Two little Heavens in four big Hells.[Birthtopic]

Een zwarte poes struinde door het Rogue territory. Ze wou even weg zijn van die twolegplace en liep dus een beetje hier, en daar, rond. Haar opgezwollen buik was nu duidelijk te zien; ze zou binnenkort moeder worden. Bloodwhisper had zichzelf beloofd dat als er kittens leefden, dat zij dan met haar kitties verder als Rogue het leven zal gaan. Ze was een tijdje geleden een Kittypet tegengekomen. Daarvan zijn die kittens, dat wist ze zeker. Toen ze net een heuvel had beklommen, voelde ze een druppel die op haar neus belandde. Het begon met miezeren, maar al snel regende het pijpenstelen. De jonge poes moest een droge plek vinden. Toen kwam het. Een steek. Het leek wel alsof er iets in haar sneed, en toen was het weer over. Dat was het teken. Ze zou snel gaan jongen. Blood raakte in paniek. Ze moest een droge plek voor haar bevalling vinden! Weer een pijnscheut. Snel strompelde de zwarte kattin naar de dichtstbijzijnde struik, en kroop daaronder.

De pijnscheuten werden steeds heviger, en een gil ontsnapte uit de mond van Bloodwhisper. Ze kreeg erge pers neigingen, terwijl de pijnscheuten nog heviger werden. Opeens schoot een kitten uit haar. Haar instinct was om het kleintje met likken te bewerken, en ze drukt het beschermend tegen zich aan. Het poesje leek sprekend op haar, en het leefde, dus ze werd een Rogue. "H-Hail.." sprak de jonge moeder. Ja. Ze was nu moeder! Even sloot ze haar ogen, om weer bij te komen, want ze wist dat er nog meer aan kwamen.

Weer kwam er een pijnscheut, maar deze was wat zwakker. Toch begon ze weer te persen. Een zwart-wit katertje kwam eruit, veel zwakker dan haar eerstgeborene. Snel begon ze met likken, maar tevergeefs, het beestje was dood. Verdrietig keek ze naar het dode diertje, die tussen haar poten lag. Het was haar eigen schuld, vond de zwarte poes, zij moest beter haar best doen. "H-het spijt me.." murmelde Bloodwhisper verdrietig tegen haar dode kitten.

Deze pijnscheut was heviger. En de persneigingen kwamen ook weer. Een kreet ontsnapte weer haar bek en de kitten floepte eruit. Dit was een geheel zwart katertje met een wit befje. Snel begon ze de kitten likken te geven, maar deze was ook dood geboren. Een kreet van verdriet ontsnapte uit haat bek en tranen schoten haar ogen uit. Snel keek ze naar haar tot nu toe enige levende nakomeling, maar die zat al lekker te drinken, niks wetend van de gebeurtenissen om haar heen, gokte Blood. Ze draaide ze weer om naar het dode jong en pakte het bij de nekvel. Bloodwhisper legde het kleintje bij de andere dood geborene.

Nu kwam weer een pijnscheut, maar deze was erg zwak. Bloodwhisper wist zeker dat deze dood was, anders was deze wel hevig. Toch ging ze persen, de kitten moest en zal eruit gaan. Toen het diertje eruit floepte, probeerde Blood het kleintje niet eens te likken; ze zag meteen dat het dood was. Weer pakte ze het diertje voorzichtig bij haar nekvel en legde haar bij de andere twee.

Bloodwhisper werd moe. Ze was vreselijk uitgeput en had ook heel wat bloed verloren. Maar toch moest ze verder. Een pijnscheut kwam weer in haar buik, en ze kromp ineen. Toen de kitten eruit kwam, bestudeerde ze het, en ze zag dat deze wéér doodgeboren was. De tranen ontsnapten weer, en weer liet ze een verdrietige kreet horen, terwijl ze hem bij het hoopje kittens legde.

De laatste moest er nog uit. Blood wou het liefst nu alleen maar rusten, maar deze moest er ook uit. De pijnscheuten waren erger dan de anderen, en de persneigingen kwamen er ook weer. Het diertje floepte eruit, en de zwarte poes bekeek het. Het was een witte kater, en hij leefde! Snel begon de moeder van de kitten hem te likken, en legde hem bij Hail neer. "Frostwind, de laatst geborene." zei Bloodwhisper bevend terwijl ze haar kop op haar voor poten legde. Zo. Dat was dat. En nu nog zien te overleven met Hail en Frostwind

OOC: Hail mag posten!