Black dahlia

[Eerste post Ravenheart. Daarna open]

Haar tong schuurde over de plek waar haar vacht nog samen klitte door de drap uit het moeras. Het grootste gedeelte was alweer netjes gelikt. Maar toch bleven er van die hardnekkige plekken die maar niet wilden schoon worden. Haar tong ging nog enkele keren over de plek voor ze ermee stopte. Het meeste was alweer goed.
Haar zwarte kijkers gingen over het verduisterde territorium. Hier was ze tenminste thuis. Hier had ze het grootste deel van haar leven door gebracht. De tijd als kitten waarin ze soms al eens uit het kamp glipte, de tijd als apprentice, en nu ook de tijd als warrior. Maar toch miste ze het gezelschap. Ze had haar apprentices wat rust gegund om er zelf even op uit te trekken. Maar nu pas besefte ze hoe eenzaam ze was. Ze zuchte en ging wandelen. Haar kop laag alsof ze depressief was. Maar de waarheid was dat ze nadacht en daarom het naderende gezelschap niet door had.

Al tijden had hij niks van zijn apprentice vernomen. Ravenheart keek rond en besloot toen maar om  het kamp uit te gaan, om te gaan jagen of iets anders te doen met zijn tijd. De zwarte kat had nog niks gevangen voor op de prooistapel vandaag en had besloten dat hij toch wel zijn aandeel moest brengen naar de clan tegen de tijd dat hij terug keerde.
Toen hij eenmaal een stukje verder in het Shadowclan gebied was pikte hij de geur van een bekende kat op. Ravenheart besloot het te volgen, totdat hij de zwarte poes in zijn vizier kreeg die hij nog goed kende van toen hij apprentice was. "Slenderstep?" vroeg hij toen hij haar zo zag lopen met haar kop naar beneden. Hij wist het niet zeker, vandaar de vragende zin. "Gaat het wel?" Met toch lichte bezorgdheid in zijn stem liep hij wat meer naar haar toe. "Je loopt erbij alsof je je laatste muis tussen je poten door hebt laten glippen."

Half verzonken in gedachten had ze de zwarte kater niet zien aankomen. 'Gaat het wel?' Nog half in gedachten verzonken keek ze toch op. Ze schudde haar kop helder en lachte flauw. "Hé, euh neen. Ik was aan het nadenken." Ondanks dat er weinig licht was op deze plaats kon je haar oogjes toch zien glunderen. "Ik dacht na over m'n ouders." Ze keek omhoog waar haar ogen die van de warrior kruisten die ze ooit eens een tijd geleden had ontmoet. Toen was ze nog apprentice. Maar nu ze warrior was geworden had haar hele leven zich veranderd. Opeens wist ze weer dat ze nog een zusje had. Mary. En een broer, die ze nooit echt had gekend, Jeff. Slender schudde opnieuw haar kop. "Weet jij misschien meer over hen? M'n ouders bedoel ik." Ze keek de kater aan alsof het vanzelfsprekend was dat ze zich hun ouders niet meer kon herinneren.

Ravenheart had wel door dat Slender niet echt erbij was op het moment, maar gelukkig hoorde ze hem wel. "Hé, euh neen. Ik was aan het nadenken." Nadenken, daar kwam hij ook wel is voor. De zwarte kater stond nu naast Slender. "Ik dacht na over m'n ouders." Zijn staart ging over haar schouder als een soort meelevend gebaar. Hij wist dat Slenderstep geen ouders had, of in elk geval niet wist waar ze waren. "Ik denk dat het heel lastig moet zijn zonder ouders.." zei hij tegen haar en ging zitten. Hij vond het sneu voor de poes dat ze niet zo iemand had zoals hij Innerghost en Flamepath had. Al had hij geen contact meer met Flamepath. "Weet jij misschien meer over hen? M'n ouders bedoel ik." Zijn blauwe ogen keken even weg, dachten even na en daarna draaide hij zich weer naar Slender toe.
"Nee, helaas. Ik weet niks over je ouders, sorry," zei hij en zuchtte, dat was niet echt hulp. 'Ik ben ook niet echt hulp voor je zo.." hij moest even lachen. Ravenheart wist soms ook niet wat hij met dit soort situaties aanmoest. Maar hij maakte zich soms wel een beetje zorgen om Slenderstep. Dat had hij ookal gedaan toen ze nog Slenderpaw was. Ze hadden samen wel is getraind en omdat Innerghost zijn moeder was werd hem wel wat verteld over de huidige apprentice van zijn moeder.

