aankeek. De poes gebruikte 'dure' woorden. 'Well, this time you meet a Windclan-cat.' mompelde hij sarcastisch. De zwarte apprentice wist niet helemaal wat de Riverclan-cat wilde. Barkpaw zette zichzelf neer en sloeg zijn staart oover zijn voorpootjes. Hij had met zijn ene voorpoot het konijn wat dichter naar hem toe geschoven. De Riverclan kat die hij eerder tegen was gekomen in het begin van zijn apprenticetijd, had hem direct aangevallen, waardoor hij extra op zijn hoede was. Geen kat die hem nu nog moest aanvallen.

De duistere kater voor hem had even een oor naar haar gedraaid en keek haar daarna aan met een precies oog. Ze knipperde enkel nonchalant met haar ogen. 'Well, this time you meet a Windclan-cat.' Ze knikte wel meteen naar hem toen ze dat hoorde. Daar had hij een punt, dat had ze best ook wel kunnen ruiken en ook kunnen zien, ze was geen leerling. Toen hij ging zitten bleef ze zijn blik vasthouden. In haar ooghoek zag ze hoe hij de prooi goed vasthield maar in zijn houding zat behoedzaamheid. "Ah ja," zei ze op een zuchtende toon. "Slechte ervaring gehad met een kat van een andere clan?" vervolgde ze met knipperende ogen. Ja, ze zou het simpel gaan aanpakken aangezien ze niet goed wist wat ze moest doen.

De zwarte apprentice haalde zijn pootje van het konijn toen ze vroeg of hij een slechte ervaring heeft gehad met een kat van een andere clan. 'Ik ben gewoon geen kitten die iedereen direct vertrouwd.' mompelde hij luchtig en richtte zichzelf wat op. Hij zou geen moeite doen om zich klein te laten lijken tegenover de warrior. Deze poes zag er wel aantrekkelijk uit, maar hij zou niet gaan overdrijven. Hoe groot de player ook in hem was, hij wist wanneer hij moest stoppen. Deze poes was veel te oud voor hem om hem die kant te laten zien. Zijn staart wenkte regelmatig van de ene naar de andere kant, terwijl zijn blik strak op haar was gericht, wachtend op antwoord. Dat ze op Windclan territorium was, negeerde hij. Hij nieuwsgierigheid had deze keer de bovenhand. Waarom was ze hier en waarom viel zíj hem niet gewoon aan?

Onderwerp: Re: The flavour of blood [Mazelock]