Love is madness

Langzaam verdraaide de poes zich even in haar slaap en strekte zich geheel uit. Er lag hier verder toch niemand. Rustig begon de kattin wakker te worden maar dat betekende niet dat ze zou opstaan of ook maar haar ogen open zou doen. Even bleef ze zo liggen haar kopje licht geheven terwijl de zon op haar creme kleurige vacht scheen. Het was een tijdje geleden dat ze bovengronds geslapen had, aangezien Terror Claws onder de grond sliep. En eigenlijk was ze wel blij dat ze nu ondergronds sliep want die zon brandde in haar langharige vacht. Ze sperde haar bek open in een geeuw, waardoor de witte messen in haar bek tevoorschijn kwamen en opende toen langzaam haar heldere, kille blauwe ogen. Met een kalme blik keek de poes even rond. Ze had niet voor te vrezen, ze had al genoeg bloed aan haar poten, doden op haar naam en vlees van andere in haar bek gehad om te weten dat ze vrijwel iedereen aankon. En elke keer dat ze in gevecht was dook er magisch iemand van de Terror claws achter haar op. Vooral de katers Gravepath en Teemo maakte daar een sport van. Wauw, die zon maakte haar vacht echt heen. Sushi besloot op te staan en de schaduw op te zoeken. Maar onderweg nar de schaduw kwam en een geur haar tegemoet. een geur die ze hier niet wilde ruiken. Shadowclan. Even zacht siste ze. Ze kon het eerste gevecht nog wel herinneren met Shadowclan, hun deputy, drie warriors en een aantal apprentices. Terror Claws had gewonnen, dat zeker, daar was geen twijfel aan, aan hun kant niet en aan de kant van de shadows niet. Een donkere grijns gleed even op haar kop tot ze een zwarte kater in de schaduwen vond. Even opende ze zijn bek om zijn geur in de ademen. Ja, dit was zeker de shadowclan kat. Man, wat stonken die beesten. Vrijwel meteen werkte ze haar poten in zijn richting. "Well well well, what have we here" begon ze. Hopelijk schrok hij, schrok hij had. En hopelijk voor hem zou hij meteen rennen. "Little bit far from home aren't we, Shadow?" vroeg ze sissend. Ze keek even grijnzend naar de kater. Ze wist zeker dat die Innerghost wel over hun aanval had verteld. Maar ze besefte zich dat deze kater haar gehele kop of geur niet zou weten. "Where are my manners, I am Sushi, from the Terror Claws" sprak ze met haar eigen sluwe toon, en toch trots, haar kop hoog geheven. Ja, ze was trots dat ze zich een terror Claw mocht noemen, niet veel katten konden dat. Dit moest wel een belletje laten rinkelen bij de kater.

Sushi hief haar kop trots, hield haar kop en haar staart omhoog. Zolang hij uit zijn gebied was stond hij op haar gebied, en als hij naar zijn gebied zou gaan zou hij op het gebied dat hun wouden staan. Comettail. Even likte ze haar snuit en keek hem toen weer meteen aan. "And I'm not looking for trouble." mauwde de kater. Wat hadden al die clankatjes met niet vechten, daar bereek je niets mee. 'Too bad, you found it' siste ze even waarna ze dichterbij stapte. 'One of you mudeaters hurt my leg' gromde ze. 'And you are going to pay for that' De logica was ver te zoeken maar zo kwam ze wel uit op een aanval. Even liep ze om de kater heen. Zijn naam boeide haar vrij weinig. Doden wou ze hem ook niet, hij moest nog kunnen terugkruipen naar zijn zielige clan. Ze zette haar poten in beweging en liep een rondje om hem heen. 'This is going to be fun' grijnsde ze ze waarna ze haar nagels naar zijn flank uitsloeg.

Grijnzend hield de lichtgekleurde poes haar heldere kilblauwe ogen op de zwarte kater gericht toen die sporen van paniek begon te laten zien. Geweldig dit en zeker toen hij achteruit schuifelde. Stap voor stap zette de poes haar poten in beweging, om de kater heen lopend. Zijn lichaam bekijkende, zoekend naar zowel zwakke als sterke punten. Punten waar ze gebruik van zou kunnen maken en punten waar ze voor zou moeten uitkijken. Gelukkig kon ze er steeds meer vinden waar ze gebruik van kon maken. De logica in haar punten was ver te zoeken, erg ver maar ze had de kater nodig om gewond te raken. Zijn zielig clan mocht haar of de roque groep niet vergeten. Het begon net leuk te worden als een at haar zag dicht bij hun gebied. "Doe dit niet. Je bent alleen, en dit is niet slim." Sushi moest haar best doen niet in een sarcastische lach te schieten. 'No indeed honey, this isn't smart. You're all alone, without your little clanmates, you are nothing' grijnsde ze. Ze zou hem wel op de kast jagen. Haar blik gleed naar de flank van de kater waar langzaam zijn bloed uit kwam. Het was niet veel, maar genoeg om haar actie behoorlijk pijn te laten doen. Opnieuw wou ze om hem heen gaan lopen maar schraapte met haar poot toen over de grond om zand naar hem toe te slaan. Zand dat om zijn flank en dus ook zijn wond kwam.