Ze brak er werkelijk haar kop over wie haar ouders misschien gekend zou hebben. Dat haar ouders er niet meer waren leek opeens veel minder belangrijk dan iemand te vinden die hun ouders wél had gekend. Instinctief wist ze dat ze zou teleurgesteld worden als ze het over haar ouders zou hebben. Maar om die teleurgesteldheid te verbergen dacht ze er liever niet aan. 'Ik denk dat het heel lastig moet zijn zonder ouders..' Ze draaide haar kop en keek de zwarte kater recht in zijn ogen aan. Teleurgesteld. Toch was het duidelijk dat ze wel plezier had in zijn opmerkingen. Een geforceerd glimlachje toverde zich op haar snuit toen hij zichzelf uitlachte. "Geeft ook niets. Ik ben het wel gewoon." Ze wreef haar linker voorpoot over haar rechter heen en staarde naar de grond. "Ze zullen wel trots zijn." Haar mompelende stem verraadde dat ze meer tegen zichzelf sprak dan tegen haar metgezel. "Maar ik zal niet zielig zijn!" Ze porde de kater in zijn buik. "Wat wil je horen? Ik neem aan dat je je nieuwe den-genoot vast wel een paar vragen wilt stellen." Ze kuchte. Waar was ze mee bezig. Die hele zoektocht naar haar ouders maakte haar gek.

"Geeft ook niets. Ik ben het wel gewoon." Dat was ook niet iets wat je gewoon wou worden. Raven wou haar heel graag beter laten voelen, alleen wist hij echt niet hoe. "Ze zullen wel trots zijn." Hij knikte, ondanks dat hij voelde dat het niet helemaal naar hem gericht was. "Dat weet ik zeker."
"Maar ik zal niet zielig zijn!" Oef. Por in zijn buik. Ravenheart sprong op. "Wat wil je horen? Ik neem aan dat je je nieuwe den-genoot vast wel een paar vragen wilt stellen." Een grijns kwam op de zwarte kater zijn bek te staan terwijl zijn staart heen en weer zwiepte. "Vragen? Wat voor vragen moet ik je stellen dan?" vroeg hij aan haar. "Hoe het voelt om van de apprentice den naar de échte, grote warriors den te gaan? Eindelijk een stap in de echte wereld van de grote katten." hij sprak over de den alsof hij nog een apprentice was. Toen gaf hij haar toen een por terug. Nog voordat ze antwoord kon geven vloog hij bovenop haar en duwde haar over de grond heen, met zijn gewicht proberend haar eronder te krijgen. "Nee, maar ik ben wel blij dat ik er eindelijk ben hoor. Het werd hoog tijd."

Slender bloosde verlegen toen hij blijkbaar toch reactie gaf op haar gemompel. Ergens had ze ook wel een paar vragen van zijn kant verwacht. Het was alleen niet zo zoals ze het had voorgesteld. "Het valt best mee," de onverwachtse aanval waarbij hij haar op de grond hield deed haar opnieuw blozen. Vervolgens keek ze hem met een uitdagende blik aan waarbij ze hem een niet al te harde trap in zijn buik gaf en haar onder hem vandaan werkte. "Dus zo leidt jij je apprentice op. Of niet!" Ze keek hem uitdagend aan waarbij ze hem lichtelijk uitlachte. "Zo hoort het ook. Als loyale krijger heb je je plekje wel verdiend."

Srsly bad post :')

"Het valt best mee," Het viel ook mee. Ravenheart hield gewoon heel erg van overdrijven. "Dus zo leidt jij je apprentice op. Of niet!" Hij knikte semi-trots naar haar. Een uitdagende blik stond in de poes haar ogen. "Zo hoort het ook. Als loyale krijger heb je je plekje wel verdiend." De waardering was iets wat hij heel erg op prijs stelde.
"Jij mag er anders ook wel zijn hoor. Een van Shadowclans beste krijgers." zei hij haar. Het mocht gezegd worden vond hij. Ondertussen had Slender zich al onder hem uitgewerkt en was nu weer op haar eigen poten. "Ik leer mijn apprentices alleen de beste dingen. Zodat ze allemaal super krijgers worden, iets wat de clan nodig heeft!" Hij geloofde het zelf niet eens. "Nee, dat is niet waar, de helft van de tijd improviseer ik omdat ik echt geen idee heb van wat ik aan het doen ben. Ik probeer ze wel te trainen, maar soms is het lastig." Toch maar biechten bij Slenderstep, aangezien zij misschien nog wel wat ideeën voor hem had.

