Het was Greenleaf. Beefur zat rustig in de GoldOaks, pluisjes dwarrelden rond haar oren en het getrippel van prooi in de Silverrocks was te horen tussen een koel briesje door. Kalm sloot Beefur haar ogen, hoopte vurig dat haar onbekende ouders nu trots op haar zouden zijn.
Netjes wikkelde ze haar staart over haar poten. Ze meende een flits van de Starclan die tegen haar sprak te zien. Beefur wist, erg zeker, dat ze geen stervende was. Ze was leader, het betekende ze nu het dichtst bij de Starclan stond dan welke kat ook. De honingkleurige poes sloot haar ogen even, maar de mist van de Starclan was verdwenen. Ze wandelde terug naar het camp, met een glazige schijn in haar ogen.