Wonder of Life (2) {Faded, Flash & Fire}

Lion was meteen weg gespurt naar het kamp. Haar lange poten maakte het dat ze snel kon rennen, ze kon gewoon grotere stappen zetten. Ze stormde het kamp in en stopte pas toen ze bij de apprentices den stond. Lion hijgde even uit en haalde goed adem voordat ze haar kopje in de den stak. "Flashpaw? Fadedpaw? Kunnen jullie even komen?" vroeg ze met een zoet stemmetje waarna ze wat verderop in het kamp ging zitten. Wat spannend dit haha! Ze had dit nog nooit eerder gedaan, maar voelde zich verplicht om dit wel te doen. Anders was het voor hun ook niet eerlijk, laat staan als ze hen opeens ging haten!

tag: Flashpaw, Fadedpaw & Firework notes: Kitties <3

♥

De kater trippelde rustig het kamp binnen. Hij had niks kunnen vangen vandaag, wat niet echt een verassing was aangezien zijn 'mentor' hem nog geen enkele training had gegeven die hem ietrs in zijn leven kon opleveren. Hij haatte het wel dat hij vaak zo werd genegeerd, op trainingsvlak enzo. Het leek ook zo dat Firework meer tijd doorbracht met die broer van hem dan met hem. Flash vond dat echt niet eerlijk, hij kon veel meer dan die waardeloze sib van hem! Waarom kreeg hij dan niet meer aandacht en liefde van zijn ouders? Nee. De kater schudde zijn kop. Hij wilde geen aandacht, Faded kreeg aandacht omdat hij bang was, niet omdat hij goed was. Opeens verscheen een bekende, pluizige, gevlekte vacht in zijn ooghoek en wel meteen staakte Flash zijn getrippel rond het kamp. "Flashpaw? Fadedpaw? Kunnen jullie even komen?" Het was zijn moeder, Lionbeat. De pluizige kater stak zijn staart in de lucht en zwiepte er even mee waarna hij naar haar toe trippelde. Toen hij bij haar was duwde hij even zijn kopje tegen haar borst aan waarbij hij even een likje gaf over haar pluizige haren. Daarna tilde hij zijn kop op en ging recht voor haar staan, wachtend op wat ze ging zeggen. Ongeduldig begon hij de apprentice al met zijn rechtervoorpoot tegen de grond te tappen, alsof hij nu al te weinig had bewogen en zijn energie hem nu al teveel werd.

In een hoekje van de Apprentice's Den had hij zich verborgen. Zachtjes kwam zijn flankje omhoog in een trillende beweging, wat aan gaf dat hij nog ademhaalde. Nooit sliep hij als een roos, nooit kon hij gelijk in slaap vallen. Altijd staarde de nog kleine Apprentice maar in de duisternis, alsof er elk moment een monster uit op kon springen die hem zou vermoorden. Plots hoorde hij een bekende stem en lichtjes rillend hief hij zijn kopje op. Was dat echt zijn mama geweest die hem had geroepen? Waarom? Had hij iets verkeerds gedaan?
Met angst kwam hij de Den uit en zag dat zijn broertje zich al voor de Warrior had verzameld. Zachtjes beet de flame point op zijn lip. Zijn broertje leek hem wel steeds meer zijn rug toe te keren. Wat had hij dan gedaan? Zwijgend ging hij voor Lionbeat zitten, maar maakte geen contact met zijn moeder. In plaats daarvan keek hij zwijgend naar de grond.

_{Hij had een drukke dag gehad, apprentices had hij nu niet, maar dat betekende niet dat het werk minder werd. Vandaar ook dat hij glimlachte toen zijn mate wegspurtte, maar er niet achteraan ging. Hij werd ook wat ouder, niet zijn schuld. Zo kon zijn ook alvast zijn zonen bij elkaar krijgen en dan hoefde hij dat niet meer te doen. Dat was ook de reden dat hij zich niet al te veel haastte, want ja inderdaad. Toen hij het kamp in kwam, statig en trots, zaten zijn zoons er al met moeder, en hoefde hij alleen maar rustig naar ze toe te lopen. Alletwee waren flink gegroeid, maar nog steeds heel klein vergeleken met Lion en hem. Ze hadden nog tijd om alles in te halen. "Bedankt dat jullie zo snel konden komen," Mauwde hij, met de zachte uitdrukking op zijn gezicht. Zijn kittens, ze waren perfect. "We hebben jullie iets belangrijks te zeggen,"}

Flashpaw kwam als eerste eraan, en likte haar even, waarna ze hem ook een lik over zijn kopje gaf als begroeting. Faded kwam er ook bij, maar die zweeg, niet eens een begroeting. Even keek ze teleurgesteld, maar keek vrolijk toen Firework erbij kwam. "Bedankt dat jullie zo snel konden komen," mauwde hij naar zijn kittens, terwijl zij daar met een glimlachje stond die ze niet kon onderdrukken. "We hebben jullie iets belangrijks te zeggen," vervolgde hij, waarna Lion het woord overnam. "We willen niet dat jullie schrikken, of denken dat jullie nu minder aandacht zullen krijgen. Weet dat we evenveel van jullie houden, maar..." begon ze rustig. "Jullie krijgen broertjes of zusjes erbij." zei ze met een glimlach op haar gezicht. Hopelijk zouden ze dit goed opvatten. Ze had wel eens verhalen gehoord waar het minder ging.

tag: Flash, Faded & Fire notes: Derp

♥