Ondertussen sloeg haar staart al speels achter haar aan. Haar blik nog steeds een beetje uitdagend bleef ze nog steeds in een soort van verdedigende houding staan. Voor zover dat haar lukte. 'Jij mag er anders ook wel zijn hoor. Een van Shadowclans beste krijgers.' Sprak hij als tegen antwoord. Ze bloosde even en verborg haar gezicht weer onder haar poot. "Hehe als jij het zegt." Ze schudde haar kop. Waar was ze mee bezig! Waarom zo kinderachtig gedragen. "Waarom laat je geen tweede apprentice mee trainen? Je kunt die kleintjes vast wel tegen elkaar opzetten en een goede strategie bedenken!" Ze vond het natuurlijk fijn als haar twee leerlingen samen konden trainen. Bespaart haar moeite en kan ze ondertussen nadenken over een volgende training.

Slender verborg haar kop onder haar poot. Oh jee, hij had toch niks verkeerd gezegd? "Hehe als jij het zegt." Het was dus niet verkeerd gegaan. Goed dan. Ravenheart voelde de opluchting over zich heen komen. "Waarom laat je geen tweede apprentice mee trainen? Je kunt die kleintjes vast wel tegen elkaar opzetten en een goede strategie bedenken!" Hij dacht eventjes na over de mogelijkheid om een tweede apprentice te nemen. "Dat is misschien wel een goed idee! Ik zal Shrewstar is vragen of dat een mogelijkheid is." Een glimlach kwam op zijn gezicht te staan. "Jij hebt toch ook een apprentice? Icypaw toch?" Ravenheart was totaal geen stalker hoor. Hij lette gewoon goed op.
De zwarte kater liet zijn blauwe ogen van het bos naar Slender gaan. "Zullen we is wat doen? Of wil je hier alleen maar zitten en roddelen?" Hij vond beide prima, maar een beetje jagen samen met iemand kon hij ook nog wel hebben. "Zullen we samen jagen? Net als toen we nog apprentices waren! Al waren dat borderpatrols..." hij was een beetje over-enthousiast.

Slender lachte vriendelijk naar de kater. 'Dat is misschien wel een goed idee! Ik zal Shrewstar is vragen of dat een mogelijkheid is.' Ze knikte. "Hoe bevalt het je, met je leerling?" Ze was wel eens benieuwd hoe het voor een ander voelde om één of andere apprentice op te leiden. 'Jij hebt toch ook een apprentice? Icypaw toch?' Ze knikte. "Klopt. De trainingen gaan prima met 'der. Ik gun haar ook veel vrije tijd." Ze lachte even. 'Zullen we is wat doen? Of wil je hier alleen maar zitten en roddelen?' Ze grinnikte. "Natuurlijk niet. Ik zou graag gaan jagen." Het was al een poos geleden dat ze voor het laatst met hem iets gaan doen was. De laatste keer was geweest toen ze nog beide apprentices waren.

"Hoe bevalt het je, met je leerling?" Hij haalde zijn schouders op. "De helft van de tijd voel ik me alsof ik niet eens weet wat ik aan het doen ben. Maar volgens mij is dat mijn eigen zelfvertrouwen die niet zo goed is." zei hij tegen haar. "Klopt. De trainingen gaan prima met 'der. Ik gun haar ook veel vrije tijd." Hij knikte. Vrije tijd was belangrijk. Maar trainen ook. Het was een beetje tweestrijdig wat ze moesten doen om de beste warriors op te leiden. "Trainen en vrije tijd is beide belangrijk. Grenzen aangeven is soms lastig." bekende de zwarte kater.
Maar gelukkig stemde Slender in om met hem te gaan jagen. "Kom! Net al toen we apprentices waren! Wie het laatst wat gevangen heeft is een muis!" riep hij en sprintte toen een stukje vooruit. Om even later rustig neer te duiken en wat te ruiken. Er was wel prooi, iets verderop in de struikjes zat een muis. Raven ging zo laag mogelijk over de grond, uit de wind. Maar toen hij de sprong nam om de muis te vangen tussen zijn poten was hij te vroeg gesprongen en miste hij zijn kans.

Instinctief had ze dat antwoord verwacht. Maar deze keer liet ze enkel alleen maar een klein glimlachje zien. "Ah dat went wel. Ik heb er soms ook nog eens last van," Ze krabde zich achter haar oor en wende zich toen weer tot Raven om zijn volgende vraag op te vangen. Voor zover het als een vraag klonk. "Inderdaad. Het blijft uiteraard moeilijk om een balans te vinden tussen trainen en rusten." Ze dacht weer even terug aan haar eigen apprentice tijd met Petalpaw en Innerghost. Uiteraard kregen ze voldoende rust, maar de trainingen waren niet altijd even gemakkelijk. Vooral niet na het gevecht met die rogues geweest.
Ze schudde haar kop. Niet meer aan denken.

'Kom! Net als toen we apprentices waren! Wie het laatst wat gevangen heeft is een muis!' Riep hij. Slender keek hem uitdagend aan en stoof tegelijkertijd weg. De andere kant op. Ze wist niet waar haar poten haar heen droegen, maar merkte dat zo meteen wel op. Haar ogen sloten zich om haar andere zintuigen te gebruiken. Om één te zijn met de natuur, en zo elk geluidje, geurtje en trilling waar te nemen. Tot haar ongenoegen bevond ze zich op het schaarste gebied van het territorium. De Burnt Sycamore. Je had zelden geluk dat hier wel eens een vogel voorbij vloog door de weinig beschutting die de boom gaf. Slender zuchte en sjokte wat doelloos in het rond. Waarom kwam ze precies deze kant uit.

Slenderstep ging de ene kant uit, terwijl Ravenheart precies de andere uitschoot. Hij zou haar later wel weer vinden als hij iets had gevangen. Hij bleef in de buurt totdat hij een muis spotte, iets verderop. Hij hield zoveel van jagen, het was een van zijn favoriete dingen om te doen. Hij zakte door zijn poten en kroop geruisloos naar voren. Toen hij de sprong nam ving hij de muis precies tussen zijn poten en beet hem dood. Dat was een makkelijke vangst geweest. Hij grijnsde en pakte het beestje op, nu moest hij Slender vinden. En hopen dat hij de eerste was die wat ving.
"Ik heb een muis!" zei hij tegen haar, toen hij haar in de verte zag en gooide het beestje naar haar toe. "En zo te zien, bén jij een muis! Je hebt nog niks gevangen." Enige trots was er wel hoor. "Maar dat maakt niet uit hoor, jij mag hem hebben van mij." hij knipoogde naar haar. Het was zeker geen leugen dat hij Slenderstep een hele leuke poes vond, en dat hij zeker meer tijd met haar door wou brengen. Als zij dat ook wou tenminste.

Ze kwam met een hangende kop en een beschaamde blos weer terug met lege poten. De zwarte kater naderde haar netvlies, en toen hij zijn prooi naar haar overgooide ging ze op haar twee achterpoten staan en ving de muis tussen haar voorpoten. Ze knikte dankbaar naar de kater. "Dankje, maar de clan heeft er meer aan," Ze gaf de zieke en jongere katten altijd voorrang op dit soort voedsel. Af en toe at ze zelf eens een gevangen prooi op, maar enkel en alleen als zelfs een kit er niet genoeg zou aan hebben. "Goed gedaan trouwens." Ze kon een welgemeende glimlach niet onderdrukken. Het voelde fijn om gezelschap als hem in haar buurt te hebben. "Zeg, heb je zin in iets anders?" De muis in haar bek zorgde ervoor dat ze nogal brabbelde, maar het moest vast verstaanbaar zijn voor hem.

"Dankje, maar de clan heeft er meer aan," zei Slender tegen hem. Hij knikte, dat was ook zo. Hij moest toegeven dat hij soms wel is prooi at en dat hij niet heel vreemd op zou kijken als de warriors van Starclan hem niet zouden verwelkomen, of hem met fronsende blikken zouden verwelkomen. "Goed gedaan trouwens." Een glimlach stond op Slender haar snuit, waardoor die automatisch ook op die van Ravenheart kwam. "Zeg, heb je zin in iets anders?" Iets anders? Hij hield zijn kop schuin en keek haar eventjes aan.
"Wat voor anders had jij op de planning dan?" vroeg hij haar toen maar nieuwsgierig. Hij kon er niet zo snel op komen, wat voor anders ze op de planning had staan? "Gaan we nog meer dingen doen?"

Het leek haar fijn als ze eens iets anders konden doen. Hoewel ze maar geen genoeg kon krijgen van jachtpartijtjes, en het tevens voordelig was voor de clan, kon een beetje afwisseling ook geen kwaad. Slender keek de kater aan en lachte toen. "Wat dacht je van blindelings jagen! Jij zegt mij waar ik heen moet en ik houdt mn ogen dicht. Want ja, ik ben de muis!" Grapte ze terwijl ze hem een tik tegen zijn schouder gaf. Tot haar geluk had het lang niet meer geregend waardoor het nu overal droog was. Als dat het geval maar niet was bijhet moeras. Ze had een hekel aan kleverige grond en natte poten.